Bu yorumları okudukça kendimi tuhaf hissediyorum. Çok eskiden beri hayatımda olan erkek arkadaşlarım da kız arkadaşlarım var. Evlenenler sevgilisi olanlar da oldu bazen eşleri de gelir buluşuruz, evlerine gideriz. Doğum günlerinde hediyelerimizi alırız ayrı ayrı.
Hatta bir tanesi cidden kız arkadaşlarımdan öte, kardeşim gibi oldu. Annemi tanır, ailesini tanırım. Bizim eve gelir gider eskiden beri. Birbirimizden de hiç hoşlanmadık da. Kız arkadaşlarım gibiler aynı.
Bu nasıl bir güvensizlik ki. İşin kötüsü o kız arkadaşlara da sapık muamelesi yapılıyor, çok kıymetli sevgililerinize de. Biz sadece hormanlardan oluşan iradesiz şeyler değiliz. Duygu varsa vardır yoksa yoktur. Duygu yoksa arada ömür boyu sürecek arkadaşlıklar da oluyor, çok da güzel oluyor.
Benim sevgilimin de kız arkadaşları var, hediye alan, hediye verdiği bensiz de görüştüğü. Hiç birini de bir gün kıskanmadım şüphelenmedim. Sevgilime güvendim. Benden önce tanıştığı o kadınlarla aten bir şey olmamış benle beraber. Hoşlandığı sevdiği benim. Biz birbirimizi tercih etmişiz ötesi yok yani
Annemin de çocukluk arkadaşları var kadın ve erkek. Benim amcalarım ve teyzelerim. Hepsi evimize gelir giderlerdi. Babam da hiç sorun yaşatmamış.
İlişkiler de karşılıklı güven olmalı. Elin kızına da sapık muamelesi yapılmamalı bence.
Dediğim gibi duygum yoktu hiç birine dost olduk çok şey paylaştık, asla saçma yakınlıklar olmadı. Neden başka bir kız gelince bize güvenmiyor ve bizi ayırıyor. Bana da adama güvenmiyor. Çok ayıp geliyor bana
Ne sevgilim yaptı bana bu kısıtlamayı ne ben ona yaptım. Güvenle devam ediyoruz. Ve şimdi o arkadaşlarımız iyice samimi oldular çift görüşüyoruz. Daha geniş bir dostlar topluluğumuz oldu.
Yani demem o ki bu kadar kiskanc biri olarak seni cok iyi anladim. Ama hediye almasi normal mi diye sorarsan kiskanc duygularimi bir kenara birakip soyleyebilirim ki evet normal :)
