Kimsem kalmadı

Cileklivanilinn

Cileklivanilinn

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2018
7.319
18.871
248
28
İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..
 
Ordan oraya savrulma durumunu çok defa yaşamış,
Çok zorlu yollardan geçmiş,
Tam da tırnakları ile kazıyarak bu hayatı eline almış biri olarak, bu duyguyu evet çok iyi biliyorum.

öyle ki,2 evladım var. Düzenli hayatım,evim,eşim herşey yolunda. Ama hala yani bazen o his ılık ılık akıyor içimde.
Sonra diyorum ki, sen şu hayata tutunmak var olmak için elinden geleni zaten yaptın. senin olan herşey seninle,içinde..

demem o ki, hayata daha çok tutunacağız.
düşeceğiz tekrar kalkacağız.
hayalleriniz mutlaka vardır.
onlara sıkı sıkı tutunun,çabalayın.
mutlaka en iyisi olacaktır.
 
"Ait olamama" hissini o kadar iyi biliyorum ki. Nereye gidersen git, kiminle konuşursan konuş sanki seni sürekli paçandan tutup dibe çekiyor ya da elleriyle boğazından tutup boğuyor gibi. Yaşadığın şehri seviyor musun bilmiyorum. İçindeki insanları seviyor musun onu da bilmiyorum ama aldığın yaraları az buçuk anlıyorum.
Yalnızlık bazen tercih bazen mecburiyet olarak bizi sınıyor. Ama 1000 katlı binan yıkıldıysa 2000 katlısını inşa etmek zorundasın. Geriye dönüp baktığında pişman olmamak için kendini salmamalısın.
 
Bence aidiyet değil, beraber yürüyeceğimiz birileri ihtiyacımız olan. Aynı durumdayız ama bunu aşmalısın . Aştım ve mutluyum. Şimdilik
 
Mistik hanim .!.:
Bu aitlik duygunun eksikliği nereden kaynaklanıyor?
Genişletmek için tıkla...
Bilmem sanırım doğru düzgün kimsem olmayışından. Nereye kök salsam bir şey oldu ve elimden kaydı. Bakıyorum evet çok zor şeyler yaşamış insanlar var ama en azından 1 tane ait hissettikleri insan var. Kiminin annesi kiminin babası kiminin eşi kiminin sevgilisi. Benim hiçbiri yok. Gökten düşmüş dünyaya doğmuş gibiyim.
 
Sana soracak halleri yoktu da ne demek? Tabii sana da soracaklardı. Sen çocuğu değil misin?

Boşanmanın çocukları aslında etkilemediği, kadınların çocukları bahane ettiğine dair bir başlık açmıştın.

Bu konunla o başlıktaki yazılarını çürütmüş oldun. Maalesef anne babası ayrı olanların çoğunlukla yaşadığı bir his bu ait olamama hissi. Ben de zaman zaman yaşadım, hep kendi evimde tek başıma kalıyor olsam da.

Yaş ilerledikçe hafifleyecek.
 
Alvernia .!.:
"Ait olamama" hissini o kadar iyi biliyorum ki. Nereye gidersen git, kiminle konuşursan konuş sanki seni sürekli paçandan tutup dibe çekiyor ya da elleriyle boğazından tutup boğuyor gibi. Yaşadığın şehri seviyor musun bilmiyorum. İçindeki insanları seviyor musun onu da bilmiyorum ama aldığın yaraları az buçuk anlıyorum.
Yalnızlık bazen tercih bazen mecburiyet olarak bizi sınıyor. Ama 1000 katlı binan yıkıldıysa 2000 katlısını inşa etmek zorundasın. Geriye dönüp baktığında pişman olmamak için kendini salmamalısın.
Genişletmek için tıkla...
Bina inşa ediliyor da içinde insan olmayınca buz gibi,soğuk sadece bir beton yığını olarak kalıyor. Eğitim,iş hepsi güzel ama o sıcaklık 0 işte.
 
Cileklivanilinn .!.:
Bina inşa ediliyor da içinde insan olmayınca buz gibi,soğuk sadece bir beton yığını olarak kalıyor. Eğitim,iş hepsi güzel ama o sıcaklık 0 işte.
Genişletmek için tıkla...

Çevrenizde gerçekten kimse yok mu, yoksa gelip geçici insanlar olarak mı görüyorsunuz? En azından bir tane dostum dediğiniz insan vardır?
 
Cileklivanilinn .!.:
İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..
Genişletmek için tıkla...
Üzüldüm açıkçası babanın şimdi ki eşine ve doğacak çocuğuna yazında annenden daha fazla yer vermişsin.Annenin psikolojik sorunları olması ondan uzak durman için bir bahane mı?
Dün dayımın eşini kaybettik bugün memlekete gideceğiz ailemle beraber...Yengemi bayramlarda ve kandillerde görürdüm öyle samimiyetimiz yoktu hatta anne tarafını sevmediğini söylemiştir kaç kez...Ama ölüm haberinin aldığımdan beri çok garip hissediyorum... Büyük kızının ciddi sağlık sorunu var ve kendini kaybetmiş Allah göstermesin ona birşey olmasından korkuyoruz... Üzüldüm senede bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar görüyordum eskiden ama gerçekten üzüldüm...Annemi koyamadım onun yerine annemle yaşıt olmasına rağmen...Anneme birşey olursa ne yaparım diye düşünemedim...Belkide düşünmeliyim...Annen sağken onu bil bir sen varsın onun için lütfen yap bunu yarın çok geç olabilir...
 
suan kiminle kaldıgını merak ettim birde yasını ve ayrıca baban neden senide götürmek istemedi kuzum
 
banabenigeriver .!.:
Üzüldüm açıkçası babanın şimdi ki eşine ve doğacak çocuğuna yazında annenden daha fazla yer vermişsin.Annenin psikolojik sorunları olması ondan uzak durman için bir bahane mı?
Dün dayımın eşini kaybettik bugün memlekete gideceğiz ailemle beraber...Yengemi bayramlarda ve kandillerde görürdüm öyle samimiyetimiz yoktu hatta anne tarafını sevmediğini söylemiştir kaç kez...Ama ölüm haberinin aldığımdan beri çok garip hissediyorum... Büyük kızının ciddi sağlık sorunu var ve kendini kaybetmiş Allah göstermesin ona birşey olmasından korkuyoruz... Üzüldüm senede bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar görüyordum eskiden ama gerçekten üzüldüm...Annemi koyamadım onun yerine annemle yaşıt olmasına rağmen...Anneme birşey olursa ne yaparım diye düşünemedim...Belkide düşünmeliyim...Annen sağken onu bil bir sen varsın onun için lütfen yap bunu yarın çok geç olabilir...
Genişletmek için tıkla...
Annemin psikolojik problemleri benim hayatımı alt üst ediyor maalesef
 
Cileklivanilinn .!.:
İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..
Genişletmek için tıkla...
Uzulme cilekli vanilin ilerde sende gidersin gorurusun kardesini❤hayat boyle yarin oburgun sende evlendigin zaman onlari yanliz birakacaktin.belki ayaklarin ustunde durmayi ogrenirsin.guzel bir ev tutup hem okul hem isini devam ettirebilirsin.guvenlikli bir sitede. Guzelde bir komsun olduktan sonra hergunde aileni ararsin hem dostlarin gelir gider. Tatillere gidersin sosyal faaliyetlerin olur. Bazen yanlizlikta iyi gelir insana. Benimde cok iyi bir ailem var ama uzaktalar. Ben onlara uzak bir sehirdeyim.esim var ama yok gibi. Calisiyorum kitao okuyorum arkadaslarimla geziyorum bu cok iyi geliyor. Birde bazen camileri gez olurmu oda cok iyi geliyo bana.
 
Tescillicirkin .!.:
Uzulme cilekli vanilin ilerde sende gidersin gorurusun kardesini❤hayat boyle yarin oburgun sende evlendigin zaman onlari yanliz birakacaktin.belki ayaklarin ustunde durmayi ogrenirsin.guzel bir ev tutup hem okul hem isini devam ettirebilirsin.guvenlikli bir sitede. Guzelde bir komsun olduktan sonra hergunde aileni ararsin hem dostlarin gelir gider. Tatillere gidersin sosyal faaliyetlerin olur. Bazen yanlizlikta iyi gelir insana. Benimde cok iyi bir ailem var ama uzaktalar. Ben onlara uzak bir sehirdeyim.esim var ama yok gibi. Calisiyorum kitao okuyorum arkadaslarimla geziyorum bu cok iyi geliyor. Birde bazen camileri gez olurmu oda cok iyi geliyo bana.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim inşallah dediğiniz gibi olur
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Monoceto
Sosyal medyada fotoğraf paylasmak
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
4K
inekobasi
I
Melike__93
Bütün Hayatımızı Etkileyecek Bir Kararı Veremiyorum Siz Olsanız Ne Yapardınız ?
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
akrephanim
akrephanim
Melike__93
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
5K
Nameless29
Nameless29
H
  • Kilitli
Kocamın ailesinin düşüncesizliği
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
3K
hfz_1453
H
D
eşimin bana değer verdiğini düşünmüyorum
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
4K
elif kurt45
E
Back
X