Hiçbirimizin zorluğu bir diğerinden kolay değil.
Acıyı çeken bilir....
Vır vır yazıyorum kendimi tutamıyorum kusuruma bakmayın.damdan düşenin halinden damdan düşen anlar derlerya, sanki ben yaşamışım gibi üzüldüm durumunuza.
insan ümitle ümitsizlik arasında olmalı. Umut edip çabalamaktan ama teslim olup tevekkül etmekten hiç vazgeçmeyin. Nasibinizde varsa olur. Olmuyorsa hayırlısı budur.
o an hissettiğiniz şeyler için sakın kendinizi suçlamayın, biz robot değiliz, duygularımız var, bir dayanma sınırımız var. Ben de doktoruma şunu içimden çekip al bitsin artık demiştim. Sizi okadar iyi anlıyorumki.
umarım sizin için herşey hayal ettiğinizden de güzel olur. Kendinize kaldıramayacağınız kadar yük yüklemeyin. İsterseniz toparlanmak için biraz ara verin, bebek düşüncesinden kısa bir süreliğine uzaklaşıp nefes alın. Bırakın vücudunuzda ruhunuzda iyileşsin. Koca bir ömür var önünüzde.
Biz size dua etmeye devam edeceğiz :)