Kırgınlıklar... Haksızlıklar...

Paylaşılması güç, açıklaması insanın içini buran kırgınlıklar...

İnsanın içinden atmak isteyip de atamadığı, kalbine hapsettiği kırgınlıklar.

İnsanın içinden atarsa, kendine olan saygısını kaybedeceğini düşündüğü için

yüreğine hapsettiği kırgınlıklar...

İnsanı nasıl da yorar bunlar!

Kırgınlıklar yoruyor.

Ne düşünüyorum biliyor musunuz?

Kırılgan olmak marifet değil.

Kırmak kötü.

Hassasiyet meziyet değil.

Hassas olmamak kötü.

Güven duymamak iyi değil.

Güvensizlik uyandırmak kötü.
...

Haksızlıklar,

Karşı karşıya kalması kolay; ama başkasına yapması zor olan haksızlıklar...

Haksızlık bence kötü niyetli bir büyü.

Bu büyü insanı öyle bir hırpalıyor ki, bedeninde morartmadığı yer kalmıyor.

Morarıklar sen dokunmadığın sürece kendilerini pek fark ettirmiyor, acıları

gizleniyor. Tek birine dokun hele, hemen içini sızlatıveriyor.

Haksızlık; insanı çaktırmadan, sinsice, uzun uzadıya süründürüyor.

Üstelik merhemi de yok ki sürüp yaralarını tedavi edesin. Zamanla iyileşmeyi

bekliyorsun.

Bir süreliğine, haksızlığa uğradığınla kalıyorsun.

Hele de haksızlık kırgınlıkların tepesine binerse... İsyan ediyorsun.

Hayata küsüverecek gibi oluyorsun.

Ama...

İnsanoğlunun yüreği öyle bitmek bilmeyen bir umutla dolu ki, sabırla bekliyor.

Haksızlıkların sona ermesini isterken,

Kırgınlıkların da artık acıtmamasını diliyor.

Pes etmiyor.

Sabrı taşmak bilmiyor.

Kişi samimiyse, haksızlık karşısında akıttığı göz yaşları kolay dinmiyor; ama

aklı en çok, akıttığı göz yaşlarına değip değmediğine takılı kalıyor.
...

Tecrübelerim bana:

“Kırıcı olmak yerine yapıcı olmak,

Haksızlık yapmak yerine adil olmak ve adil olmayı başarmak kolay değil.

Kavga etmek kolay, iyi geçinmek çok zor.

Fikri farklı olanların iyi geçinmesi hele,

Mucizedir!

Olsa keşke...” diyor.

Bir şey daha var tecrübe edindiğim:

İnsan eğer haklıysa,

Hak elbet yerini buluyor.

Er ya da geç,

Kırgınlık kenara çekilip haksızlık unutulunca da...

Hayat sana iyi bir ders vermiş oluyor.

Hele bir de iyilik şişesini denize attıysan hayat yolunda, hiç korkma.

İyiliğin en sıkıştığın anda sana geri dönüp

Güç veriyor.




Yonca TOKBAŞ

Hayat öyle bir karmasa ki; Ya dogru zamanda yanlis insani cikariyor karsina, ya da yanlis zamanda dogru insanin kaybina neden oluyor. Artik güven, huzur ve sevgi bulmak cok zor, insanlari tanimak bir o kadar zor...
YA ZAMANA YENiLiYORSUN, YA KiSiYE!!!