Ailelerin en büyük kabahatlerinden biri bu, yani konuşmamak, konuşmayıp bir de üstüne bir kızın sevgilisi olmasını dahi ayıplayıp kötü birşeymiş gibi göstermek.
Elbette demiyorum ki haydi kızlar koşun birileriyle birlikte olun, ben çocuklarınızla cinselliği de konuşun deyince çok sorgulanıyorum, ahlaki değerlerim yargılanıyor resmen, bu çocuklar aileleriyle konuşamadığı her konuyu merak edip arkadaş çevresinden yalan yanlış öğreniyorlar, ailelerin konuşmayıp men ettiği şeyleri arkadaşlarının farklı anlatması da ikileme düşmelerine sebep oluyor, annesi babası erkek arkadaşı bile ayıplarken arkadaşı erkek arkadaşınla beraber olmazsan seni aldatır diyor, belki annesiyle konuşabilse cinselliğe de erkek arkadaşına da farklı yaklaşacak, daha sağlıklı analiz edebilecek, pişman olacağı adımlar atmayacak, sorgulayacak, mantığına göre hareket edecek, bir beraberlik yaşamaya karar verdiyse de arkasında duracak gücü bulabilecek kendinde.
Hepimiz yanlış seçimler yapabiliriz, yaşımız kaç olursa olsun, bizim attığımız her adım doğru seçimler üzerine olmuyor bazen, hayat tecrübelerimiz doğru yaptıklarımız kadar yanlış seçimlerimizin bize öğrettiklerini de harmanlayarak oluşmadı mı?
Kızarak, kınayarak, ayıplayıp susturarak çözemiyoruz, konuşmalıyız, öğretmeliyiz, kızımız oğlumuza bir takım değer yargıları vereceksek de bunun yolu konuşmaktan geçiyor, hata yaptığını mı düşündü ilk anlatacağı kişinin biz olacağını da bilmesi lazım, o güveni verebilmeliyiz.
