Her şey ilk sevgilimin beni aldatmasıyla başladı hemde çok güzel bir kızla..Çok zor günler yaşadım ama atlatmayı bildim..Etkileri ise hayatım boyunca benimle olucak..
Şu an hayatımda ikinci kez başka biri var.Üniversitede tanıştık 2,5 yıldır birlikteyiz.O uzun boylu, gerçekten yakışıklı ve ailesinin tek oğlu.Ben ise kısa boylu, ilerde çocuğu olmama riski büyük (yumurtalık kisti nedeniyle), heryeri kılla ve çatlaklarla kaplı, gerçekten çirkin biriyim ve kendime hiiç ama hiiiç güvenmiyorum.Arkadaşlarımız bile yakıştırmıo bizi..onun benden çok daha iyi göründüğünü söylüyorlar.İnsanlar beni umursamıyor..Sevgilim benim yanımdayken başka kızlara (gerçekten güzel kızlara) bakıyor bir çok kez gerçekten utanarak onu uyarmak zorunda kaldım..Ben yokken neler yapıyordur..Kızlar benim yanımda benim sevgilime asılabiliyor bense hiç bişi diyemiyorum..Benim ne haddime! Anlayın ne kadar kendine güvensiz olduğumu..Ben bütün bunların farkına vardığımda ayrılmak istedim.Sizce haksız mıyım?Hani derler ya "benden daha iyisine layıksın" evet bu durum işte klişe ama ta kendisi..O kesinlikle bırakmadı ve ben bunu bir kaç kez daha tekrarladım yine bırakmadı..Sonunda beni zorla ailesiyle bile tanıştırdı..
Ben henüz 23 yaşındayım o da 22.İlk sevgilisiyim..Yaşı da küçük..Ben biliyorumki diğeri gibi o da bir gün benim bu kusurlarımın farkına varıcak ve beni bırakıp gidicek..İlerisini göremiyorum bu ilişkinin..
Üniversiteyi bitirdik..Şu anda eğitimi için İngiltere de bir ay sonra dönücek.Sonrasında da askere gitcek.İşi de hazır.Döndüğümde isticem ailenden diyo..Ben neden beni sevdiğini gerçekten bilmiyorum..Belkide maddi durumumun iyi olmasından?
İleride ikimzinde daha fazla acı çekmemesi için ve ondan bu kez gerçekten ne olursa olsun ayrılıcam..Bi daha hayatıma kimseyi sokmak istemiyorum..
Kafanızı şişirdim sizinde..Hayatlarınızın kıymetini bilin kızlar..
Şu an hayatımda ikinci kez başka biri var.Üniversitede tanıştık 2,5 yıldır birlikteyiz.O uzun boylu, gerçekten yakışıklı ve ailesinin tek oğlu.Ben ise kısa boylu, ilerde çocuğu olmama riski büyük (yumurtalık kisti nedeniyle), heryeri kılla ve çatlaklarla kaplı, gerçekten çirkin biriyim ve kendime hiiç ama hiiiç güvenmiyorum.Arkadaşlarımız bile yakıştırmıo bizi..onun benden çok daha iyi göründüğünü söylüyorlar.İnsanlar beni umursamıyor..Sevgilim benim yanımdayken başka kızlara (gerçekten güzel kızlara) bakıyor bir çok kez gerçekten utanarak onu uyarmak zorunda kaldım..Ben yokken neler yapıyordur..Kızlar benim yanımda benim sevgilime asılabiliyor bense hiç bişi diyemiyorum..Benim ne haddime! Anlayın ne kadar kendine güvensiz olduğumu..Ben bütün bunların farkına vardığımda ayrılmak istedim.Sizce haksız mıyım?Hani derler ya "benden daha iyisine layıksın" evet bu durum işte klişe ama ta kendisi..O kesinlikle bırakmadı ve ben bunu bir kaç kez daha tekrarladım yine bırakmadı..Sonunda beni zorla ailesiyle bile tanıştırdı..
Ben henüz 23 yaşındayım o da 22.İlk sevgilisiyim..Yaşı da küçük..Ben biliyorumki diğeri gibi o da bir gün benim bu kusurlarımın farkına varıcak ve beni bırakıp gidicek..İlerisini göremiyorum bu ilişkinin..
Üniversiteyi bitirdik..Şu anda eğitimi için İngiltere de bir ay sonra dönücek.Sonrasında da askere gitcek.İşi de hazır.Döndüğümde isticem ailenden diyo..Ben neden beni sevdiğini gerçekten bilmiyorum..Belkide maddi durumumun iyi olmasından?
İleride ikimzinde daha fazla acı çekmemesi için ve ondan bu kez gerçekten ne olursa olsun ayrılıcam..Bi daha hayatıma kimseyi sokmak istemiyorum..
Kafanızı şişirdim sizinde..Hayatlarınızın kıymetini bilin kızlar..