Hamileleğim boyunca çok stresliydim. Çünkü hamile olduğumu bilmeden ilaç kullanmıştım ve neredeyse bebeğimi aldıracaktım. İşte bu nedenle içimde hep şüpheler vardı. Doğum öykülerini okudukça, çevremdekilerin anlattıklarına tanık oldukça oturup ağlıyordum korkudan. Lavman, sonda, çatı muayenesi, omuriliğe vurulan iğne, sezeryan acısı... hepsi kabusum olmuştu.
On gün kadar hastanede yattım bebeğim zayıf olduğu için. Tabii bu arada benim kilolarım almış başını gidiyordu, bebeğimse hala yeteri kadar kilo alamamıştı. Bir gece ebeler her zamanki gibi bebeğimin kalp atışlarını dinlemeye geldi ve ses duyulmuyordu. Bebeğim hiç kıpırdamıyordu artık. Aklıma en korkunç şeyler geldi tahmin edersiniz ki. Gece boyu kalp atışları çok zor duyuldu. Sabah tıka basa kahvaltı yapıp sol tarafıma yattım. Bebek böyle kıpırdayabilir demişlerdi çünkü. Kahvaltıdan hemen sonra doktorum muayene için geldi. Doğuma 15-20 gün vardı aslında. Bebeğimin kalp atışları zayıfladığı için acilen sezeyana girmem gerekiyordu. Doktorum şaka yapıyor sandım; ama gayet ciddiydi. Tok olduğum için belen aşağısını uyuşturacaklarını söylediler. Aslında ben normal doğumu o kadar çok istiyordum ki!
Görevli bayan lavman için geldi hemen. Korkuyor olsam da bebeğim zor durumdaydı ve katlanmalıydım. İnanın hiç hisetmedim. Hemen sonda için çağırdılar. Çıplak olmak ne utanç verici bir şeymiş. Korkudan ağladığım sondanın takıldığını bile anlamadım. Hatta iyi ki takıyorlar sondayı, çok rahat bir şeymiş. Meğer millet ne kadar abartmış ya!
Kilolu olduğum için ameliyat masasında anestezi uzmanından azarı işittim. Hatta iğnenin etkili olmayacağını, hissedebileceğimi bile söyledi. Sesimi çıkarmadım, çaresizce duruş şekli açısından ne dediyse yaptım. İğnenin girdiğini bile hissetmedim. Anestezi uzmanı ise iğnenin bu denli etkili olmasına ve vurulacak yeri kolayca bulmasına şaşırdı.
Ameliyat sırasında doktorumun dokunduğunu hissetsem de hiç acı hissetmedim. Canım bebeğimi gösterdi doktorum; ama seçemedim ki. Ben 3.5 derece miyobum çünkü. :) Bebeğim aceleyle küvöze götürüldü.
Uyuşturulmanın etkisi geçince ne baş ağrısı, ne bel ağrısı hissetmedim. Zaten hemen iğne yapıyorlar ki. Acı hissetmiyorsunuz. İlk gün karnında top gibi bir şey dönüyordu ki rahatsızlık vericiydi. Bu rahimdi söylediklerine göre. İlk gün iki adım yürüdüm. Ertesi gün küvözde olan bebeğimi görmeye gittim.
Allah herkese anne olmayı, sağlıklı bir bebeği ve kolay bir doğumu nasip etsin. Ben çok korkuyordum; ama inanın KORKACAK HİÇ BİR ŞEY YOK.
On gün kadar hastanede yattım bebeğim zayıf olduğu için. Tabii bu arada benim kilolarım almış başını gidiyordu, bebeğimse hala yeteri kadar kilo alamamıştı. Bir gece ebeler her zamanki gibi bebeğimin kalp atışlarını dinlemeye geldi ve ses duyulmuyordu. Bebeğim hiç kıpırdamıyordu artık. Aklıma en korkunç şeyler geldi tahmin edersiniz ki. Gece boyu kalp atışları çok zor duyuldu. Sabah tıka basa kahvaltı yapıp sol tarafıma yattım. Bebek böyle kıpırdayabilir demişlerdi çünkü. Kahvaltıdan hemen sonra doktorum muayene için geldi. Doğuma 15-20 gün vardı aslında. Bebeğimin kalp atışları zayıfladığı için acilen sezeyana girmem gerekiyordu. Doktorum şaka yapıyor sandım; ama gayet ciddiydi. Tok olduğum için belen aşağısını uyuşturacaklarını söylediler. Aslında ben normal doğumu o kadar çok istiyordum ki!
Görevli bayan lavman için geldi hemen. Korkuyor olsam da bebeğim zor durumdaydı ve katlanmalıydım. İnanın hiç hisetmedim. Hemen sonda için çağırdılar. Çıplak olmak ne utanç verici bir şeymiş. Korkudan ağladığım sondanın takıldığını bile anlamadım. Hatta iyi ki takıyorlar sondayı, çok rahat bir şeymiş. Meğer millet ne kadar abartmış ya!
Kilolu olduğum için ameliyat masasında anestezi uzmanından azarı işittim. Hatta iğnenin etkili olmayacağını, hissedebileceğimi bile söyledi. Sesimi çıkarmadım, çaresizce duruş şekli açısından ne dediyse yaptım. İğnenin girdiğini bile hissetmedim. Anestezi uzmanı ise iğnenin bu denli etkili olmasına ve vurulacak yeri kolayca bulmasına şaşırdı.
Ameliyat sırasında doktorumun dokunduğunu hissetsem de hiç acı hissetmedim. Canım bebeğimi gösterdi doktorum; ama seçemedim ki. Ben 3.5 derece miyobum çünkü. :) Bebeğim aceleyle küvöze götürüldü.
Uyuşturulmanın etkisi geçince ne baş ağrısı, ne bel ağrısı hissetmedim. Zaten hemen iğne yapıyorlar ki. Acı hissetmiyorsunuz. İlk gün karnında top gibi bir şey dönüyordu ki rahatsızlık vericiydi. Bu rahimdi söylediklerine göre. İlk gün iki adım yürüdüm. Ertesi gün küvözde olan bebeğimi görmeye gittim.
Allah herkese anne olmayı, sağlıklı bir bebeği ve kolay bir doğumu nasip etsin. Ben çok korkuyordum; ama inanın KORKACAK HİÇ BİR ŞEY YOK.