- 4 Aralık 2010
- 3.691
- 6.664
- 358
- 35
Merhaba hanımlar.
Benim yıllardır derdim aslinda bu mesele. Hiç bir zaman istediğim kadar kibar biri olamıyorum..
kimseyi kolay kolay kirmamaya çalışırım, asla argo söz kullanmam, giyimime dikkat etme çabasıdayım ama sanki herşey üstümde iğreti duruyor gibi.
Bakıyorum bazı kızlarin yuruyusu konuşması her hareketi kibar. Ben poz vermeyi bile beceremiyorum. Biraz süslü birşey giysem sanki yakışmıyor gibi hissediyorum.
Yeteri kadar düşünceli de değilim. Bugün yaşadığım olaydan örnek vereyim. Bir arkadaşımın bebek beklediğini ogrendik, ortak diğer arkadasta işte terfi aldi. İkisi de birbiri için birşey organize etme çabasına girdi. Ortak kesişim de benim. İki tarafa da farketmeden isteksiz modundaydim.
Kıskanacak bir durumum yok öyle bir yapım da yok sadece bu durumların pastalı, cicekli, hediyeli olmasını abartı buluyorum. Ama asla sorun etmedim tabiki ve hatta bazılarını ben bu fikrin oluşması sonucunda organize de ettim.
Birinin bir derdi olsa iki elim kanda olsa derdine çare olmaya çalışırım, ama böyle kibarlık göstergesi olan işlerde saf saf etrafına bakinirim. Biri ön ayak olmazsa asla aklıma bile gelmez. Mutluluğuna ortak olurum, tebrik ederim o kadar. Kimseden de fazlasını beklemem.
Kibar olan arkadaşlar, bunu nasıl başarıyorsunuz, her an nasıl bu kadar düşünceli olabiliyorsunuz. bana neden yakışmıyor kibarlık ve neden düşünceli davranamiyorum?
Benim yıllardır derdim aslinda bu mesele. Hiç bir zaman istediğim kadar kibar biri olamıyorum..
kimseyi kolay kolay kirmamaya çalışırım, asla argo söz kullanmam, giyimime dikkat etme çabasıdayım ama sanki herşey üstümde iğreti duruyor gibi.
Bakıyorum bazı kızlarin yuruyusu konuşması her hareketi kibar. Ben poz vermeyi bile beceremiyorum. Biraz süslü birşey giysem sanki yakışmıyor gibi hissediyorum.
Yeteri kadar düşünceli de değilim. Bugün yaşadığım olaydan örnek vereyim. Bir arkadaşımın bebek beklediğini ogrendik, ortak diğer arkadasta işte terfi aldi. İkisi de birbiri için birşey organize etme çabasına girdi. Ortak kesişim de benim. İki tarafa da farketmeden isteksiz modundaydim.
Kıskanacak bir durumum yok öyle bir yapım da yok sadece bu durumların pastalı, cicekli, hediyeli olmasını abartı buluyorum. Ama asla sorun etmedim tabiki ve hatta bazılarını ben bu fikrin oluşması sonucunda organize de ettim.
Birinin bir derdi olsa iki elim kanda olsa derdine çare olmaya çalışırım, ama böyle kibarlık göstergesi olan işlerde saf saf etrafına bakinirim. Biri ön ayak olmazsa asla aklıma bile gelmez. Mutluluğuna ortak olurum, tebrik ederim o kadar. Kimseden de fazlasını beklemem.
Kibar olan arkadaşlar, bunu nasıl başarıyorsunuz, her an nasıl bu kadar düşünceli olabiliyorsunuz. bana neden yakışmıyor kibarlık ve neden düşünceli davranamiyorum?
