Kendini sevmek ,saymak, onaylamak..Beceren var mı?

Evet , öğrendim ki kendini seven herkesi de severmiş.Hayatı daha güzel olurmuş, bu dünyada mutlu yaşarmış..Sonra düşündüm, kendimi seviyor muyum diye? Ya da bu kendini sev ile kastedilen nedir?Kendimi sevip sevmediğimi nasıl anlarım ya da? cevap net değil.Ama şu bir gerçek ki kendimi çoğunlukla yargılıyorum, neden öyle yaptın, neden öyle söyledin, senden bi şey olmaz vs..

Ya lütfen becerebilen , öğrenebilen arkadaşlar bana da öğretin şu kendini sevmeyi..Belki de mutluluğumun anahtarı budur kimbilir?

Buna dair duygularınızı, fikirlerinizi, deneyimlerinizi yazarsanız sevinirim ve umarım bana ve herkese faydalı bir paylaşım olur.

arkadaşım inan çok güzel bir konu olmuş bu aklına yüreğine sağlık ve inan sorularına dair hiçbir cevabım yok bende merak ediyorum bunları...

ben çevremdeki insanlara çok iyi niyetli davranmama rağmen kırılan üzülen taraf oluyorum..
etrafımdaki herkesi değiştiremeyeceğimi biliyorum, kendimde saf denecek kdr iyi niyetliyim!!!
bende çareyi yaptığım hiçbişeyden pişman olmamakla buldum, kendime kızmıyorum artık hiç bişey için...
karsımdaki ne yaparsa yapsın ben önce kendim için yaşıyorum,kendime yakısan sekilde karsımdakine davranıyorum..
böyle düşünmeye başladıktan sonra cok daha mutlu oldugumu görüyorm..
ben böyleyim ve değişmek istemiyorum.. kimsenin hayatına zorla girmiorum, beni istemeyen kendi kaybeder

bu konuda ahkam kesmek istemem ama konun çok güzel bence herkez bildiklerini paylaşsın eminimki bilmediklerim bildiklerimden fazla bende düşünürdüm ve hala geliştirmeye çalışıyorum kendimi elimden geldiğince beni mutlu eden şeyleri yapmaya çalışıyorum ve diğer insanlarında aynı şeylerden mutlu olduğunu düşünüyorum işin kısası kendime nasıl davranılmasını istiyorsam insanlara öyle davranıyorum ewt kendine iyi davranılmasını seven kendini seven çevresine güzellikler saçar tabi anlayan karşılığını verir bilmiyorum eklenecek birşeyler varsa burdan arkadaşların yorumlarınada açığım..

Ben kendimi çok seviyorum, kendime çok değer veriyorum ama insanları sevmiyorum, kimseye de güvenmiyorum.

Kendimi sevmem başkalarını da sevmemi sağlamıyor yani.

Ama her şeyin en iyisini hakettiğime inandığım için insanların beni üzmelerine izin vermiyorum.
Üzülüyorum, üzüyorlar ama takmamaya çalışıyorum.

Kendimi genelde yargılamam, istediğim gibi yaşarım ama bunun formülü nasıl hiç bilmiyorum.

Sanırım her şey önce dış görünüşümü beğenmekle başlıyor.
Çok şekilci bir insanım, toplumumuz da öyle ne yazık ki ve bu yüzden bu beni önce görüntümü sevmeye itiyor.

:26::26:

bi kere öncelikle kendini sevmeyi beğenmeyi öğrenmekle başlayablirsin. sen kendini sevdiğinde kendine saygı duydugunda insanlarında size bakışı bi anda değişiyor ve değer veriyor. hep söyledigim bi laf vardr. her konuda kendi işinizi kendiniz becerin kimsenin yükü olmayın. başkalarından medet umup beklenti içinde olmayın..
ben önceden çok içine kapanık sosyal ortamlarda gerilen sinik bi karakterdim.kendimi iğrenç başarısız çirkin itici hissediyordm başka şehirde üniversiteye başladıgımda bambaşka bi insan oldum.... çünkü kendimi sevmeyi öğrendim.. yaydıgım pozitif enerjiden mi bilmem herkes benim yanımda çok keyifli olduklarını söylerler..

ewt doğru sen ne kadar iyi olursan ol karşındaki anlamıyorsa bu onun zaten kendini tanımadığı sevmediği kendine güzel davranılmasının kıymetini bilmemesinden kaynaklanıyor ama gün gelip anladığında kaybettiği okişi çok uzaklarda olur kaybettiğine yanar ama güzel birşey öğretip gitmiştir.imtihan dünyası işte herkez anlasa ne savaşlar nede kötülük olurdu.

kendını sevmek sanırım bu dunyanın anlık oldugunu anlayınca baslıyor mısafır olaraktan ugradıgımız bu bedenı , ıcınde bulundugumuz hayat sartlarını kabullenmekle baslıyor ... ee nede olsa mısafır umdugunu degıl buldugunu yermıs ... zamanı gelınce nasıl olsa veda edecegız o halde onu mutsuz etmek yerıne vedalasana kadar onla mutlu olmak en mantıklısı :)

ve ınsanın basına muhım bır hastalık ,canını cok yakacak bırsey geldıgınde kendıne yaptıgı haksızlıkların , dış görüntüsünü beğenmemesinin, paraya olan arzusunun vs. nin ne boşşş olduğunu anlıyor ve sadece sağlığına kavuşmayı düşünüyor... Allah sağlığımızdan etmesin de herşeye şükür demeli kendimize de şükür sahip olduğumuz herşeye de şükür

kendi özelliklerimin farkındayım
kişiliğimi, davranışlarımı, aklımı, zekamı seviyorum
farkındalık çok öenmli
çirkinde olsam(göreceli kavram çünkü güzellik) aynaya bakınca kendimi seviyorum:)

oldukça iyi niyetliyim, saf diyorlar çoğu
saflıkla iyi niyetlilik farklı bence
ve bu iyi niyetimi kullanıp üzebiliyorlar beni
ne yapabilirim bu onların karakteri
ben oldugum gibi davranıyorum
birine yardım etmek elimden geleeni yapmak için çırpınmak mutlu ediyor beni

kimseye çıkar için yaklaşmıyorum
doğalım, menfaat için arkadaşlık kurmam kimse ile
beni anlamayan ve arkamdan işler çeviren olursa da uzaklaşıyorm o kişiden
kimsenin beni üzmeye hakkı yok

"ben değerliyim ve ben önemliyim herşeyden önce" diyorum

biri beni sinir mi ediyor
bende onu laflarımla sinir ediyorum
kimse öenmli değil benden önce ben sonra onlar :)

insanları kırmamaya çalışırım
konuşurken önce bi düşünürüm incinebilir belki bir kelimemden diye dikkatli konuşurum
ama karşımdaki böyle davranmıyorsa bende onu düşünmem

kısacası "farkındalık" kendinizi, kişiliğinizi farkedin
ben farkındayım ve bu yüzden çok seviyorum kendimi
kişiliğimde kalbimde aklımda harika
aşığım kendimmee elimde değill

sürekli sorunlara kafa yormam
3günlük dünya aman sen dur bi köşede derim sorunlara:)
beni mutlu eden şeyleri yaparım


uzatmışım baya

kendimizi sevmek söylemesi kolay ama bi o kadarda zor bunu gerçekten becerebilmek kendimizi en iyi kendimiz tanırız iyi yönlerimizi kötü yönlerimizide çok iyi biliriz kendini sevmeyen insanların mutlaka bi nedenleri vardır öncelikle bu nedeni bulup bunu çözmemiz lazım ondan sonrası kolay olur bende kendımı pek sevmezdım çünkü bana göre kötü yönlerim vardı buldum bunun sebeplerini ve çözmeye çalışıyorum kendime doğru attığım her adımda daha çok svıyorum kendımı saygımı kazanıyorum tekrar evet bugüne kadar çok yanlış yaptım kendımden nefret ettığim anlar oldu ama bunları hayatımın sonuna kadar yanımda götürmek kendımden nefret etmek ıstemıyorum artık o yuzdende kendimle barışmayı seçtim

işin sırrı "ben böyleyim" diyebilmekte..

ben de eskden kendimi sevmezdim, sürekli çevremki insanlara göre kendimi şekillendirmeye onlara kendimi beğendirmeye çalşırıdım
sonradan baktım ki çevremde beni olduğum gibi kabul eden insanlar varken fazlasına ne gerek var dedim
çoğunu hayatımdam sildim veya takmıyorum artık

böylelikle çok mutlu oluyorum, doğallık en iyisi

kendimi sevmemek doğru bir kelime mi bilmiyorum ama kendimi çok acımasızca yargıladığımı farkettim. Geçmişte , yani 17-25 yaş aralığımda çok fevri, düşüncesiz, bencil, alıngan, kırıp döken, asi bir insan profili çizdim. İnsanlar da beni böyle yaftalayınca ben artık bu olmuştum. Aslında o zamanlar hayatımın karanlık yıllarıydı.Hepten kötü müydüm? Hayır, sadece hayat bana çok acımasız davranmaktaydı ve ben de bir o kadar kötü yansımalar veriyordum çevreme. Anneciğimi kaybetmiştim, üvey annem vardı artık, gerçi iyi kadındı ama işte kabullenmek anneme ihanetti sanki.Bu olayla başladı kötü ben. Sonra işte hırçın ve sevimsiz oldum her zaman.

Şimdiye gelirsek, artık kendimi yargılamak istemiyorum. Bi ara yoga yapıyordum. Başlangıç bölümünde elini alnına koyupşöyle dersin: Ben suçlu değilim. Daha sonra ise şöyle: Herkesi affediyorum. Bunu yapmak bana çok iyi geliyordu. Çünkü suçlu değildim, sadece savunmacıydım fazlasıyla. Bana karşı çok yanlışlar yapıldı, onları da ffediyorum. Şimdi sıra artık kendimi sevmeye başlamakta.

Kendimi küçük bir kız çocuğu gibi sevmek istiyorum, bu kız çok hırpalandı, çok gözyaşı döktü. En çok da kendisi kendisini üzdü, çok fazla hem de. İnsanlara değeinden fazla önem verdi ve sonra aynı değeri göremeyince değersiz olduğuna kanaat getirdi.

kendimi sevme sorusunu aynaya bakarak cvp. vermiyorum ben.korkunç bir güzelliğim yok,ama kusulacak kadar da çirkin değilim.güzel sınıfında kabul görülecek kadar ok. ama beni sollayacak binlerce milyonlarca da güzel vardır muhakkak.oturup bunun için ağlamam,kafaya takmam beni olduğumdan daha da güzel gösterecek bir takım araç gereç preparat ve kozmetiklere de para yatırmam.fiziksel olarak kendimden memnunum kısaca.kendimi sevme konusunda cevabı ben başka yerlerde ararım...diğer insanlara bakarak,onların haline acıyarak ve o duruma düşmekten korkarak onlara yardımda bulunmak....migros'ta alışveriş yaptıktan sonra lösev kutusuna 3-5ne varsa elimde her defasında atarım,neden? ben de o duruma düşersem,birilerin bana 3-5te yardımda bulunsun isterim.yoldan geçerken yaşlı bir teyzenin numara yapmadığını anladığım vakit eline 3-5sıkıştırırım,neden?yarın çocuklarım beni o duruma düşürürse birileri de bana 3-5versin isterdim.cep tel.den AÇEV'e ayda bir msj. atıp bağış yaparım,neden?birilerine destek oluyorum ve zor anımda birilerin de bana destek olması için...ben tanrının önümüze her gün bir ya da bir kaç fırsat çıkardığını düşünürüm,bunu anlamak için bakmak değil görmek gerektiğine inanırım.bir teyze döndüğünüz köşede dileniyorsa ve sizi bir an duraklatıyorsa,bilin ki bu tanrının size bir sınavıdır.kendinizi seviyor geleceğinizi önemsiyorsanız,buna uygun da etrafınızdaki insanlarla temasa geçersiniz.birilerine kendimi sevdirmek için uğraşmam ama.BEN BUYUM der,kendi karekterimi ortaya koyarım,beğenen yanımda olur beğenmeyene eyvallah der oturup ağlamam.seçilen olmam hiç,seçen olurum.sanırım bu yüzdendir ki çevremde bana stres yaratan uyuz insan grubu hiç yok.hepsi birbirinden ayrı yapıda insanlardır ama hiç birinin içinde pislik,riya haset fesat kıskançlık ve kompleks yoktur.hepsi en önem verdiğim kişilik yapılarına sahiptir ve bu yüzden çevrem olarak kabul görmüşlerdir benim tarafımdan.bana zarar verecek her türlü yaratığı uzaklaştırırım yanımdan bu da beni huzurlu kılar,kendimi sevme sorusuna ben bunlarda cvp buluyorum bu yüzden.

İnsanlar zaman zaman kendine kulp takmaya başlar. Bunlar genellikle yaşadığı şeyler yüzündendir.
Genellikle kıyaslama yapıldığında olur. BAşkaları ile kıyaslanmak ancak kendimize zarar verir.

Ama ne zaman sağlığı ile bir sıkıntısı olsa durup düşünüyor insan. Yaşama sıkı sıkı sarılınca kendimizi de seviyoruz..
Çoğu zaman kendinizde olan güzellikleri çevrenizdekiler size gösteriyor.

Mesala benim boyum kısadır. SIrf kısa boylu olduğum için çok üzüldüm ... benimle boyum yüzünden dalga geçerlerdi hep(kız-erkek) .. Anladım ki bunlar hep bahane... Kızlar boyumun kısalığı ile dalga geçtiklerinde bakıyorum ki kendilerinde olmayan saflık ve temizlik var bende onlarda bu olmadığı için gördükleri tek kusur bu ...
Erkekler ise bazı malum dürtleri var bunu kabul eden kızlar var neyseki. Allaha yakın bana uzak olsunlar..

İKinci olarak derler çok sessizsin. Hayır sessiz değilim Beğenmediğim hoşlanmadığım insanlar yüzünden konuşmuyorum yoksa ben konuşmadan duramam. Sıkıldıysam konuşmam. Ortamda bulunmak istemiyorsam konuşmam. Huzursuzsam konuşmam.

Bunu farkettim mesala
Kendimde beğendiğim özellikler saydığımda olumsuz özelliklerimin önüne geçiyor. Düzelttiğim birçok olumsuz yanım var. İnsanlar bu olumsuz özelliklerini düzeltmeyi istemeleri gerekli.

İstersen neler neler yaparsın ...

Bir kere nefes almak gibisi var mı? Ağrısız sancısız bir hayat sürdürüyoruz. Her günü ölüm korkusu yaşayan.
Rahat huzurlu bir hayatı olmayan.
EVsiz barksız aç susuz o kadar çok insan var ki.

ilk önce kendimde olan güzellikleri gördüm. SOnra bana verilen güzellikleri...

mesala yaşadığım olaylar var bunlar üzüyor hatırladıkça beni.. ama Her başlayan şey güzel bitmesede o anlar güzeldi diyorum. Çünkü hayat bu... Yetinmyi bilmek lazımmış en basiti bunu öğrendim... Bir pizza dilimini yemek en büyük mutluluk benim için .. Ufak sevgi kıpırtıları mutlu etmiş sonra üzse bile. Her başlayan mutluk daimi olmuyor malesef ...O anlar çok mutlu oldum. Veren de Allah Alanda ALLah. Yaşamam gereken acılar varmış yaşadım yine ders aldım. Bu acılar derler karşısında dim dik ayaktayım işde kendimi bu yüzden seviyorum. Aİlemi seviyorum, arkadaşlarımı seviyorum... İyi ki bu dünya da onlarlayım. Demek Ki halen Allahım beni seviyor. O beni seviyorsa ben Neden kendimi sevmeyim :d...


Konular biraz karışık oldu ama bunlar hayat içinde olan şeyler.

Kendimi seviyorum çünkü benden başka bir tane daha yok. Olamaz da...
Allahın bir bildiği var ki beni bu dünya ya getirmiş. Benim yapacağım güzellikler varki yaşıyorum ...

Hayat sınavında başarılar dileğiyle..

aviator .!.:

kendimi sevmemek doğru bir kelime mi bilmiyorum ama kendimi çok acımasızca yargıladığımı farkettim. Geçmişte , yani 17-25 yaş aralığımda çok fevri, düşüncesiz, bencil, alıngan, kırıp döken, asi bir insan profili çizdim. İnsanlar da beni böyle yaftalayınca ben artık bu olmuştum. Aslında o zamanlar hayatımın karanlık yıllarıydı.Hepten kötü müydüm? Hayır, sadece hayat bana çok acımasız davranmaktaydı ve ben de bir o kadar kötü yansımalar veriyordum çevreme. Anneciğimi kaybetmiştim, üvey annem vardı artık, gerçi iyi kadındı ama işte kabullenmek anneme ihanetti sanki.Bu olayla başladı kötü ben. Sonra işte hırçın ve sevimsiz oldum her zaman.

Şimdiye gelirsek, artık kendimi yargılamak istemiyorum. Bi ara yoga yapıyordum. Başlangıç bölümünde elini alnına koyupşöyle dersin: Ben suçlu değilim. Daha sonra ise şöyle: Herkesi affediyorum. Bunu yapmak bana çok iyi geliyordu. Çünkü suçlu değildim, sadece savunmacıydım fazlasıyla. Bana karşı çok yanlışlar yapıldı, onları da ffediyorum. Şimdi sıra artık kendimi sevmeye başlamakta.

Kendimi küçük bir kız çocuğu gibi sevmek istiyorum, bu kız çok hırpalandı, çok gözyaşı döktü. En çok da kendisi kendisini üzdü, çok fazla hem de. İnsanlara değeinden fazla önem verdi ve sonra aynı değeri göremeyince değersiz olduğuna kanaat getirdi.

Genişletmek için tıkla...

Herkes hırçınlaşıyor zamanla. Ama Ailesini kaybeden mİlyonlarca insan var. Aileden birini kaybetmek çok acıdır. Yakının ölümüne çok üzüldüm. Ama bu hayatta hepimiz farkı sınavlardan geçiyoruz. çevrende gördüğün herkesin hayatı göründüğü gibi güllük glüstanlık değil. aslında hayat çok adil. Herkes zamanı gelince gidiyor. Zamansız geliyor malesef.

Sadece sen sende olanı görüyorsun. Yüzü gülen içi kan ağlayan o kadar yüz varki. Şunu bil Allah Mutlaka verdiği acı-keder üzüntü ye karşılık başarılı olduğun anda mutlaka bir güzellik verecek. Dirençli olursan dayanırsan güzellikleri yakalayacaksın. önemli olan sana verilen güzellikleri görmen. Kötülükleri değil.

Çevrende olan o kadar kötülük var ki. sen her şeye rağmen iyilikden vazgeçme ödülünü alacaksın.Verdiğin değerler senin değerli olduğunun kanıtı zaten. Kıymet bilen bilsin. Bilmeyenler içinde üzülme. KAlemde sende silgide :d.. O yüzden hayatına temiz bir sayfa aç . Bu açtığın sayfada sadece güzellikler olsun . Unutma bazı güzeliikler erken kaybedilmiş olabilir ama herşeyin bir nededi var bu hayatta herşey sırasıyla oluyor.