Kırıcı ifadeler...

ayyuzlumm87

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Mayıs 2015
149
90
48
38
Merhaba... insanlar onca güzel anların içinde neden kötü olan bir ana odaklanır? Sevdiği insanları kırmaktan neden korkmaz? Bir tartışmayı neden genele yayar ve bşr tartışma anında neden kendini kaybedip olur olmaz laflar çıkar anından...
En önemlisi bu tarz insanlara nasıl yaklaşmak gerek... eş anne baba kardeş abla abi... yani en yakınlarınızsa birde...
Öfke anında kendini kaybeden belaltı vurmaya çalışan eksikliklerinizi ağzına malzeme yapan iyiliklerinizi çöpe atan en yakınlarınıza karşı nasıl yaklaşıyorsunuz... ciddi bir problemim var tavır yapmak problemleri çözmüyor maalesef ilişkilerin sağlıklı olması için karşılıklı diyalogdan yanayım... ama aile içinde bazıları kaostan besleniyor ve siz istemesenizde sizi kavga içine çekmeye çalışıyorlar... çok zorlanıyorum ne deseniz de yapsanız bşr eksiklik bulup ordan yürüme derdinde olan yakınşarınıza nasıl yaklaşıyorsunuz rica ediyorum fikirlerinizi esirgemeyin...
 
E siliyorum
 
Şahsen ben yaklaşmıyorum. Yakınlarım beni rahatsız eden, kendimi ifade edemediğim durumlarda insanları hiç zorlanmadan pıt diye hayatımdan çıkarabildiğime ve bunun geri dönüşü olmadığına çok kez şahit oldukları için ona göre davranıyorlar. İnsanların size nasıl davrandıkları değil, sizin nasıl bir duruş sergilediğiniz önemli.
 
En yakınlarınıza dahi mi... ben netimdir her konuda burda sorun yok müdahalede ettirmem hatta gereksiz tartışmalara da girmem ama vazgeçmeyen kendini gram değiştirmeyen ben bilirim ben ederim tavırlarıyla dolaşanlar var evet ve hayatımdan silemeyeceğim kadar yakınımdalar istedikleri olmadığı yada benden istediklerini alamadıkları için dahada hırçınlaşıyorlar
 

Anne ya da babadan bahsediyorsunuz sanırım. Siler miydim bilmiyorum, dediğim gibi tepkilerimin genelde sert ve geri dönüşsüz olduğunu bildiklerinden sınırlarını biliyor benimkiler. Sınırlarını bilmeseler kısmını hayal edemedim pek yaşamadığım için.
 
Direkt kaçıyorum ben ne uğraşıcam öyle insanlarla en yakınım,ailem olsun silerim bana acı çektirmeye kimsenin hakkı yok.
 
Evet aynen üstte yazdıklarınıda yaşadım yaşıyorum sadece annemi babamı silemem sanırım ,silemedim annemle çok mesafeliyizdir her konuda
İşte bu beni çok üzüyor... anne farklı olmalı ama maalesef... samimiyetle paylaşımlarımız olmıyor maalesef ve bu sebeple ben hep dışarda kalıyorum... çünkü ne başkasının hayatına nede hayatıma müdahalelerden hoşlanmıyorum isediğim gibi davranıyorum sınırlarıma giremiyorlar ama aile içinde bu şekilde olmak istemezdim herkesin birbirine saygısı olduğu ilişkiler isterdim şahsen...
 
Bazı davranış kalıplarının sizinle alakalı olmadığını, kişinin yapısından geldiğini düşünüp insanları olduğu gibi kabul edip düzeltmeye çalışmayıp üstesinden gelebilirsiniz.
İnsanları düzeltmek, değiştirmek yerine düzgün insan modeli sergilersek etrafımızdakilerin kalitesi de zamanla iyiye doğru değişir
 
Bende sert değilimdir ama değişmeyeceğimi canım nasıl istiyorsa oyle davranacağımı bilir herkes saygısızlık etmem kimseye karışmam kendimede karıştırmam ama saçma muhabbetlerin arasında kaloyorsunuz ister istemez çünkü aile...
 
İki kez daha okudum konunu daha vahim geldi bizde sadece nankörlük kıymet bilmemek gibi sıkıntılar var yani çok şeyler yaptım ama dönüp bi allah razı olsun denmedi yapmasaydın oldu ve zor günümdede yanımda değillerdi hala öyle bu arada, bunlar hep hareketlerle falan oldu tabi sözle direk olsaydı bitirirdim yani aslında diyeceğim eğer senin durumunda olsaydım evet annemide silerdim net
 
Ah zaten psikolojiden anlamasak insan kanser olur... evet kendileriyle alakalı olduğunu biliyorum üzülüyorum o hallerine dışardan görseler kendilerini keşke
 
Evet sana katılıyorum
 
Zaten duygusal olarak çok uzaklardayım çoktan terkettim... anne baba olarak inandığım değerler için silmiyorum...
 
Evet varlar ama yoklar işte orda bi kenarda dursunlar işte ama sussunlar , bulaşmasınlar mümkünse
Çok zor değilmi... öyle çok isterdimki sımsıcak ailem olsun... aşlahtan evliliğimde eşimle herşeyi kavgasız gğrültüsüz konuşup paylaşabiliyoruz... anne baba kardeş ilede bu şekilde ilişkim olsaydı keşke... 20 li yaşlarımda çok yanlış kararlar aldırdılar bana maalesef geç olgunlaştım... ne zaman ki duygusal olarak uzaklaştım kendime dönebildim...
 
Gözlerim doldu evet zor şimdi kendi çocuklarıma sarılınca daha çok hissediyorum çünkü kendi annem bana sarılmadı ,işte Allah’ta eşlerden yana yüzümüzü güldürmüş iyikide yoksa kaybolup giderdik
 
Ya aynen bende çok dolduğum için yazdım.. allahtan başka şehirlerdeyiz göz görmeyince katlanması tahammülü daha kolay rabbim iyi bir eş çok tatlış iki evlat nasip etti banada... sisin içinde sevindim ya evliliktede aynı duygusal boşluğu yaşasaydık...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…