Bizzat yaşadığım bir olayı anlatacağım.
Kızın yaşı küçüktü erkeğin kendini taciz ettiğini söylemişti. Dava açıldı erkek hakkında, erkek tarafını yani sanık tarafını ben savundum. Çocuk, kızın yaşı küçük olduğu için tutuklu yargılandı, yaklaşık 2 ay içeride yattı. Ben müvekkile güvenmiştim çünkü kızın annesi ve kızla konuştuğumda açıkcası hal ve hareketleri normal gelmedi. Duruşma oldu, ben savunmamı yaptım sıra kıza geldi, ifadesi alınacak duruşma esnasında. Kız başladı gülmeye ama nasıl gülüyor bildiğin kahkaha atıyor. Hakim, kızım sen neden gülüyorsun dedi. Cevap yok kızda. Hakim kızı biraz sıkıştırdı ve gerçek ortaya çıktı. Çocuk kızdan ayrılmak istemiş ve kız kendince bu cezayı çocuğa uygun görmüş. annesi yeminler ediyordu kızımın psikolojisi bozuldu diye.
Tabi suçsuz bulundu müvekkilim, ancak içeride 2 ay boyunca çocuk tacizinden dolayı yatmıştı ve gerçekten hapiste kötü şeyler yaşamıştı. Çocuğun tüm psikolojisi alt üst oldu tabi ki.
Bu olaydan sonra kimse böyle bir şeyi uyduramaz, bu sorumluluğun altına giremez düşüncemi tamamen değiştirdim. Yani bazı insanlar bundan daha beterini bile yapabilirler, psikolojisi bozuk olanlar özellikle.
Olayı çözmek için kıza sürekli soru sormanda fayda var, olayın oluş tarihi, biçimi, çevrede olanlar, neden hala sizle görüştüğü. Tabi ki annesine de sormanız gerek. Böyle bir olayı biliyordu ve neden kızını eşinizden uzak tutmadı? Tamam belki insanlar inanmaz diye anlatamadı, kendi içlerinde sakladılar ama neden hala eşinle görüşmesine, size gidip gelmesine izin verdi. Hadi konuşmasını engelleyemedi kız nasıl sizde kaldı anne marstan mı geldi. Kız böyle bir şey yaşadı ve psikolojisi bozulduysa neden eşinizle hala görüşüyor. Eşinizden korkması, ondan kaçması, görmek bile istememesi gerekmez miydi? Bu soruların cevaplarını almadan eşinizi suçlu görmeyin. Ki kız sizde kalıyormuş, yazacak cümle bulamıyorum. Kızı geçtim anne sorunlu anne.
