kızım baş aşağı düştü ,çok kötüyüm :(((

giovinetta .!.:

ne kadar üzüldüğünü anlayabiliyorum laviusc. bir iki gece de uyuyamazsın üzüntüden. ama bebişlerimizin korunduğuna yürekten inanıyorum. tabiki tedbirimizi alıyoruz ama bir şekilde yaşanıyor bu gibi şeyler. zaman geçince unutuyorsun ama çok daha dikkat ediyorsun. biz artık yerde yaşıyoruz :)) hatta yanından ayrılacaksam psikopatlık yapıp sert malzemeli oyuncakları yanından alıyorum denge sağlayamayıp üzerine falan düşerse diye. tabi ayaklanınca daha çoook düşer diyolar

Genişletmek için tıkla...

laviusc .!.:

Aynen canım.bebeğimi salona taşıdım.halıya pike serdim,baktım ki sert bi de yorgan yaydım üstüne.etrafada komple minder koydum.ola ki yorganın dışına çıkar,prizler de aşağıda.ne olur ne olmaz.ki hala emeklemiyor ama belli olmaz.sütten ağzı yanan misali,.şimdi de röntgeni kafaya taktım ama.kardeşim dr.çok kızdı.nasıl çektirirsin ufacık bebeğe diye.ben de nette araştırdım.tamam kötü ama dr.söyledim ben muayenede bişey yoksa yapmayalım diye,kafa üstü düşmüş.bıngıldaklar var.mutlaka çekmeliyiz dedi.nlayacağım benim toparlanmam baya bi zaman alacak...

Genişletmek için tıkla...

giovinetta .!.:

Sabahtan beri gözyaşlarımı tutamıyorum.. Nasıl oldu, ben biricik bebeğime sahip çıkamadım diye kendimi suçlayıp duruyorum. Onunla her göz göze gelişimde kalbim sızlıyor, tekrar tekrar sarılıyorum, kokluyorum.

Sabah eşimi işe gönderdikten sonra kızımı anakucağına koyup onunla konuşacaktım. Anakucağı bize 10 adım ötedeydi ve kızımla beraber taşıması ağır olduğu için kızımı kanepeye bırakıvereyim diye düşündüm. Zaten hiç öyle dönmüyordu, ayakları kolları hareketli ama haldur huldur hareket edemiyor diye rahattım da. Yine de kanepeye çok güvenli bir şekilde oturtmuştum. Özellikle kanepenin köşesine oturttum ki kıprayamasın. Yastık da koydum yanına. Anakucağını aldım arkamı dönmemle kuzumun aşağı doğru belini büktüğünü görmem bir oldu. Çığlık attım koştum ama yetişemedim (((( O fotoğrafı asla unutamayacağım galiba. Yavrum kafasının üstüne düştü. Resmen kafa üstü yığıldı yere. Daha çok küçük, kesin bişey oldu diye yüreğim hopladı. Feryat ediyordum, ağlamaya titremeye başladım (hala sakinleşemiyorum). Bebeğimin çığlıkları arasında sürekli dua ediyordum, onu benden alma rabbim diye. Eşimi aradım, 5 dakika önce çıkmıştı zaten, hemen geldi. Kafasına gözlerine baktı, muayene etti (eşim doktor). Kızım babasına gülmeye başladı. Eşim, turp gibi bişeyi yok dedi ama ben sakinleşemedim. 1-2 saat uyutmadık. Kusar mı diye takip ettim ama çok şükür ki kızım bütün gün, sanki düşen o değil gibi normal davrandı. Hiç ağlamadı bile.

Ama ben bu duygudan kurtulamıyorum. Kendimi beceriksiz, ihmalkar ve yetersiz hissediyorum. Bugüne kadar hiç böyle hissetmemiştim, hep kendime güvendim, ilk haftadan beri hep kendim ilgilendim. Ama şimdi tutmaya bile korkuyorum. Kızımın gözüne bakınca "beni niye bıraktın" diyor gibi geliyor, kalbim sıkışıyor. Kimseye anlatamadım. Paylaşmak istedim.

O kadar sert düştü ki iyi olduğuna inanamıyorum. Böyle bir hikayesi olan var mı? Lütfen paylaşın.

Genişletmek için tıkla...

elcin80 .!.:

benım oğlum 10 aylıkken bebek arabasında uyuyodu kemer takılı değıldı çünkü yatar şekıldeydı uzunlamasına arabasında market zemın kattaydı elımızde poşetleer vardı 15 20 tane yukarı merdıven vardı ben eşıme ben bebeğı kucağıma alayım sen poşetlerı bebek arabasına koyalım dedım sonra market görevlısı geldı ve eşım dedıkı bız bebeğı arabayla merdıvenden çıkaralım akıllı market görevlısı yukarı çok kaldırınca baş aşağı kayarak arkadan merdıvelere çarpa çarpa yere düştü benım gözümden sakındığım meleğım kafası vucud çarpa çarpa ben çığlıklar atarak bağırarak bebeğıme dokunamadım kırık vardır dıye eşım hemen kaldırdı ağlamadı ben kcağıma alınca sakınleştı oğlum ağzı toz dolmuştu tıtredı bıdaha ağlamadı tomoğrofı çekıldı vüctta kırık var mı dıye tm vucut röntgen maşallah bışey yoktu doktor 24 saat gözlem kusma gözde kayma özellıkle fışkırırcasına kusmada acl getır dedı ALLAH A şukur senınkıde 24 saatte kusma ve gözde kayma kırık yoksa korkma

Genişletmek için tıkla...