- 30 Ekim 2006
- 274
- 9
- 45
KENDİNİZİ SEVİN!
Kendinizi Sevin
Kendini sevmek, herkesin sahip olabildiği bir meziyet değildir. Bunu başarabilmek için insanın kendisine yakın olması, kendisine değer vermesi, zaman ve emek harcaması gerekir.
Deneyim gerektirir kendini sevmek, her şeyden önce tüm güçlü dostluklarda olduğu gibi açık olabilme yeteneği gerektirir. Neyse ki resim yapmak gibi kısıtlı bir yetenek olmadığından isteyen herkes biraz dikkat etmek koşulu ile ‘kendine açık davranabilmek yeteneğine’ kolaylıkla sahip olabilir.
Bir gün birisinden ‘Kendini sev’ diye bir komut alarak kendimizi sevmeye başlamamız beklenemez. Kimi insanlar şanslıdır, zaten kendilerini sevdiklerinden, bu doğal bir özellik olarak kişiliklerinin bir parçası halindedir. Hatta kimisinde aşırıya kaçıp Narsisizme konu olabilecek boyutlara bile varabilir. Önemli olan her kişilik özelliğinde olduğu gibi bunda da dengeli olabilmeyi başarabilmektedir.
Çocukluğumuzda kendimize ait minicik bir dünyada yaşarken pek farkında olmayız da, büyüyüp eleştirilere hedef olmaya başladıktan, problemlerimiz ve sorumluluklarımızın artmasından sonradır ki kendimizden uzaklaşmaya ve içimizdeki beni yok saymaya başlarız.
İçimizdeki beni yok saymak risklidir. Zaman içerisinde kendimize yabancılaşmamıza, eleştirilerden ve karşılaşılması muhtemel hayat problemlerinden daha fazla etkilenmemize neden olur. Bize yabancılaşan benimiz artık bize gereken zamanda ihtiyacımız olan desteği veremez hale gelir.
Buna engel olmak için alınabilecek en güzel önlemlerden birisi de benimizden kopmamaya çalışmaktır. Ne yapabiliriz ki benimizden kopmadan, yaşadığımız sürece onunla bağlantımızı kesmeden dostça yaşayalım. Dilerseniz kendimizi yormadan, kendimizle nasıl dost kalabileceğimize şöyle bir bakalım.
Değerli Olduğunuzu Bilin: Dünya üzerinde yaşayan istisnasız her insan değerlidir. Değer izafi bir kavram olup kişiden kişiye değişir. Değişmeyen tek şey ise her birimizin değerli olduğudur. İnsan olduğumuz için, nefes aldığımız için, bu dünyada yaşamaya herkes kadar hakkımız olduğu için değerliyiz. Değerli olduğumuzu bilmemiz için birilerinin bize değer verdiğini söylemesi veya bu doğrultuda bir davranış tarzı sergilemesi gerekmez. Yaşamaya devam ederken kendimizin değerli olduğumuzun farkında olmamız ve bunu kendimize vurgulamamız gerekir.
Kendinize Açık Olun: Kendimize yapabileceğimiz bir diğer iyilik de kendimize karşı açık olmaktır. Açık olmak hatalarımızı kabul etmekle başlar. Hayatımızda var olan gerçeklere samimiyetle baktığımızda kendimizi daha çok sever ve kabul ederiz. Hiç kimsenin hatasız olamayacağı gerçeği göz önünde tutulduğunda bu kendi hatalarımızı daha kolay görmemizi sağlayacaktır.
İnsan olarak kusursuz olmak doğaya aykırıdır.
Kendinize Nazik Davranın: Etrafımızdaki herkese nazik ve dostça davransak bile kimi zaman kendimize nazik olmayı ihmal ederiz. Hoyratça eleştirir, bundan da etkilenebileceğimizi aklımızın ucundan bile geçirmeyiz. Kendimizle ilgili yaptığımız değerlendirmelerde hatalarımızın fazla olduğunu düşünüyorsak kendimizi cezalandırmak yerine, hatalarımızı aza indirgemek için kendimizle işbirliği yapmalıyız. Bunu da ancak kendimize dostça davranarak başarabiliriz.
Özellikle hatalarımızla yüz yüze geldiğimizde kendimize ne kadar değerli olduğumuzu bir kez daha hatırlatarak iç hesaplaşmamıza başlamamızı öneririm.
Başarılı Olduğumuz ve Olmadığımız Konular:
Beş parmağın beşinin de aynı olmadığı gibi, insanlar arasında da farklılıkların olması son derece doğaldır. Bundan hareketle başarılı olduğumuz işler gibi başarısız olabileceğimiz işler olduğunu da aklımızda tutmalıyız. Her şeyde en iyi olabilmemiz hem mümkün değildir, hem de aynı insanın her konuda başarılı olabilmesi doğaya aykırı bir özelliktir.
Başarılı olamadığımız işlerinde var olacağını bilerek, bunun bizi olumsuz yönde etkilemesine izin vermeyerek, kendimizi suçlamadan yolumuza devam edebilmek akıllıca olacaktır.
Din, dil, ırk, milliyet gözetmeyen felsefesi ile yüzyıllar öncesinden günümüzü yakalamayı başarmış büyük alim ve felsefe ustası Mevlana bir, iki cümle ile bakın ne kadar da güzel toparlamış konuyu: ‘İnsanlar birazda kusur ve yanlışlıklarıyla güzeldir. Başkalarına zarar vermeyen zaaflara da hoşgörülü olmak gerekir’
Mevlana bile ben kusursuzum demiyor ve yaşananların insan olmanın sonucu olduğunu düşünüyorsa neden biz kusurlarımız veya eksik kaldığımızı düşündüğümüz konular için kendimizi yıpratalım. Düşünmeye değer değil mi.
Sevgiyle kalın.
Kaynak : www.kigem.com
Kendinizi Sevin
Kendini sevmek, herkesin sahip olabildiği bir meziyet değildir. Bunu başarabilmek için insanın kendisine yakın olması, kendisine değer vermesi, zaman ve emek harcaması gerekir.
Deneyim gerektirir kendini sevmek, her şeyden önce tüm güçlü dostluklarda olduğu gibi açık olabilme yeteneği gerektirir. Neyse ki resim yapmak gibi kısıtlı bir yetenek olmadığından isteyen herkes biraz dikkat etmek koşulu ile ‘kendine açık davranabilmek yeteneğine’ kolaylıkla sahip olabilir.
Bir gün birisinden ‘Kendini sev’ diye bir komut alarak kendimizi sevmeye başlamamız beklenemez. Kimi insanlar şanslıdır, zaten kendilerini sevdiklerinden, bu doğal bir özellik olarak kişiliklerinin bir parçası halindedir. Hatta kimisinde aşırıya kaçıp Narsisizme konu olabilecek boyutlara bile varabilir. Önemli olan her kişilik özelliğinde olduğu gibi bunda da dengeli olabilmeyi başarabilmektedir.
Çocukluğumuzda kendimize ait minicik bir dünyada yaşarken pek farkında olmayız da, büyüyüp eleştirilere hedef olmaya başladıktan, problemlerimiz ve sorumluluklarımızın artmasından sonradır ki kendimizden uzaklaşmaya ve içimizdeki beni yok saymaya başlarız.
İçimizdeki beni yok saymak risklidir. Zaman içerisinde kendimize yabancılaşmamıza, eleştirilerden ve karşılaşılması muhtemel hayat problemlerinden daha fazla etkilenmemize neden olur. Bize yabancılaşan benimiz artık bize gereken zamanda ihtiyacımız olan desteği veremez hale gelir.
Buna engel olmak için alınabilecek en güzel önlemlerden birisi de benimizden kopmamaya çalışmaktır. Ne yapabiliriz ki benimizden kopmadan, yaşadığımız sürece onunla bağlantımızı kesmeden dostça yaşayalım. Dilerseniz kendimizi yormadan, kendimizle nasıl dost kalabileceğimize şöyle bir bakalım.
Değerli Olduğunuzu Bilin: Dünya üzerinde yaşayan istisnasız her insan değerlidir. Değer izafi bir kavram olup kişiden kişiye değişir. Değişmeyen tek şey ise her birimizin değerli olduğudur. İnsan olduğumuz için, nefes aldığımız için, bu dünyada yaşamaya herkes kadar hakkımız olduğu için değerliyiz. Değerli olduğumuzu bilmemiz için birilerinin bize değer verdiğini söylemesi veya bu doğrultuda bir davranış tarzı sergilemesi gerekmez. Yaşamaya devam ederken kendimizin değerli olduğumuzun farkında olmamız ve bunu kendimize vurgulamamız gerekir.
Kendinize Açık Olun: Kendimize yapabileceğimiz bir diğer iyilik de kendimize karşı açık olmaktır. Açık olmak hatalarımızı kabul etmekle başlar. Hayatımızda var olan gerçeklere samimiyetle baktığımızda kendimizi daha çok sever ve kabul ederiz. Hiç kimsenin hatasız olamayacağı gerçeği göz önünde tutulduğunda bu kendi hatalarımızı daha kolay görmemizi sağlayacaktır.
İnsan olarak kusursuz olmak doğaya aykırıdır.
Kendinize Nazik Davranın: Etrafımızdaki herkese nazik ve dostça davransak bile kimi zaman kendimize nazik olmayı ihmal ederiz. Hoyratça eleştirir, bundan da etkilenebileceğimizi aklımızın ucundan bile geçirmeyiz. Kendimizle ilgili yaptığımız değerlendirmelerde hatalarımızın fazla olduğunu düşünüyorsak kendimizi cezalandırmak yerine, hatalarımızı aza indirgemek için kendimizle işbirliği yapmalıyız. Bunu da ancak kendimize dostça davranarak başarabiliriz.
Özellikle hatalarımızla yüz yüze geldiğimizde kendimize ne kadar değerli olduğumuzu bir kez daha hatırlatarak iç hesaplaşmamıza başlamamızı öneririm.
Başarılı Olduğumuz ve Olmadığımız Konular:
Beş parmağın beşinin de aynı olmadığı gibi, insanlar arasında da farklılıkların olması son derece doğaldır. Bundan hareketle başarılı olduğumuz işler gibi başarısız olabileceğimiz işler olduğunu da aklımızda tutmalıyız. Her şeyde en iyi olabilmemiz hem mümkün değildir, hem de aynı insanın her konuda başarılı olabilmesi doğaya aykırı bir özelliktir.
Başarılı olamadığımız işlerinde var olacağını bilerek, bunun bizi olumsuz yönde etkilemesine izin vermeyerek, kendimizi suçlamadan yolumuza devam edebilmek akıllıca olacaktır.
Din, dil, ırk, milliyet gözetmeyen felsefesi ile yüzyıllar öncesinden günümüzü yakalamayı başarmış büyük alim ve felsefe ustası Mevlana bir, iki cümle ile bakın ne kadar da güzel toparlamış konuyu: ‘İnsanlar birazda kusur ve yanlışlıklarıyla güzeldir. Başkalarına zarar vermeyen zaaflara da hoşgörülü olmak gerekir’
Mevlana bile ben kusursuzum demiyor ve yaşananların insan olmanın sonucu olduğunu düşünüyorsa neden biz kusurlarımız veya eksik kaldığımızı düşündüğümüz konular için kendimizi yıpratalım. Düşünmeye değer değil mi.
Sevgiyle kalın.
Kaynak : www.kigem.com
