Kızlar merhabalar. Eski konularımı okuyanlar bilir. Geçen yıl doğum yaptığım zaman ciddi sorunlar yaşamıştım. Eşim aileme gitmeme izin vermiyordu. Benim tavan yapan hormonlar onun yaşadığı zorluklar derken yanlış anlaşılmalar neyse. Annemler benim olduğum şehre taşındı benim için. Eşim durumdan gayet memnun. İyi ki geldiler falan. Annemi çok sever. Annem onu sever. Annemler gelmediği zaman gelsinler özledim der.
Ama her zaman olduğu gibi benim kv çok sıkıntılı. Eşimi de zaman içinde öyle bir doldurmuş ki mesela yolda hoş olmayan bir büyükanne-torun ilişkisi görsek kesin ananesi der. Ya da tatile büyük anne götürülmesinden bahsedilse kesin gelinler annelerini götürür kv istenmez zaten der. Çocuk bakılması konusu açılınca ananeler bakmaz zaten babannelere yıkar der. Bu laflar direk benim kv lafları biliyorum.
Bu arada kv ile dışardan görüntüde hiçbir sıkıntımız yok. Kavgamız tartışmamız henüz hiç yok. Eşimin babası çalışmaz onlara da maddi manevi destek oluruz. Kısacası sorun kişisel değil bakış açısı. Ve ben bu bakış açısına sinir oluyorum. Nasıl düzeltebilirim bu bakış açısını ben
Ne yazık ki psikolojik rahatsızlıkları olan bir kv var. Ailesi eşi çocukları tarafından hep sensin bitanesin denmiş bu zamana kadar. Benimle yarış yapar her şeyde. Ben saçlarımı sarıya boyattım diye bu hafta gitti o da sarı yaptı mesela. Bunun gibi bir dünya örneğim var. Şimdi eşim doğruyu görüyor. Ama anne tabi yanlışıyla doğrusuyla o ayrı. Dediğin gibi inşallah Rabbim bir evlat nasip eder de iş denge kurmaya gelir. Ama o zaman konuşarak değil icraatle bunu göstermeyi planlıyorum. Tabii planlarım işlerse 
