merhaba kızlar
çevremdeki herkes çok alıngan olduğumu söylüyor. o yüzden bu olayı size anlatmak istedim. ben mi abartıyorum diye. ama cidden çok zoruma gitti.
ben üniversite öğrencisiyim ve benim yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği 2 tane candan öte arkadaşım var. ve biz hepimiz birbirimizi çok severiz gerçekten eşit derecede yakınız birbirimize . ve bölümümüz itibariyle sürekli proje sunum vb. şeylerle uğraşıyoruz.
şu ana kadar yaptığımız tüm ödevleri bireysel yaptık. ama geçen derste hoca 2 şer kişi olarak çalışmanızı istiyorum dedi. isimlerinizi yazdırın dedi.
ve o an bu ikisi anında kendi isimlerini beraber yazdırdılar ödev için çift oldular. yüzüme bile bakmadılar ben böyle kalakaldım. ne biliyim sorabilirlerdi en azından ya da biz beraberiz sen de kendine arkadaş bul diyebilirlerdi .
empati kurmaya çalışıyorum ben hayatta böyle bi şey yapmazdım. biz 3 kişiyiz nasıl çift olucaz kura çekelim o zaman falan der espriye vururdum onlarla konuşurdum ortak bi karara bağlardım . ama arkadaşıma böyle yapmazdım.
baya yüzüm düştü eve geldim duramadım ağladım hatta sorun onlarla aynı grupta olmamam değil tavırları ağırıma gitti bilmiyorumm
çevremdeki herkes çok alıngan olduğumu söylüyor. o yüzden bu olayı size anlatmak istedim. ben mi abartıyorum diye. ama cidden çok zoruma gitti.
ben üniversite öğrencisiyim ve benim yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği 2 tane candan öte arkadaşım var. ve biz hepimiz birbirimizi çok severiz gerçekten eşit derecede yakınız birbirimize . ve bölümümüz itibariyle sürekli proje sunum vb. şeylerle uğraşıyoruz.
şu ana kadar yaptığımız tüm ödevleri bireysel yaptık. ama geçen derste hoca 2 şer kişi olarak çalışmanızı istiyorum dedi. isimlerinizi yazdırın dedi.
ve o an bu ikisi anında kendi isimlerini beraber yazdırdılar ödev için çift oldular. yüzüme bile bakmadılar ben böyle kalakaldım. ne biliyim sorabilirlerdi en azından ya da biz beraberiz sen de kendine arkadaş bul diyebilirlerdi .
empati kurmaya çalışıyorum ben hayatta böyle bi şey yapmazdım. biz 3 kişiyiz nasıl çift olucaz kura çekelim o zaman falan der espriye vururdum onlarla konuşurdum ortak bi karara bağlardım . ama arkadaşıma böyle yapmazdım.
baya yüzüm düştü eve geldim duramadım ağladım hatta sorun onlarla aynı grupta olmamam değil tavırları ağırıma gitti bilmiyorumm
kimseye de sonsuz güvenme. bugün okul arkadaşın yarın başkası... hayat kazıklarla dolu. bu olayı böyle büyütürsen ileride daha çok kırılırsın. biraz sallamayı şimdiden öğren.
ama benim düşüncem hep şu oldu tek rakam sayısıyla arkadaş olunmuyor. ya 2 olcak ya 4 mesela.. 3 kişilik bi arkadaş grubuna hiç katılmadım. başkası katılmak isteyince de mesafemi koydum. bilmiyorum sevmiyorum o şekilde illaki bi sorun çıkıyor yani o onun arkasından konuşuyor başkası benim gibi alınganlık yapıyor falan fistan. 
genelde de herkes başkasını bulur gruptan kimse 2 kişi ödev yapamıyordu
