Merhabalar, son günlerde bazı üzüntülerin üst üste gelmesinden de olacak bu saatte uyuyamadım ve overthinking dediğimiz durumdayım. Anonim olmanın da getirdiği ferahlık ile en çıplak halimle içimdekini yazmak istedim. Bir şeyler karalayacağım biraz uzun olursa kusuruma bakmayın, okuyan arkadaşlara şimdiden teşekkür ederim.
Ben galiba kendimden tam anlamıyla memnun değilim. Bir türlü o istediğim enerjiye giremiyorum ve bu beni oldukça mutsuz ediyor. Hayatımdan bazı kesitlerle anlatmaya çalışırsam ;
Bu zamana dek ilişkilerim çok iyi gitmedi, bir şekilde hatalar yaptım ve hep kaybettim. Hiç bir ilişkide dikişi tutturamadım yani. Uzun ilişkim de oldu, kısacık bir evliliğim de ama yok hiç biri olmadı. Hüsranla sonuçlandı. Yaşım geldi dayandı 33 e . Yeni biriyle nasıl ilişki kuracağım ne yapacağım, nasıl güvenip inanacağım böyle neredeyse imkansız gibi geliyor artık çünkü bu konuda öyle böyle yıpranmadım ben .
Aynı zamanda Çevreme baktığımda çok arkadaşımın da kalmadığını görüyorum. Hani benim için illa ilişkiler değil olay ne bileyim boşver kız kıza kafamı dağıtayım başka şeylere yöneleyim demek istiyorum o da çok mümkün olmuyor. Çünkü yakın arkadaşlarımın da çoğunu kaybettim( zaten çok da yoktu ) . Hiç arkadaşım yok değil var ama ne bileyim böyle canlı bir sosyal hayatım olmuyor diyelim. Geçmiş dönemlerde vardı ama şuan neredeyse durmuş durumda diyebiliriz .
İşe gelirsek de istediğim maddi refaha ulaşabilmiş değilim. Ama çabalıyorum. Bazen istikrarımı kaybeder gibi olsam da bu hususta çabalıyorum. Bazen çok emek verdiğim şeylerde diğer insanların beni geçtiğini görüyorum ve buna da üzülüyorum . Bunun da zamanında yaptığım hatalardan kaynaklandığını düşünüp yine kendimi suçluyorum.
Şimdi bunlar gibi ve belki aklıma gelmeyen hayatın bazı alanlarında bu eksik hissetme hali bütün enerjime yansımaya başladı. Çünkü emek versem bile hatalar yapmam, ve bunlar sonucunda kaybetmem, hep kendimi suçlamama, ve benim sevgisiz, böyle sinirli garip birisine dönüşmeme sebep oldu sanki. Ruhum yaşlanmış gibi hissediyorum. He ben bunları düşünüp her ne kadar üzgün olsam da kendimi salmamaya, depresyona sokmamaya, hayatımı düzeltmeye çalışıyorum bundan asla vazgeçmiyorum. Hatta şuan bunu düzeltebilmek adına bir enerji düzeltme çalışmasına dahi katıldım inşallah faydasını görürüm . Çabalıyorum yani bazı şeyler için. Eksiğimi artımı tartıyorum, yanlışlarımı yapmamaya çalışıyorum. Ama bir yerde tıkandığımı hissediyorum. Çabalıyorum ama aynı yerde sayıyormuşum gibi. Bilemiyorum ki ne yapmalıyım. Benim gibi hisseden veya geçmişte hissedip bunu düzeltebilmiş birileri veya hiç bunları yaşamasa da bana tavsiye verebilecek olan olursa çok sevinirim. Derler ya bahçeni güzelleştir kelebekler kendiliğinden gelir. Ben o bahçeyi nasıl güzelleştiricem. O rahatsız olduğum tıkanıklıkları nasıl açabilirim ?
