Kendini kandirmak...

Gxuxlsxuxm Sultan

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Ağustos 2007
6.201
43
156
Diğer
Biri size geliyor ve akil danisiyor...fakat ters birsey söyledigniz zaman isine gelmiyor direkt savunmaya geciyor...ne hikmetse insanlarin bircogu böyle degilmi? Duymak istediklerini duymak istiyorlar

Gerceklerle yüzlesmek her yigidin harci degil...yada evet benimde sucum var diyebilmek...bu duruma gelmeyi bir sekilde hak ettim diyebilmek....

Kendini kandirarak yasayan o kadar cok insan varki!!
 
Hepimiz de biraz böyle değil miyiz...

Mesela erkek arkadaşımız, sevgilimiz yada eşimiz...
Birine anlatıyoruz ama cevap verirken hemen savunma hemen ama ...... mirmirmirmir
ılla ki bir neden bi sebep buluyoruz...
Aslında kendimiz de bunun yanlış olduğunu bile bile bazı şeyleri sürdürebilmek için susuyoruz malesef..... benneyaptımki
 
bazı insanlar kendilerinin haksız olduğunu kabul etmek istemiyolar işte illede zeytinyağı gibi üste çıkacaklar.... baktım uğraşamıycam he deyip geçiyorum artık o kendini haklı sanmaya devam etsin sengözlerimebaksanab
 
Gerçekler acıdır...
belki de bazen duymak istemeyiz ...
canımızı acıtır,üzer bizi...
içimizde biliriz, belki gerçeğin ta kendisini,
ama nedense bu anlamda kandırılmak daha mı iyi geliyor ne....
ya da direk doğruları duymak isteriz,
çivi çiviyi söker misali...
insanın başkasını değil,kendini kandırması belki
tesellli veriyordur,belki de yüzleşmekten korkuyordur ...ama
ne olursa olsun gerçekleri duymak ve söylemekten yanayım..
kırmadan,incitmeden ve üzmeden...
sevgiler...
 
Gerçeği gören insan doğruyu görendir.............
Yalana kanmaz.............
Zor da olsa güçlüdür,yılmaz,amaçlarına ulaşır.
Sizden duymayı istediklerini duyanlar zaten kendilerini
kandırıyorlar.Gerçekse tek ve doğru olandır,zor bile olsa.
 
Ben çok yapardım bunu..
Hep kendimi kandırırdım..:mymeka:
Ama sadece aşk hayatımda değil, dost sandıklarıma bile inanıp çevreme savundum onları..
Kaktüsün bir gün papatyaya döneceğine o kadar inandırmışım ki kendimi,elime dikenler battığında farkettim gerçeği..:çok üzgünüm:
Sonuçta yine benim canım yandı,benim gözyaşım döküldü..
Kimse bir şey olmuyor valla,insan ne ediyorsa kendine ediyor bu hayatta..
 
Son düzenleme:
hangi şartta olursa olsun doğru bildiğimi söylerim...
ve karşımdaki de bana gerçeği söylesin beni kandırmasın isterim...
acı da olsa gerçek iyidir...
 
Cok dogru. Bende diger hanimlara katiliyorum.
Bu savunma duygusu hepimizde az biraz var.
Bazen bir sorunumuz olunca aslinda dogru yolunu cok iyi biliriz.
Lakin baskalarina danisiriz.
Ve onlarda bize dogru yolun ne olacagini acikca söyleyince.
Korkariz ürpeririz.
Savunmaya geceriz.
Ve bazi konularda ise bize danisilir.
Düsüncelerimizi söyleriz ve bize karsi savunmaya gecilir.
O an anlam veremeyiz cok sacma gelir.
Madem duymak istemedigin bir sey söylüyorum.
Neden benim fikrimi almak icin bana geliyorsun diye düsünürüz.
Celiskili bir dünyada yasiyoruz.
Bir gün sana bir gün bana.
Kararsizligimizdir belkide bu savunmanin sebebi.
Velhasil.
Dogrulari görmek isitmek ve onlara göre bazi seyleri degistirmek.
Her yidigin harci degil buda gercekten dogru.
Ama zamanla insan hep daha cok ögreniyor.
Gercekleri görmeyide isitmeyide ögreniyor.

Gerceklerden kacmamayi ögrenmemiz dilegimle.

a.s.
 

Aslinda bir nebze her insanda bu var...songülün ve mavrusun dedigi gibi...
Muhtemelen beyinin yada piskolojinin bir korunma mekanizmasi...olumsuz olanlari duymak istememek...fakat bazi insanda öyle böyle degil Laalis dogruyla yüzlesse bile inatla hayir diyor....o dereceki artik kendi inandignin dogru dogrunun yanlis oldugna inaniyor...

Benim Teyzem bu türün en iyi örneklerinden biridir...benneyaptımki
 
Aslında hepimiz zaman zaman yapıyoruz bunu.
Gerçekleri biliyoruz bilmesine, ancak o anda kabul etmek zor geliyor,
ya da belki zamanla değişir gibi düşünebiliyoruz. Belki kendimizi avutuyoruz,
belki de kandırıyoruz ama gerçekler mutlaka bir şekilde kapımıza dayanıyor.
 

içimizde biliyoruz gerçeği,canımızı acıtsada var olduğu belli,
ama duyduğumuzda sanki yokmuşçasına
savunmaya geçiyoruz bir anda...
duymak istediklerimizi duyup rahatladığımızıda sanmıyorum
içimizi yiyip bitiriyoruz o gerçekle..
her ne olursa karşımdakini kandırmam
gerçeği söylerim yüzüne
ama kendimi kandırırmıyım evet bazen
 
işimize gelmez gerçekler.
aslında bilirizde işin aslını ama canımızı acıtmasından korkar görmezden geliriz.
başkasına danıştığımızda vericeği cevabıda biliriz.bile bile danışırız yine.duymak istediğimiz cevabı alamayıncada kızarız.işte burda sadece kendimizi kandırırız başkasına olmazki bişi olan sana olur yine.
hüsrana kendin uğrarsın.
bende yaşadım böle bi kandırmaca.ne zaman gerçeği görmezlikten gelmeden kendimi kandırmaktan vazgeçtim??
o görmezlikten geldiğim gerçekler canımı acıtınca.çok ii bi ders oldu yinede.kendimi kandırmaktan vazgeçtim o zamandan sonra hep acı olsada gerçeklerle yüzleştim.
insanoğlu işte bişeyin farkına varmak için ille canı yanar.sonra anlar doğruyu eğriyi.
 
Dogruyu yarım yamalak bildigimde yapıyorum bunu..
ıyi olana odaklanıyorum.. Kendimi inandırıyorum..
Yine böyle bi dönemimdeyim..
Umarım iyi çıkar..
 

Dozunda olduktan sonra bu hepimizde var canim....hafiften güzel konusuruz olayi...biliriz aslinda anayi konyayi fakat kendimize kabullendirmek zor gelir...

Fakat bazi insanlar varki...asla ve asla yüzlesemez...iste dedimya her yigidin harci degil bu...evet gercekler bunlar diyebilen cok az insan var inanki
 

Aynen....kendini kandiran kendine yapiyor degilmi?? Sonra ne zamanki gerceklerle yüzlesmek zorunda kaliyorsun kacacak yer ariyor yer yarilsada icine batsam diyorsun...

Iste bu duruma gelmeden kabullenmek asil zor olan ama dogru olana.s
 
cok yasiyorum ben bunu....
ama ben her zaman kabul etmisimdir hatalarimi ve asla savunmaya gecmemisimdir...
sadece adim gibi emin oldugum seyleri savunurum....
ama böyle kendini kandiran cok tanidigim insan var asil gercegi söylediginde ilk önce sasiran ama o zaman bir sekilde savunacak bir yolup hayir hayir öyle degille baslayan cümleri cok duydum....
evet belki bende sIkIstIgIm anlarda kandiriyorumdur kendimi ama asla sonu zarara varmiyacak masumca grileri beyaza cevirmek benimkisi...
 
Ben çok yapıyorum bunu kendime. Farkındayım ama gerçek olan canımı acıtıyor dayanamıyorum ne yapayım? Arkadaşım sürekli asla Onunla birlikte olamayacağımızı söylüyor, olacak olsa bir yıldır olurdu diyip duruyor ama duymak istemiyorum bile bunları canım acıyor çünkü.. Zaman geçiyor ama ben hala hiç bir şey duymamış/bilmiyor gibi bekliyorum belki.. diye. Umut işte Allah kahretmesin ki!

Bunu yazarken bile ağlıyorum, sadece kendimi kandırdığımı yazmak dahi canımı yakarken ben nasıl diğer şeyleri kendime söyleyebileyim....
 
insanları eleştirmek çok kolay..ama bazen kendi yanlışlarımızı bile göremeyebiliyoruz..dedem hep şey derdi.."kendi yakasındaki manda pisliğini görmez senin yakandaki sinek pisliğini görür" işte böyle bir şey insanları eleştirmek..tmm belki karşımzdakinin hatası yada yaptğı davranş kötü olablr.ama bu onun sorunudur..dmi :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Yabanci sevgilimi (narsist) annemle nasil tanistircam?
8 9 10
Yorumlar
199
Görüntüleme
10K
dunya insani
Gizli Narsist kurbanıyım
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
19K
123gulcin
1
Baska ile tayin istemek
Yorumlar
3
Görüntüleme
1K
milkk
J
Evde kalmak, evlenememek
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
18K
Pinusnigraaa
P
A
Ne olurdu sanki?
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
10K
Rockeropt
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…