kimseden fayda yok mudur yani?

fallinlove

Üye
Kayıtlı Üye
4 Haziran 2012
51
0
16
Trabzon
gerçekten kimseden fayda yok demek ne kadar acı eğer yoksa neden güven duygusu taşırız ki?? Bazen yeri geldi mi ailen bile isteyerek yada istemeden bilinçli yada bilinçsiz bir şekilde seni en hassas olduğun noktadan vurabiliyor..Eş sevgili arkadaş vb. kime güvenmek gerekir?? NE DERECEDE GÜVENMEK GEREKİR?? BAzen bize yardımcı olduklarında yada bize bir faydaları dokunduklarında istediğimizi yaptırdığımızda bile neden hala güvenmemezlik ederiz?? Peki bu o insanı kullanmak olmaz mı?? işimizi gördük görüyoruz. Ama ''kimseye güvenmiyorum'' diyebiliyoruz. Bu nasıl bir çelişkidir?? GÜVENMEK NEDİR??? ben bu ikilemin arasındayım ve kafam allak bullak..Lütfen bana bir mantıklı açıklama söyleyin ben çıkamıyorum bu işin içinden..ÇÜNKÜ BAZI GÜVENDİKLERİMDEN KAZIK YEDİM BU KADAR AÇIK VE NET..
 
Aynen öyle aile dışında kimseden fayda yoktur. Güven gözlerin kapalı karşındaki kişiye inanmaktır onun sana hiç bir şekilde zarar vermeyeceğini bilmektir senin için yandığında onunda içinin yanacağını bilmektir yada sen mutluyken onunda mutlu olduğunu bilmektir... Aileden başka kimse insana bu duyguyu KALICI olarak veremez birilerinin bu duyguyu sana verdiğini sanırsın ama gün gelir vermediğini anlarsın... İnsanlara güvenmemek senin hatan değildir güvenini sarsanların hatasıdır bundan dolayı insanları aldattığını düşünme sen kişilere güvenmeyerek kendini koruyorsun yaşadıklarını bir daha yaşamamak için, bir daha kandırılmamak için güvenmiyorsun...
 
insanin icinde var bu...karsiliksiz kimse kimseye birsey vermez...guven duygusu ise sadece bir ihtiyactir..aslinda kimseye guvenilmez, heleki bu devirde. guvenmesekte guveniyormus gibi yapalim :14:
 
insanlar bencildir.
bencilliklerinin derecesine göre güven sıralaması yaparsın doğal olarak.
ailenden biri de olsa bencilliğinin dozu yüksekse ilk çıkar çatışmasında satar seni,
yedi kat el derler ya , yanında oluverir şaşırırsın.

yada, baştan gardını alıp herkesi potansiyel çıkarcı olarak görüp,
onların kendilerini sana ispatlamalarını ve senin güvenini kazanmalarını tercih edebilirsin.
ki bana sorarsan en iyisi budur derim.
 
kendine yetmeli insan.. kendinde bulmalı sonsuz güven duygusunu.. çook acı biliyorum.. ama böyle imiş.. tabi güveneceğiz sevdiklerimize de , ama bi yerde herkes "ben" diyor, belki onlar da böyle böyle öğrendiler ben demeyi, belki de bizim için de diyecekler bencil diye günü gelecek..
 
insanlara gozukapali ve bosyere guvenmek safliktir yada cocukluktur canim..

Guven, "hakki olana" teslim edilir..ve uzun zaman alir guven ortaminin gelistirilmesi.. tipki sevgi ve saygi gibi, bolca harcanmamasi gerekir.. aksi taktirde gozden ilk cikartilan sen olursun. insanlar ugrunda emek harcadiklari seylerin degerini bilmek uzere programlanmislar.. Onlara kolayca sundugunuz her seyi ve her duyguyu ayni hizla eskitip , tuketirler..senin sevgini, saygini, guvenini kazanabilmek icin ugrasmali karsindaki.. Ve

elbette insanlara guvenmelisin, ama guvenecegin insanlarin bu guveni hak etmelerini beklemelisin..
nefesini ve parani degeceklerini dusundugun insanlar icin harca.Bunlari yapmasi biraz sabir ve zaman alir ama en azindan uzulmezsin..
Ve iliskilerinde neden sana kazik attiklarini sorugulamadan once, neden bu kazigi yedigini bir dusun enine boyuna..
 
Hayatımda korkmadan arkamı dönebildiğim, sözcükleri seçmeden içimi dökebildiğim tek insan annemdi.

Yaşadıkça öğrendim ki ; güven diye bir şey yok, arama o yüzden. Çok yakınındakiler, kan bağın olanlar bile bir anda çıkarları doğrultusunda kaybolup gidebiliyorlar ya da zarar verebiliyorlar.

Kendi dostun olacaksın, insanlarla ilişkilerin hep belli bir noktaya kadar olacak, kimsenin eline ipleri vermeyeceksin, çok bunaldın mı duvarlara anlatacaksın derdini ama dost dediklerine anlatmayacaksın, kimseyi gereğinden fazla değerli kılmayacaksın. Hele saklamak istediğin sırrın varsa, kimse ile paylaşmayacaksın. Elbette insan sosyal bir varlık, birileri hayatında hep olacak ama ilişkiler kalıcı olmayabiliyor,o yüzden kimsenin sana zarar verebilecek konumda olmasına izin vermeyeceksin. Ben çözümü böyle buldum, yok mu başımı dayayıp ağladığım omuz; tabi ki var ama ağladığımda sudan sebepler bilir dostum, içimde neler oluyor bir ben bilirim. Belki doğru değildir bu tutum ama canım yandıkça kendimi açmamayı öğrendim hayattan.
 
gerçekten kimseden fayda yok demek ne kadar acı eğer yoksa neden güven duygusu taşırız ki?? Bazen yeri geldi mi ailen bile isteyerek yada istemeden bilinçli yada bilinçsiz bir şekilde seni en hassas olduğun noktadan vurabiliyor..Eş sevgili arkadaş vb. kime güvenmek gerekir?? NE DERECEDE GÜVENMEK GEREKİR?? BAzen bize yardımcı olduklarında yada bize bir faydaları dokunduklarında istediğimizi yaptırdığımızda bile neden hala güvenmemezlik ederiz?? Peki bu o insanı kullanmak olmaz mı?? işimizi gördük görüyoruz. Ama ''kimseye güvenmiyorum'' diyebiliyoruz. Bu nasıl bir çelişkidir?? GÜVENMEK NEDİR??? ben bu ikilemin arasındayım ve kafam allak bullak..Lütfen bana bir mantıklı açıklama söyleyin ben çıkamıyorum bu işin içinden..ÇÜNKÜ BAZI GÜVENDİKLERİMDEN KAZIK YEDİM BU KADAR AÇIK VE NET..

canım ben en yakın arkadaşımdan öyle kazık yedim ki. o saatten kimseye güvenmemem ve arkadaşlıklarımda hep bi yerde sınır koymam kesinlikle ona bağlı yaşamamam gerektiğini öğrendim. insan büyükdükçe bu tecrübeleri yaşıyo maalesef
 
Kaç yaşındasın bilmiyorum, fakat hayatında yediğin ne ilk ne de son "kazık" olacak.
Yeri gelecek en sevdiğinden, yeri gelecek en güvendiğinden, yeri gelecek sırdaşından yiyeceksin bu kazıkları.
İnsanlar güvensiz yaşayamaz, "ben kimseye güvenmem" diyenin bile hayatında bir güvendiği vardır.

En basitinden, iş yerine güvenirsin maaşını yatıracak diye, sevgiline güvenirsin vaktinde gelecek diye, arkadaşına güvenirsin destek olacak diye, ailene güvenirsin koşulsuz şartsız yanında olacak diye, kardeşine güvenirsin en iyi sırdaşın diye.. vs...

Fakat gün gelir bütün bu güvenler sarsılabilir, ama insanlara güvenmeyi asla bırakamazsın.
O yüzden güvensiz yaşanmaz. Hayal kırıklıkları da yaşayacaksın, güven sorunları da..
Bunları da aşacaksın ve bu yaşadıklarını da unutup, yine en iyi arkadaşlıklar ve dostluklar kuracak, onlara da güveneceksin!
 
bennnn öyle tecrübeler yaşadımkiiii

ve anladım...

güvenilecek tek mercii RABBİMİZ.... gerisi aile eş dahi asla tam güvenmel hayal kırıklıgı olabiliyorrr içim acıyarak yazıyorum bunuuu maleseff palavra malesef biz koca kalabalıkta yalnız insanlarız aslındaa bir kendimiz birde şahdamarımızdan yakın olan Rabbimiz.... gerisi malesef yalan:18::18::18:
 
Back
X