Kızım okula gitmek istemiyor, lütfen okuyun...

MassiveStroke

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Ekim 2012
218
1
26
İstanbul
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...
 
ben 23 yaşımdayım. anaokuluna gittim ama her gün gitmemek için yırtınıyordum evde.
kendide yaşadıklarımı yazayım hemen;

annemi çok özlüyordum.
yemek yeme problemim vardı ve zorla kaşığı ağzıma tıkıyorlardı.
kahvaltıda gelen süt kaymaklıydı.
öğle yemeğinde ki taze fasulye hep kılçıklı oluyordu; ki uzuuuun seneler hala bile kılçıklı yemektir onun adı.
en kötüsüde öğretmenler sürekli ceza veriyordu. 1-2kere elimize cetvelle vurmuşlardı.

ben usluydum ama genede bunları yaşıyordum. bu yüzden benim çocuğum olunca mutlaka anaokuluna gidicek ama eğer ağlarsa gitmem diye okulunu değiştiricem.

bence sende bunları düşün ve okulunu değiştir. çünkü çocuklar olayları içine atmayı pek sever.
 
ben 23 yaşımdayım. anaokuluna gittim ama her gün gitmemek için yırtınıyordum evde.
kendide yaşadıklarımı yazayım hemen;

annemi çok özlüyordum.
yemek yeme problemim vardı ve zorla kaşığı ağzıma tıkıyorlardı.
kahvaltıda gelen süt kaymaklıydı.
öğle yemeğinde ki taze fasulye hep kılçıklı oluyordu; ki uzuuuun seneler hala bile kılçıklı yemektir onun adı.
en kötüsüde öğretmenler sürekli ceza veriyordu. 1-2kere elimize cetvelle vurmuşlardı.

ben usluydum ama genede bunları yaşıyordum. bu yüzden benim çocuğum olunca mutlaka anaokuluna gidicek ama eğer ağlarsa gitmem diye okulunu değiştiricem.

bence sende bunları düşün ve okulunu değiştir. çünkü çocuklar olayları içine atmayı pek sever.

Çok teşekkürler.. Okulunu değiştirelim kızım, başka olkula gitmek ister misin dedim, haıyr anne ben okula gitmek istemiyorum, hiç bir okula gitmek istemiyorum dedi :(((( Çıkmazda hissediyorum. Acaba bir pedagog yardımı alsam mı bilemiyorum ki...
 
Bence çok normal değil bu durum.
2 çocuğum var;
Oğlum aynı sizin kızınız gibi çok istekli,hevesli gitmişti okula sonrasında arasıra gitmek istemediği günler olsada hiç ağlamadı okula gitmemek için.
Kızım ise başta çok ağlayarak,üzülerek gitti ama o da alıştı.
Bir çocuk okula sonradan gitmek istemiyorsa ya öğretmeni yada arkadaşları ile ciddi problemler yaşıyordur.
Bu durumu öğretmeni ile görüştünüzmü?
O ne düşünüyor.:26::26:
 
İyi akşamlar arkadaşım acaba kızınızı okulda üzen birşeyler mi var yada sevmedigi birşeyler belki arkadaşlarıyla anlaşamıyordur yada anaokulunda çıkan yemegi sevmiyordur durduk yere bence hiçbir çocuk okula gitmemezlik etmez bir psikologa götürün isterseniz
 
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...

Ayyyyyyy bende boleydım ınannırmısım bak 25 oldum


Ben kucucukkn cok sewdım bır ogrtmenım vardı bıldıgın melek sankiii neyse ruh hastası bırı geldı sopası elınden dusmeyen cat cat elımıze wuruodu sureklı bööööörüüüüyordu

Ceza veren cocuklarada hıc unutmuorum bı cocu kulaklarından. Tutdu duvara vurdu ertesı gun cocuga yaptıkları ı annatmsntım annemeee ve mudurle konustu belkıde hocala alakalı bır durum olabılır ya da arkadaslarıyla alakalı bınsorun olabılır bazen dalga gecıo olabılıolar cocuklar ıste
 
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...

bence okulda psikolojik baskıya maruz kalıyor olabilir öğretmenler tarafından ya da arkadaşları tarafından şiddette maruz kalıyor olabilir, sakın şımarıklık yapıyo, kapris yapıyo vs diye düşünme hiç bi çocuk şımarıklıktan uyuyana kadar ağlamaz
kesinlikle okul değiştirmeni tavsiye ederim hatta şuan okuldan al ve 2. dönem başlat yeni okula derim
çocuklar psikolojik şiddete maruz kalınca bu şiddet üstü kapalıysa bunu bizim gibi açık ve net anlatamaz çünkü anlatabileceği bişey yok, sadece o duyguyu hissetdiyo, psikolojisi bozuluyo. ben pazartesiden itibaren okula yollama derim
önemli olan kulak vereceğin şey sadece çocuğunun duyguları, onlar yetişkinler gibi ifade yeteneğine sahip değil, depresyona girene kadar okulda ısrar etme lütfen
 
Son düzenleme:
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...

mutlaka birşey olmuştur, cocuklar birbirlerine karşı çok zalim olabiliyorlar... başka bir cocuk canını yakmış olabilir ki malesef etraf davranış bozukluğu oldugu halde " tanrım cok sevimli/hiperaktif" diye adlandırılan edepsiz çocuk dolu. ne bileyim baska cocuk ısırıyor itiyor canını yakıyor olabilir.
ogretmeni yeterli gelmeyebilir,cocugunuz yasından daha zekidir belki o da bir sıkıntı yaratabiliyor, sonucta cocugun seviyesi genel seviyeden yüksek olunca okul cocugun beklentilerini karsılayamayabilir.
cocugunuzla oyun oynarken konusturmayı deneyin, suphelendiğiniz seyleri hikayeleştirip ona anlatın o sekilde laf almaya calısabilirsiniz agzından ( benim annem yapardı, mesela işte bak bir cocuk varmıs o cocugun ayıp yerine dokunmuş biri cocuk ailesine soylememiş, soylemesi gerekir di mi annecim diye) bir baska önerim de etrafta tanıdık abi abla varsa cocuk ona da daha rahat acılabilir
kolaylıklar dilerim.
 
kizinizin teneffüs saatlerinde imkaniniz varsa okulda bulunun., uzaktan el sallasaniz bile kendinisi güvende hisseder.bazen uzaktan takip edin, bazi cocuklar rahatsiz edebilir veya büyük siniflardan korkmus olabilir..okulu erken giderek beraber gezin..sevdigi veya ona korkunc gelen biryer var mi sorun..wc nasil gidiyor sorun..sinifta oturdugu siradan veya yaninda oturan arkadasindan sikayeti var mi ? arka sirada oturmak derse dikkatini vermesine engel olabilir..her zaman onun yaninda oldugunuzu ve size güvenmesini söyleyin..bazi sabahlar kurabiye pankek yapip sinifta kahvalti saatinde götürebilirsiniz hem kontrol edersiniz..önerilerim bunlar..
 
Şekerim, ben de gitmek istemiyordum, çünkü ben diğer çocuklarla sosyalleşmeyi o zaman da pek beceremiyordum küçükken asosyaldim yani :)
Bir de öğle vakti uyuma saatiydi, ben gündüz uyumayı sevmem, ona da sinir olurdum :) Çeşitli çingenlikler yaparak annemi ikna edip gitmedim :)
Anaokuluna gitmemenin genel okul başarısıyla hiçbir alakası yok inan bana , okulda hep süperdim simdi de yüksek lisans yapıyorum.
 
Birkaç gün onu okula siz götürmeyi deneseniz.Birden kesinlikle okul değiştirin falan bu çok fevri,aniden alınmış ve plansız bir haraket olur.Ne belli yeni gideceği okulda aynı davranışları sergilemeyeceği.
Bende gidene kadar ağlardım.Anne bıırakma beni diye.Hala aklımda beni dolapların üstüne oturturlardı annem çıkana kadar dışarı yapışmayayım diye yakasına.
Okuldaki günlük işleyişi takip edin.Neler yapılıyor ?Faaliyetler neler? Çocuk oraya sürekli oyun oynamaya gitmiyor sonucta.Belki canı sıkılıyordur.Belki başka birşey.
Aklıma benim hemen şiddet gelmedi.Arkadaslarıyla bir sıkıntısı vardır.Gidip gözlemleyin ama sakın sürekli onunla gideceksiniz rahatlıgını vermeyin cocugunuza.
Gözlem yapmak bu gibi durumlarda çok önemli.Gözlemleyin hatta öğretmenlerinden de isteyin gözlemlemelerini kızınızı.
 
Arkadaşlar sağolun...

Cuma gününden itibaren yazayım, cuma günü bir arkadaşımızın da dediği gibi yaşça ondan büyük bir kuzeni var, oyun arasında sorarak öğrenmeye çalışmış, Annem de örnekler vererek laf almaya çalışmış ama kızım hiç bir şey anlatmamış. Hafta sonu hep beraberdik, konuyu hiç açmadım, şu saat itibarı ile yarın okul günü olduğunu biliyor ya yine başladı.. Yarın da göndermeyeceğim ve okulla görüşeceğim. Eğer yarım gün olursa, uyku olmazsa, yemek olmazsa okula giderim diyor. Uyku ve yemek konusunu takmış, ama başka birşey söylemiyor.
 
Birkaç gün onu okula siz götürmeyi deneseniz.Birden kesinlikle okul değiştirin falan bu çok fevri,aniden alınmış ve plansız bir haraket olur.Ne belli yeni gideceği okulda aynı davranışları sergilemeyeceği.

hiçte öyle olmaz, ben kendim yaşadım bu durumu, kendimde değil kendi oğlumda, sanırım çocuk sahibi değilsin, bilip bilmeden konuştuğum yok yani, evet kesinlikle okul değiştirmeli, ben okulu değiştirdim ve herşey değişti, diğer çocuklardan çok öğretmen önemli, muhtemelen öğretmende bi sıkıntı var, hiç bi çocuk geceleri sızana kadar bu yüzden ağlamaz bi anormallik var belli ki, ısrarın anlamı yok bu durumda
 
Son düzenleme:
Arkadaşlar sağolun...

Cuma gününden itibaren yazayım, cuma günü bir arkadaşımızın da dediği gibi yaşça ondan büyük bir kuzeni var, oyun arasında sorarak öğrenmeye çalışmış, Annem de örnekler vererek laf almaya çalışmış ama kızım hiç bir şey anlatmamış. Hafta sonu hep beraberdik, konuyu hiç açmadım, şu saat itibarı ile yarın okul günü olduğunu biliyor ya yine başladı.. Yarın da göndermeyeceğim ve okulla görüşeceğim. Eğer yarım gün olursa, uyku olmazsa, yemek olmazsa okula giderim diyor. Uyku ve yemek konusunu takmış, ama başka birşey söylemiyor.

canım o zaman öyle deneyin, yarım gün, yine bi değişim olmazsa, zaten o okuldan almaktan başka çaren kalmayacak
söylemiyorlar, eğer bişey varsa bundan bi kaç sene sonra söyler ya da hiç söylemez
 
Son düzenleme:
Korktuğu için anlatmadığı bir şeyler olabilir mi ? :26:
Bence imkanınız varsa şu bahsettiği uyku saatinde okula habersiz bi gidin de kendi gözünüzle görün. İnsanın aklına çok şey geliyor.. Çocukları nasıl uyutuyorlar mesela ? Kızlı erkekli yanyana yatırıp bundan rahatsız oluyor olabilir.. Belki de dediği gibi bir şey yoktur da bahane buluyordur kızınız. Ama bence en iyisi kendiniz bu konuyu yakından takip edin.
 
birçok nedeni olabilir
-öğretmeni veya arkadaşlarıyla sorun yaşıyordur.
-evde istediklerini yapıyorsa, üstüne çok düşüyorsanız, ilginin kendi üstünde olmasına çok alışıksa; okuldaki ortam ona kısıtlayıcı geldiği için istemiyor olabilir. öğretmenler herkese eşit davranmaya çalışıyor. bazı çocuklar engellere, kurallara gelemiyor, istediklerini tam olarak yapamadığı için sevmeyebiliyor.
- bence öğretmeni ve rehberlikle bu durumu ayrıntılı görüşün. sorunun kaynağını bulmaya çalışın.
- mümkünse diğer veliler ile de görüşün, onların çocuklarında benzer durumlar var mı?
- çocukların yaş grubunda kaç aylık çocuklar var? eğer ay olarak çocuğunuz daha büyükse/küçükse, gelişim olarak onlardan fazla ilerde/geride ise; sınıftaki etkinliklere tam uyum sağlayamıyor olabilir. ya çok basit ya da zor geliyor olabilir. iki durumdan da çocuklar sıkılır...

çocuğun okul öncesi eğitim alması taraftarıyım. geçmişte oö eğitim alan çok azdı ve bu kadar bilinçli bir şekilde eğitim verilmiyordu. öğretmenlerin çoğu yetersizdi. eskiden olan eğitim ile şimdikini kıyaslamayalım bence. şimdi oö eğitim alan ve almayan çocuklar arasında çok farklılıklar oluyor, çocukları bile bile geride bırakmayalım...

eğer okuldan/öğretmenden kaynaklanan bir sorun olduğunu düşünüyorsanız, kurumu değiştirebilirsiniz. başka bir sorun olduğunu düşünüyorsanız, bir uzman yardımcı olabilir size.
çocuk istemiyor diye okula göndermemek de olmaz ancak okulda bir sorun varsa, ve çocuk bu yüzden gitmek istemiyorsa çocuğu zorlamak zarar verir. sorunun kaynağına inmeye çalışın, siz yapamıyorsanız uzman desteği en iyisi...
 
Son düzenleme:

hiçte öyle olmaz, ben kendim yaşadım bu durumu, kendimde değil kendi oğlumda, sanırım çocuk sahibi değilsin, bilip bilmeden konuştuğum yok yani, evet kesinlikle okul değiştirmeli, ben okulu değiştirdim ve herşey değişti, diğer çocuklardan çok öğretmen önemli, muhtemelen öğretmende bi sıkıntı var, hiç bi çocuk geceleri sızana kadar bu yüzden ağlamaz bi anormallik var belli ki, ısrarın anlamı yok bu durumda

Ben size asla bilip bilmeden konuşuyorsunuz demedim.Asla dememde.Ama şaşkınım nasıl hemen tanı koyabiliyorsunuz?Ya sizin durumunuzdan apayrı bir durumsa çocugun durumu?Uzmanlar en az 4-5 seansta ''10 bilinmeyenli denklem'' diye tanımladıkları çocukların sorununu çözerken,siz nasıl bu kadar kesin net konuşabılıyorsunuz okul değişecek sorunlar bitecek şeklinde.Kendinizden örnek vermekle kalmayıp konu sahibini farkında olmadan yönlendiriyorsunuz.Tamam annelik güdüsüyle yaklaşıyorsunuz olaya ama doğurabileceği olumsuz sonuçtan kendinizi sorumlu hissedicekmisiniz ?Ya çocugun sıkıntısı öğretmen değil de arkadaşları kaynaklı ya da sonradan oluşan bir okul fobisiyse? Buysa sebep okul değişince neler olucak? Zaten şu anda problem yaşayan çocugu aşina olduğu bir mekandan alıp tamamen yabancı bir ortama sokacaksınız.Çocugun yaşayabileceği travmanın farkındamısınız ? Yine söylüyorum sebep araştırılmadan,sorunun kaynağına ulaşmadan okul değiştirmek fevri bir davranış.
Evet çocuk sahibi değilim.Sizde varolduğu gibi bir annenin içgücüsü henüz yok bende.Ama bende bir öğretmenim.Öğrenciler açısından çok sorunlu bir bölgede görev yapıyorum.Okuldaki çocugun psıkolojisi,çocuğun okula karşı tutumu hakkında az çok fikir ve bilgi sahibi olduğumu düşünüyorum.Asla bir uzman değilim tabi.Yanlış yönlendirmek asla istemem.
Maksadım fikir ayrılığına düşüp burada tartışmak değil ki benim üslubumda hiç değil bu.Önemli olan sadece çocuk.
Saygılar.
 
of ya aynı sorunu bende yaşadım geçen sene kızımı 4 yaşındayken bağımsız bi anaokulun kreş bölümü verdim.1 ay sonra kızım gitmek istemiyorum diye ağlamaya başladı akşamları soruyordu yarın okul varmı diye evet dersem başlıyordu ağlamaya.eşim ara verelim gitmesin dedi ama ben dinlemedim çünkü biliyordum ki ara vermek herşeyi daha zorlaştıracaktı.hep sordum kızıma arkadaşlarını,öğretmeninimi sevmiyorsun diye yok seviyorum derdi.
her gün bi bahanesi vardı kızımın anne seni özlüyorum okula gitmek istemiyorum diyordu o zaman cebine vesikalık resmimi veriyordum özleyince bana bak tamammı bende işyerimde özleyince senin resmine bakıyorum diyordum.

sonra yemeklerden şikayet ediyordu çok yemek seçen bi çocuk olduğu için öğretmeninin ısrarından bunalmıştı öğretmeniyle konuştum saolsun çok yardımcı oldu bize..yemek listesini takip ediyordum sürekli sabah okula bırakırken kızıma okuyup bu bu var yemek te istemediklerini ablana söyle tabağına koymasın diyordum.

sürekli okula gittim geldim öğretmeniyle konuştum en büyük sorunlarımızdan biride kızımın pasif bi çocuk olup oyun kurup arkadaş edinememesiydi öğretmeni herkes oynarken o gitmiyor arkadaşlarının yanına diyordu.anladımki benim kızım okulda yanlız kalıyor.

öğretmenin tenkitleriyle kendimce formüller buldum mesela oyuncak gününde 1 oyuncak yerine 2 oyuncak gönderdim okula oda sesli olanlarından hani çocukların dikkatini çekmek için o gün kızım ağlamadan uyurdu,annecim oyuncaklarımla şu arkadaşım oynadı felan derdi.

sonra haftada 1 gün çocuklara şeker yada çikolata yollardım kızım arkadaşlarına dağıtırdı,arkadaşlarına yakınlaştıkça sorunumuzda azaldı.şükür ağlamalarımız bitti.

kızım şu an aynı okulun anasıfına gidiyor öğretmenimizde değişmedi şimdi bi görsen hallerini kendi okulu ya herkesi tanıyor bizi muhatap bile almıyor..

şu an streslisin seni çok iyi anlıyorum ama eminim geçicek çocuğunu çok iyi gözlemle,özellikle öğretmenine karşı olan yaklaşımını mesela bi gün çocuğun yanındayken öğretmenini çağır bakalım çocuğun öğretmenini görünce nasıl davranıcak.eğer öğretmenine yaklaşmayıp sana sarılıyorsa o zaman öğretmeniyle ciddi bi sıkıntısı var..


 

hiçte öyle olmaz, ben kendim yaşadım bu durumu, kendimde değil kendi oğlumda, sanırım çocuk sahibi değilsin, bilip bilmeden konuştuğum yok yani, evet kesinlikle okul değiştirmeli, ben okulu değiştirdim ve herşey değişti, diğer çocuklardan çok öğretmen önemli, muhtemelen öğretmende bi sıkıntı var, hiç bi çocuk geceleri sızana kadar bu yüzden ağlamaz bi anormallik var belli ki, ısrarın anlamı yok bu durumda

merhaba arkadaşım. benimde martta 5 yaşını bitirecek bir oğlum var anaokuluna bu seneki sistemden kuşkularımdan dolayı göndermedim yarım gün kreşe verdim. ilk günler güle oynaya gitti. Sonra Hergün cumartesi olsa demeler , bi daha ben hiç ben10 oynayamayacak mıyım demeler. En büyük derdi yemekti. Sabahları ilk uyandığında yemek yemeyi sevmesede kreşe giderken miğdesi bulana bulana ekmek tepiyodu ağzına bi yandan öğürsede yiyodu. Anne bak yemeğimi yedim söyle bana yemek yedirmesinler. Teslim ederken arkama saklanıp söyle öğretmenime derdi. Kreş anneme yakın dışarda annemi kardeşlerimi gördüğünde çok açıktım teyze bana şunu bunu yap diyordu.
Rengi tadı ananemin yatığına hiç benzemiyor anne ığğğ aklıma geldikçe midem bulanıyor dedi. Sıkıntılar artınca kafama takılan şeyler arttıkça bende aldım kreşten şimdilik evde. Allah yardımcın olsun ne diyeyim...
 
Benim oglum ilk 3,5 yasinda ana okuluna basladi...ilk gun guzel gecti sonraki gunler mizmizlandi....her sinifuna biraktigimda zorla kinusurdum yada cok aglarsa siz cikin biz ilgilenirizdrdi...oglum arabalari cok severdi sinifa girdigi anda ogretmeni oyuncaklarini hazirda bekletirdi...sagolsun cok ilgilendi daha sinralari sabah uyanmak istemezdi tamam ogratmenine diyecegim anda yataktan firlardi...coook seviyordu ogretmenini...opucuk atmadan eve gelmezdi...ikinci senesinde ogretmeni degisti orta sinif anaikuluna gecti ilk gun cok agladi eski ogretmeni icin...bu seferki ogretmeni bekardi cok gencti...hic sorun yasamadim...bu ogretmeninide cok sevdi sansa oda bu sene okuldan ayrildi...buyuk 3.anaokuluna basladi artikta alisti 3.senesiydi kantinede yazdirdim artik iglen getirmiyorum...yemegi sevmezse yrmiyor sevdigi sey olursa tabagini bitiriyor...ogretmenine oncekiler gibi duskun olmazsada seviyor...seneye ilkokula baslicak ogretmenini lakaplariyla biliyor...1 sinif ismi ogretmen 2.gozluklu ogretmen 3.sisko ogretmen...onlardan bahsedince ancak boyle anliyom hangisi oldugunu...kucuk oglum 23 aylik onuda krese biraktim adapte zzmaninda 3 gun kaldim onla sonra birkac gun yanluz kaldi..yine iyiydi sonrada resmen cildiracak gibiydi...binayi gordugu anda cigligi basiyordu orda saatlerce susmuyordu kackere aradilar gelin alin cocuk durmuyor kursumu yarida birakip gittim...getirme cicuk durmuyor dediler bende mecburum dil kursuna gidiyorum dedim adaptasyonbisyedim yine olumlu bakmasalarda kabul ettiler...yine yaninda kaldim 1 saat yarim saat oyle idare ettik...allaha sukur simdi iceri girdigimizde kosarak giriyor...oyun odasina girdiginde ogretmeninin elini tutarak giriyor arkadan seslensemde bakmiyor yada el salliyor cok seviyor zaten 2 saat birakiyorum orda ...buyuk ihtimal seneye 1.sinif anaokuluna baslicak alistirma acisindanda iyi oluyor...demem suki ogretmen cok onrmli ilgili ogretmen olursa sevgi doluo cocugunda okul konusunda asamayacagi sey yoktur...ogretmeniyle kinusun enazindan kiziniz alisincaya kadar buyuk gayret gistersin alistiktan sonrada gerisi gelir zaten....sildi tatil gunleri oldumu oglum uzuluyor neden okuluma gitmiyorum nezaman acilacak darisi size insss...
 
Back
X