Doğmamış bebeğime mektup:Meleğim seni ne kadar uzun zamandır bekliyoruz bir bilsen...
Anne ,baba olmaya o kadar istekli ve hevesliyiz ki,gelsen herşey hazır,gülersin halimize..
Bebeğim ben hangi hastaneye gitsem,hep bir bahaneyle doğum bölümüne çıkıyorum biliyor musun?Sanki seni arıyorum...Sanki anne ben burdayım hadi artık üzülme,şaka yaptım,saklanmıştım,artık saklanmıyorum diyeceksin gibi.
Bakıyorum doğum odalarının kapıları Pembeli,mavili tüllerle süslenmiş...İçerisi ana baba günü,anneler,babalar,sevinçli bir telaş içindeler,doğum yapmış annelerde adeta ana kraliçe gibi kurulmuş yataklarına...Bir an kendimi onun yerine koyuyorum,kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor,böyle bir mutluluk yok...Sonra bebeği getiriyorlar bir lokmacık,ben kanatlarını gördüm inan bebeklerin,senin de var biliyorum meleğim,keşke uçarak gelsen,çok bekledim,çok yoruldum,ama hiç vazgeçmedim senden...Karşında çok genç bir anne bulamayacaksın belki,biraz yorgunum,bu yolda çok uğraştık babanla...Ama söz sana sen gel,hiç yorulmayacağım,uykusuzluktan hiç şikayet etmeyeceğim,hiç yanından ayrılmayacağım,büyüdüğünde istersen görünmez olacağım,ama sen hep bileceksin ki ,ihtiyacın olduğunda annen hep yanında olacak,tabii baban da..Meleğim bilsen ,elinde olsa bu kadar gecikmezdin biliyorum,doğduğunda senin neden ağladığın,nasıl susacağım konusunda babanla yaptığımız tahminlerimize ve susturmak için başvurduğumuz yöntemlerimize kıs kıs güleceksin biliyorum,tecrübesizliğimize ver meleğim,sen bizimle,biz seninle büyüyeceğiz...Ama şunu bil ki tam 10 yıldır tüm uğraşlarımız ,çabalarımız senin içindi...Pasaport aldık,Paris,İtalya planları yaptık...ama her seferinde ya meleğimiz gelirse diye ,Pasaportumuzun sayfalarını hep boş bıraktık
tüp bebek yaptırdık, umut işte meleğim,inşallah sen gelince beraber gideceğiz....