Benim sizin gibi bir tanıdığım vardı. Vardı diyorum çünkü ben de artık kendisiyle görüşmüyorum. O kadar saçma şeylerden insanlara bileniyordu ki çok şaşırıyordum. Mesela birisi çocuğu için sana değil babasına benziyor demiş, birisi evinin tavanı biraz alçak demiş. Tam olarak bu söylediğim tarzda şeylerden kinleniyodu.
Misal bir gün kocasının 20li yaşlarında bir erkek kuzeni var, onu aramışlar görüşmek için. Çocuk da sevgilisiyleymiş, görüşmek istememiş “kanka beni salsana” demiş. Vay efendim ne terbiyesiz çocukmuş, ne laubaliymiş, öyle mi konuşulurmuş. Ay abartmıyorum aylarca her görüşmemizde o çocuğu kötülemeye doyamadı.
O hiçbir zaman sorunlu olduğunu kabul etmedi. Herkes nezaketsiz, herkes nankör, vefasızdı. Siz en azından bir sorun olduğunun farkındasınız. Kendinizden başka kimseye eziyet değil bu. Millet sizinle görüşmez olur biter. Siz kendi zihninizde kendinize eziyete devam edersiniz.
yani sorun su ki ben dedigim zamana kadar ezik bastirilmis bir karakter olmadim hissetmedim hissettirilmedimde oyle olsaydim evet dediginiz gibi bi ispat cabam olurdu ama gecmise donup bakiyorum gercekten toz Pembe ve insanlardan yana sansli bir hayat yasamisim sonra biri girdi hayatima sonra baska biri sonra baska biri ve hepsi sorunlu cikti kastettigim erkek vs degil atyorum is arkadasi komsu normal tanisilan arkadas vs evet tuhaf gelecek ama tam da Boyle oldu
