Kızım okula gitmek istemiyor, lütfen okuyun...

bu durumu bende yaşadım her gün okula kusarak,ağlayarak giderdi.meğerse ögr.buna zorla yemek yedirmeye çalışıp,azarlıyormuş

hemen sınıfını değiştirdim.ögleci yaptım seve seve gitti.sabh erken kalkmakta etken
 
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...
Şu an koca bir yetişkin olan Kardeşim yıllar önce hergün ağlayarak eve geliyordu anaokulundan. Gitmek istemiyordu. Annemi özlüyormuş. Yemekleri sevmiyordu. Sürekli anne anne diye de orda ağlıyormuş. Eve gelince de sürekli ağlardı okula giderken de. Bazı çocuklarda da sınıf arkadaşları ile anlaşamama durumu oluyor. Bazıları öğretmenini sevmiyor çünkü öğretmen çok bağırabiliyor ve evde yüksek ses vs duymayan çocuk okulda bunları görünce ağlayabiliyor. Bence önce kızınızla, sonra diğer velilerle sonra da öğretmenle konuşun. Genel olarak arkadaşlarımın çocukları anlatıyor ama. Anne yemek kötü orda istemiyorum, anne öğretmen böyle dedi rahatsız oldum diye. Kızınızın da anlatmasını sağlayın.
 
Okulda ters bir şey olduğunu sanmıyorum ama olabilir de tabi. Ben de böyleydim küçükken, sosyalleşmede her zaman sıkıntı yaşadım. Üstüne üstlük konuşma yetisini çok önceden kazandığım halde bilinçli olarak konuşmuyordum, bu yüzden sosyal ilişkilerim daha da zarar görüyordu; kimseye cevap vermeyen bir çocuktum, yalnızca ailemle konuşurdum. Benimki geçici bir durum değildi, lise bitene kadar devam etti, okula gitmemek için her yolu denedim, fırsatını bulduğumda kaçtım. Zaten liseden sonra da okulu bıraktım uzun bir süre, okula geri döndüm tabi ama gerçekten ilgimi çeken alanı bulana kadar okuldan hep nefret ettim. Kızınızın durumu pek benzer olmasa da üstüne gidilmezse nerelere varabileceğini yazmak istedim.
 
Biz okula gitmek istemiyorum cümlesini kurmayı bile düşünemezdik.Zamane çocukları işte... Fazla umursamazsan bu konuyu,herkes gidiyor sende gideceksin boşuna uğraşma mesajı verirsen belli bir süre sonra vazgeçer.Ama çok üstüne düşersen Nasıl olsa istediklerim yapılıyor diyip gitmez okula.Seçim senin konu sahibi
 
Merhaba yazınızı okuduğumda az çok kendimden birşeyler buldum oğlum 5 yaşında anaokuluna gidiyor hep mutlu koşarak giden çocuk son 3 haftadır sürekli ağlayarak gidiyor sınıfta da en 2 defa agliyormus öğretmeni konuştu benimle rehber öğretmenle de konuştum ona bunun sorumluluğu olduğunu okula gelme zorunluluğu olduğunu ve ne gibi sorunlar yaşadığını öğrenmemi istediler 2 gün önce oğlum 2 arkadaşının onu tuvalette korkutup sonra da korkak korkak diye dalga gectiklerini söyledi bende bunu öğretmene söyledim öğretmen o 2 çocuğun benim oglumdan özür dilemelerini sağlamış ve yaptıklarının yanlış olduğunu anlatmış ama benim oğlum hala ağlayarak gidiyor kapıda bana sarılarak anne gitme seni çok özlüyorum diye ağlıyor ne yapacağımı şaşırdım surda 6 ay sonra 1.sınıf olacak yani acaba hep mi ağlayacak

2012... koskoca 7 yıl...
 
Bu hususta kesin bir kanıya varmak, ciddi gözlem ve zaman gerektirir. Ben şu an mesleğimi yapmıyor olsam da yıllarca okul öncesi öğretmenliği yaptım. Sadece okulda sıkıldığı için gelmek istemeyen de olurdu, okul ortamındaki kurallara uymak istemediği için gelmek istemeyen de olurdu. Hatta hiç unutmam bir öğrencim hiçbir şekilde "hayır" kelimesini duymadığı için bana düşman olmuştu :) lakin okulun kuralları vardır ve uyulması gerekir. Bir öğrenciye ayrıcalık tanınmaz. Bu öğrencim ne zaman kuralları hatırlatsam ki çoğu onun güvenliği ve iyiliği içindi. "anneme söyliycem seni dövsün" diyordu. Aile ile görüştüm lakin pek fayda etmedi. En nihayetinde annesi müdürle kavga ederek okuldan aldı. Ben bu çocukla ilgili zerre sorgulamadım kendimi mesela. Sorun ailenin yetiştirme tarzında idi.

Bazı öğrencilerim ise uzun okul saatlerinden dolayı annelerini özler gelmek istemezlerdi. Size çocuğun bakış açısından onlarca sebep sayabilirim. Onların dünyasında çok önemli lakin yetişkinler için önemi olmayan sebepler.

Veliyim aynı zamanda. Oğlum kreşe gidiyor. Son iki aydır o da okula gitmek istemiyor. Öğretmeni ile görüştüm. Ben biliyorum ki oğlum hareketli olduğu için ders ortamını sevmiyor. Oturup dinlemeyi istemiyor. Bu yüzden istemiyor. Lakin okul ortamında dikkatini vermeyi ve durmayı şimdiden öğrenmesi gerekiyor. İlkokulda zorluk yaşamaması için. Ben bu yüzden okula gitmek istemiyor olmasını fazla kafama takmıyorum. Beni zorlasa da.

Sizin kızınızın da kendince haklı sebepleri vardır illa ki. Size düşen, onu anladığınızı ve hatta hak verdiğinizi söylemek. Evet haklısın ben de o yaşlarda senin gibi hissediyordum. Böyle hissetmen çok normal demeniz gerek. Ardından ama ile başlayan birkaç cümle de gerekiyor tabi :) onu anladığınızı önemle belirtin ancak okula gitmesi gerektiğini sebepleriyle birlikte söyleyin. Tabi by dediklerim okulun ve öğretmenin tutumunda bir gariplik yoksa geçerli. Dediğinize göre iletişime açık, kendini ifade edebilen bir yavrunuz var. Garip bir durum olsa anlatır bu durumda.

Bir de her çocuk okul öncesinde böyle bir süreç yaşar. Çoğunlukla geçicidir. Dediğim gibi onu anladığınızı söylemeniz "aman bunlar için mi gitmek istemiyorsun saçmalama" gibi bir tutum sergilememeniz bu süreci daha çabuk atlatmaya yardımcı olur. Kolaylıklar dilerim.
 
Biz okula gitmek istemiyorum cümlesini kurmayı bile düşünemezdik.Zamane çocukları işte... Fazla umursamazsan bu konuyu,herkes gidiyor sende gideceksin boşuna uğraşma mesajı verirsen belli bir süre sonra vazgeçer.Ama çok üstüne düşersen Nasıl olsa istediklerim yapılıyor diyip gitmez okula.Seçim senin konu sahibi

Evet bizler okula gitmek istemiyorum diyemezdik. Hatta cetvelle elimize vurulduğunda, akran zorbalığı yaşadığımızda da bir şey diyemezdik. Çünkü tıpkı dediğiniz gibi "gideceksin boşuna uğraşma" deyip bizi dinlemeyen ailelerimiz vardı. Bu yaklaşıma alışan ve nasılsa beni dikkate almayacak diren çocuklar yaşadıkları tacizi bile anlatmadılar mesela.

Zamane çocukları evet çoğunlukla şımarık ve benciller. Ancak üzgünüm bu hususta yanılıyorsunuz. Aile çocuğun ev dışında yaşadığı ve anlattığı her detayı dikkate almalı. Onu önemsemeli ve dinlemeli. Çocuğun dünyasında çok önemli olan, yetişkinler için önemsiz olan detayları dinlerken bile itici ve yargılayıcı olmamalı. Mevzu çocuğun dediğini yapmak değil. Mevzu, çocuğu anladığımızı ve hislerine önem verdiğimizi dile getirmek. En nihayetinde yine ebeveynin çizdiği yolda ilerliyor çocuk. Ancak kendisinin de insan olduğunu bilerek olursa bu, sağlıklı bireyler yetişecek gelecekte. Umudum var.
 
Evet bizler okula gitmek istemiyorum diyemezdik. Hatta cetvelle elimize vurulduğunda, akran zorbalığı yaşadığımızda da bir şey diyemezdik. Çünkü tıpkı dediğiniz gibi "gideceksin boşuna uğraşma" deyip bizi dinlemeyen ailelerimiz vardı. Bu yaklaşıma alışan ve nasılsa beni dikkate almayacak diren çocuklar yaşadıkları tacizi bile anlatmadılar mesela.

Zamane çocukları evet çoğunlukla şımarık ve benciller. Ancak üzgünüm bu hususta yanılıyorsunuz. Aile çocuğun ev dışında yaşadığı ve anlattığı her detayı dikkate almalı. Onu önemsemeli ve dinlemeli. Çocuğun dünyasında çok önemli olan, yetişkinler için önemsiz olan detayları dinlerken bile itici ve yargılayıcı olmamalı. Mevzu çocuğun dediğini yapmak değil. Mevzu, çocuğu anladığımızı ve hislerine önem verdiğimizi dile getirmek. En nihayetinde yine ebeveynin çizdiği yolda ilerliyor çocuk. Ancak kendisinin de insan olduğunu bilerek olursa bu, sağlıklı bireyler yetişecek gelecekte. Umudum var.
"En nihayetinde ebeveynin çizdiği yolda ilerliyor çocuk" İşte tüm sorun bu cümlede saklı.Korumacı ebeveyn modeli.En az fazla özgürlükçü aile modeli kadar tehlikelidir.Nasıl ki cetvelle vurmak abartılı ve çocuğun psikolojisine etki ediyorsa, en ufak bir hoşnutsuzluğunda" tamam başka okula verelim,tamam okula gitme,hangi arkadaşınla problem yaşadın gidip konuşayım,öğretmen kızdı mı şikayet hattı numarası neydi ? " dersinizde abartılı ve çocuğun psikolojisine kötü etki eder.Tabi ki anlatılanlar önemsenmeli ama bir noktaya kadar yoksa hassasiyetler manipüle edilebilir.Sizin onu ömür boyu gitmek istemediği yerlerden,yapmak istemeyeceği şeylerden kurtaracağınızı sanarak büyür.Size bağımlı olur.Oysa bazı sorunlar insanın kendisi tarafından çözülmeli.Pasif,sürekli kurtarıcı bekleyen insanlar asla başarılı olamaz.
 
5 yas icin uyuma saati ne ya? Ne sacma bir uygulama.
Imkaniniz varsa, 3 saat falan gonderin bir sure. Tam gun zor geliyor olabilir.
Ceza aldigi gunler benim kizim da gitmek istemedi bi kac kez. Ama sizin durum cok abartili.
 
2012... koskoca 7 yıl...
Konuyu acan kişi bu durumu 7 yıl önce yaşamış olabilir fakat ben yeni yaşıyorum İnternette araştırırken karşıma çıktı neler yaşadı neler yaptı nasıl aştı ve şuan belki başka anneler de bu durumu yaşıyordur diye sorunumu dile getirdim büyük hata ettim herhalde baya yadirgadiginiza göre
 
Selam arkadaşlar

O kadar sıkıntılıyım ki nasıl anlatacağım bilemiyorum. Kızım.. 5 yaşında, eylül ayında güzel bir ana okuluna başladı. İlk zamanlar güle oynaya gitti, okulumu çok sevdim anne diyordu. Bir arkadaşımla konuşurken (aynı yaşta kızı var onunda) bana şöyle dedi; rehber öğretmenleri onlara demiş ki ilk başlarda mutlu gelen çocuklar daha zor bizim için, çünkü okulu ve arkadaşlarını keşfettiğinde o heyecan bitiyor ve gelmek istemiyorlar. Ailede neden acaba diyor ve okula yükleniyor.

Şimdi gelelim konuma;

Kızım ilk bir ay çok severek gittiği okuluna, şimdi hergün ağlayarak gidiyor. Önce öğretmeninin yokluğuna bağladım, öğretmeni 1 hafta kadar raporluydu ve stajyer öğretmenler iadere etmişlerdi. Fakat bu olay Ekim ayında oldu, o günden bugüne hala hergün ağlıyor. Dün eve girdik ve yatana kadar ağladı hatta ağlayarak uyudu. Başka konumuz yok evde, her dakika her saniye okula gitmek istemiyorum diyor. Önceleri sıkıldığı için, yada kapris yapıyor falan diyordum ama şimdi resmen psikolojisi bozuldu. Sınıf arkadaşının annesi ile görüştüm, dün gece kızımın arkadaşıda çok ağlamış. Annesi normalde çok ağlamaz ama dün akşam herşeye ağladı dedi.

Düşünüyorum, acaba okulda birşeyler mi oluyor diye ama bilemiyorum, ne olabilir ki? Ayrıca kızımla her gün konuşuyorum, bazen onun dilinden, bazen karşımda büyük biri varmış gibi.. Herşeyi anlatıyorum ve onunda bana açık olmasını, bir problemi varsa anlatmasını istiyorum, ama hep aynı şeyleri söylüyor. Uyku valtinde sıkılıyorum, o benle oynamadı, şu bana söyle dedi vs..

Varmı böyle problem yaşayanlarınız? Ne olur bir fikir...
Rehber ogretmen yuklenmeyin onlara diye sallamis.bi cocuk sonradan okula gtmek istemiyorsa kesinlikle okulda yada serviste hoslanmadgi biseyler vardr uzerine dusun muhakak
 
Konuyu acan kişi bu durumu 7 yıl önce yaşamış olabilir fakat ben yeni yaşıyorum İnternette araştırırken karşıma çıktı neler yaşadı neler yaptı nasıl aştı ve şuan belki başka anneler de bu durumu yaşıyordur diye sorunumu dile getirdim büyük hata ettim herhalde baya yadirgadiginiza göre

Yadırgadık çümkü biz genelde sorunlarımızı anlatan konular açarız çözüm arıyorsak. Konuyu açan kişi 6 yıl önce girmiş en son foruma size faydası olmaz. Konunun eski olduğunu görenler de girip bakmaz. Yardım istiyorsanız yeni konu açın.
 
Yadırgadık çümkü biz genelde sorunlarımızı anlatan konular açarız çözüm arıyorsak. Konuyu açan kişi 6 yıl önce girmiş en son foruma size faydası olmaz. Konunun eski olduğunu görenler de girip bakmaz. Yardım istiyorsanız yeni konu açın.
Evet ben sorunumu anaokulu bölümüne 1 hafta önce yazdım ama hala bir allahın kulu cevap yazmamış mecburen böyle bir sorunun daha önceden açıldığı posta yazma mecburiyetinde kaldım
 
Bu eski konuları nereden buluyorsunuz?
Konu sahibinin çocuğu şu an ortaokulda
Çocuğum anaokulu na gitmek istemiyor diye google yazın bu çıkıyor direkt halbuki ben kendi sorunumla ilgili bir konu açtım ama hiç kimse bana birşey yazmadı konu sahibine yazanlar olmus tarihe bakmadan ama ben o yazılanlardan faydalanmiş oldum
 
Evet ben sorunumu anaokulu bölümüne 1 hafta önce yazdım ama hala bir allahın kulu cevap yazmamış mecburen böyle bir sorunun daha önceden açıldığı posta yazma mecburiyetinde kaldım
Buraya açın o zaman konuyu. Bırası bir derdim var bölümü. Sizin de derdiniz çocuğunuzun problemleriyse yazabilirsiniz. Forumun en çok görülen kısmı burası.

Yeni ya da acemi üye de değilsiniz halbuki.
 
Buraya açın o zaman konuyu. Bırası bir derdim var bölümü. Sizin de derdiniz çocuğunuzun problemleriyse yazabilirsiniz. Forumun en çok görülen kısmı burası.

Yeni ya da acemi üye de değilsiniz halbuki.
Anaokulu ile ilgili bir sorunum olduğu için o bölüme yazmayı uygun gördüm ben yeterince mesaj aldım burdan sürekli post açmama gerek yok yeni ve acemi üye değilim anaokuluna giden bir çocuğum var ve o bölümü uygun gördüm ama keşke size bi danissaymisim o konuda baya tecrubesizmisim işte özur dilerim sizi de çok rahatsız ettim
 
Ben de annem beni ilk kreşe yazdırdığında 5 yaşında falandım ve her gün deli gibi ağlıyordum gitmicem diye ortalığı yıkıyordum nitekim bir ay falan sürdü daha da gitmedim. Ve kimse inanmasa da tek sebebi öğle uykusuna yatırmalariydı gündüz zorla uyutulmaktan nefret ediyodum 😂
 
Back
X