Kendini ispatlama çabası mı? Veya boşlukları doldurma çabası mi? Yoksa gercekten azim mi? Ya da ney?

yildiztozuu .!.:

Yazacaklarım muhtemelen uzun olacak şimdiden zamaninizi aldığım için kusura bakmayın. 30 yaşıma 1 senem var. Maddi durumu ortalamanın üzerinde ama mutsuz bir ailede kendi çapında mutlu bir çocukluk geçirdim. Çünkü hayata inanılmaz olumlu bakmayı, hayal kurmayı seven bir yapım oldu. Bir abim bir de liseye giden kız kardeşim var. Ailem küçük kardeşime ve abime taparak büyüdüler. Ben doğruları konuşmayı seven her doğru bildiğim şeyi her yerde söyleye bilen bir çocuktum. Ailemde birbirini aldatma konusunda meseleler vardı o meselede anne doldurusuna gelip babaya soğuyan, baba doldurusuna gelip anneye soğuyan ama her ikisine de kızan bir çocuktum. İnsanlar yanlışlarınin konuşulmasını istemez oyuzden dayak da cok yedim. Kardeşlerim hep suskun ve tepkisizlerdi. Oyuzden bana karşı bir nefret onlara karşı sevgi oldu ailemde ben çoğunu buna bağlıyorum. Okurken kendim çalıştım harçlık çıkarıp okudum. Defalarca sınava girdim param olmadığı, çalışamadım zamanlarda farklı bir ile gitmek için yol parası vermeyen veya saatlerce dil dökünce veren annem babam. 24 yasinda evlendim,bari ele güne rezil olmayalım bir bilezik takın dedim beni dövecek gibi yaklaşan bir babam vardi. Lise zamanlarında boğazıma çöküp nefessiz bırakan, teyzem olmasa beni orada öldürecek kadar benden nefret eden bir annem babam oldu. Ben hep kendim çabaladım 5 sene orada burada sınavlara koştum, birseyler sattım, çalıştım. Eşimle tanıştım 2 sene görüştük evlendim. Cok mutluydum ancak oda calismamam konusunda birkac laf sokunca okadar gücüme gitmişti ki.

Ama ben bu yapılanlardan dolayi değil kendi yapımda oldugu için sürekli birseyler peşinde Koşan, fikir üreten bir insandım. Bu esnada bir kizim oldu ve Allah kulum sen cok cabaladin sana vereceğim dedi ki ben İnternet üzerinden bir iş kurdum. Aylık 6-10 bin kadar kazancım oldu. Daha sonra 5 sene çabaladım Defalarca elendigim sınavı kazanarak memur oldum. Maddi durumum eşimi 2 ye çarpacak kadar iyi oldu:) ve suan su işi kuracağım eger becerirsem memuriyete bırakacağım gibi kendi kendime iş planları yapıyorum. Evlendikten ve uzakta kaldıktan sonra ailemle aram iyi oldu ama içimde hep bir çocuk buruk kaldi. O gerçek anne baba hissini yaşayamadım .
Ve anlatamadığım okadar cok şey var ki.. bazen diyorum bazi eksiklikler için mi bu kadar doyumsuz oluyorum veya doyumsuzluk değilde herkes gibi kendini geliştirme, daha iyi olma isteği mi bilemiyorum....

Genişletmek için tıkla...

yildiztozuu .!.:

Yazacaklarım muhtemelen uzun olacak şimdiden zamaninizi aldığım için kusura bakmayın. 30 yaşıma 1 senem var. Maddi durumu ortalamanın üzerinde ama mutsuz bir ailede kendi çapında mutlu bir çocukluk geçirdim. Çünkü hayata inanılmaz olumlu bakmayı, hayal kurmayı seven bir yapım oldu. Bir abim bir de liseye giden kız kardeşim var. Ailem küçük kardeşime ve abime taparak büyüdüler. Ben doğruları konuşmayı seven her doğru bildiğim şeyi her yerde söyleye bilen bir çocuktum. Ailemde birbirini aldatma konusunda meseleler vardı o meselede anne doldurusuna gelip babaya soğuyan, baba doldurusuna gelip anneye soğuyan ama her ikisine de kızan bir çocuktum. İnsanlar yanlışlarınin konuşulmasını istemez oyuzden dayak da cok yedim. Kardeşlerim hep suskun ve tepkisizlerdi. Oyuzden bana karşı bir nefret onlara karşı sevgi oldu ailemde ben çoğunu buna bağlıyorum. Okurken kendim çalıştım harçlık çıkarıp okudum. Defalarca sınava girdim param olmadığı, çalışamadım zamanlarda farklı bir ile gitmek için yol parası vermeyen veya saatlerce dil dökünce veren annem babam. 24 yasinda evlendim,bari ele güne rezil olmayalım bir bilezik takın dedim beni dövecek gibi yaklaşan bir babam vardi. Lise zamanlarında boğazıma çöküp nefessiz bırakan, teyzem olmasa beni orada öldürecek kadar benden nefret eden bir annem babam oldu. Ben hep kendim çabaladım 5 sene orada burada sınavlara koştum, birseyler sattım, çalıştım. Eşimle tanıştım 2 sene görüştük evlendim. Cok mutluydum ancak oda calismamam konusunda birkac laf sokunca okadar gücüme gitmişti ki.

Ama ben bu yapılanlardan dolayi değil kendi yapımda oldugu için sürekli birseyler peşinde Koşan, fikir üreten bir insandım. Bu esnada bir kizim oldu ve Allah kulum sen cok cabaladin sana vereceğim dedi ki ben İnternet üzerinden bir iş kurdum. Aylık 6-10 bin kadar kazancım oldu. Daha sonra 5 sene çabaladım Defalarca elendigim sınavı kazanarak memur oldum. Maddi durumum eşimi 2 ye çarpacak kadar iyi oldu:) ve suan su işi kuracağım eger becerirsem memuriyete bırakacağım gibi kendi kendime iş planları yapıyorum. Evlendikten ve uzakta kaldıktan sonra ailemle aram iyi oldu ama içimde hep bir çocuk buruk kaldi. O gerçek anne baba hissini yaşayamadım .
Ve anlatamadığım okadar cok şey var ki.. bazen diyorum bazi eksiklikler için mi bu kadar doyumsuz oluyorum veya doyumsuzluk değilde herkes gibi kendini geliştirme, daha iyi olma isteği mi bilemiyorum....

Genişletmek için tıkla...