kızımı çok özlüyorum

Z

zsnn

Nirvana
Kayıtlı Üye
25 Kasım 2009
4.007
3.235
723
kızım 1 yaşındayken iş hayatına döndüm.eşim istemedi biraz daha kendin bak dedi.ama ben hem maddi hemde manevi sebeplerden dolayı başlamak istedim. 7 ay oldu. kızımada annem bakıyor. gözüm arkada kalmıyor.mutlu olduğunu ve iyi bakıldığını biliyorum.

buraya kadar herşey normal.ama ben kızımı çok özlüyorum.ilk zamanlar böyle değildi.şu anda bile hep aklımda o. fotolarına bakıyorum.keşke yanında olsaydım diyorum.işe zorla geliyorum.çalışmak istemiyorum.herşeyi unutuyorum zaten kendimi işe veremiyorum.istifa etsem ilerde pişman olurum diyorum.ayrıca kredi borcumuz var.yakınlarıma şakayla karışık istifa etcem dediğimde salakmısın der gibi suratıma bakıyorlar.her ortamda benim işimin iyiliğinden bahsedilir.keşke o kadar okumasaydım.ama ben mutsuzum. bi yol gösterin özellikle çalışan anneler.çok kötüyüm.kızım benden ayrı die çok üzülüyorum.nasıl atlatırım bu durumu?
 

Birçok insan sizinle aynı durumda. Evlatlarımız için çalışıyoruz.
Evde olduğıunuz vakitlerde çok ilgilenin kızınızla.
Ne işiniz varsa o uyuduktan sonra yapın.
 


Nasıl mı atlatacaksınız? Çok kolay! Ne için çalıştığınızı ve ne için emek verdiğinizi hatırlayın yeter...
 
 
EBRU 72 .!.:
Birçok insan sizinle aynı durumda. Evlatlarımız için çalışıyoruz.
Evde olduğıunuz vakitlerde çok ilgilenin kızınızla.
Ne işiniz varsa o uyuduktan sonra yapın.
Genişletmek için tıkla...

kendimi yalnız hissediyorum.çevremde hiç çalışan anne yok.iş arkadaşlarımda hep bekar. herkes nasıl bırakıyorsun bu tatlı kızı diyo.ben orda bitiyorum.
 
 
nobody e katılıyorum.kim için neden çalıştığınızı hatırlayıp işinize dört elle sarılın.üstelik iyi bir işiniz de varmış madem.
ben oğlum 3 aylıkken işe başladım.üstelik kolikti,gazlı bir bebekti günde toplasan 2-3 saat uykuyla işe geliyodum..o da kesinitili 2-3 saat:)annem de bakmıyordu,bakıcıya bırakıyordum.çok bakıcı değiştirdim üstelik. annem ve kv aralıklarla gelip bakıcıyı kontrol ederlerdi,tek avuntum buydu..çok şükür 3 yaşını doldurdu geçen ay.zaman su gibi akıp geçiyor,oğlum okula başladı bile..benim de işi bırakmayı düşündüğüm çok zaman oldu,ama hep ileriyi düşündüm..şimdi iyi ki bırakmamışım yok saşimdi ne yapcaktım.masraflar giderek büyüyor,üstelik okula başlayınca ben hemen iş bulabilecke miyidim??
size kendimi anlattım,avuntu belki de diyerek..özlemekse hepimiz özlüyoruz inanın ama çalışmak gibisi de yok..çocukllarımız için de kendimiz için de..
 
pcpca .!.:
kendimi yalnız hissediyorum.çevremde hiç çalışan anne yok.iş arkadaşlarımda hep bekar. herkes nasıl bırakıyorsun bu tatlı kızı diyo.ben orda bitiyorum.
Genişletmek için tıkla...

Aman boşverin onları.
Kızınız sizin ona özeninizi bildikten sonra gerisi önemli değil.
Zaten hatırlamayacak ki.
Herkes ister çocuğunun yanında olmayı.
Gözlemlediğim bir durum var.
Benim çalışmayan arkadaşlarım sürekli birlikte olduklarından mıdır nedir bizim kadar dolu dolu yaşamıyorlar.
Parka sonra gedibiliriz diyorlar.
Ya da şimdi işim var diyebiliyorlar.
Bizle vicdan azabından olsa gerek daha da fazla ilgileniyoruz çocuklarımızla.
Saat olarak kısa belki ama geçirilen zamanlar daha değerli oluyor.
 
 

ne kadar güçlüsünüz tebrik ederim.aslında olması gereken bu.sanırım kendimi toparlamalıyım.bir de memeden yeni kestim onunda etkisi var sanırım.
 
 

haklsıınız. iş dışındaki saatlerde mutlaka evde oluyorum.onu bırakıp hiç bir yere gitmiyorum.her işimi kızımla hallediyorum. iş yerindeki yemeklere dahi katılmıyorum.hep onunla olmalıymışım gibi geliyor.yoksa mutsuz oluyorum.

tanıdığım bir ev hanımı çocuğu huysuzlandı.bi tane patlattı yolun ortasında bıktım senden diyerek. o kadar üzüldümki.. tabi her ev hanımı aynı değildir.ama onlar sürekli birlikte olduklarından zamanın kıymetini bilmiyorlar.
 
pcpca .!.:
ne kadar güçlüsünüz tebrik ederim.aslında olması gereken bu.sanırım kendimi toparlamalıyım.bir de memeden yeni kestim onunda etkisi var sanırım.
Genişletmek için tıkla...

anlatırken kolay yaşarken zor oluyor tabii,bu süreçte zona bile geçirdim...
ama herşey geçiyor..nerdeyse 2 yaşına gelmiş kızınız,şurda 1 sene sonra kendi hayatının ilk adımlarını atacak.yarım gün okula gidiyor,kendi arkadaşları çevresi,okulu oluyor..size evde onu beklemek kalıyor:)
ve gerçekten çalışan anne gün planlamasını daha iyi yapıyor bence..evi ,eşi,çocuğuyla geçireceği vakti daha güzel planlayıp uyguluyor.eve gittiğinizde o özlemle kızınızla geçirdiğiniz vakti,evde olsanız aynı keyifle geçiremeyebilrsiniz...
maddi kısmı ayrı konu zaten.şimdiden kreş masraflarına inanamazsınız,ilerisini düşünemiyorum bile...

çok çalışmamız lazım ççooookkk.....:):)
 
 

Ev hanımı, çalışan fark etmiyor, etrafımda ne örnekler var tüm gün çalışıyorum diye eve gidince çocuk ayağının altında dolanıyor diye söylenen, yoruldum diyen, tüm gün ev işleri ile boğuşmaktan çocuğunu tv'ye hapseden, parka götürüpte bir kenara oturup diper kadınlarla dedikodu yapan anneler...

Çocuk bu ya! Çocuk dediğin ilgi ister, sevgi ister, zaman ister... İstediği zamanda öyle saatler değil ki kaliteli geçirdiğin 1 saat tüm gün geçirdiğin 10 saate bedel...
 

Ben de aynen öyleyim.
Kuaföre bile giderken önce eve uğrayıp onları alıp öyle gidiyorum.
Benimkiler de küçücük.
Üstelik babalarından ayrıldığım çok oldu.
Bana da iyi geliyor onlarla vakit geçirmek, onlar da çok keyif alıyorlar.
Çok küçük kreşe başladılar.
Bana kızanlar da oluyor işyerinde. Kızım iki yaşında değildi mesela kreşe başladığında.
Küçücük çocuk diye.
Ama öyle başarılı kendine güvenen yetenekli ki kızım.
Oğlum da kreşte. Arkadaşları var.
İyi vakit geçiriyor. Vakti boşa gitmiyor.
Okul ve uyku dışındaki zamanları da eğlenerek geçiyor.
 

ben şimdiden düşünmeye başladım bi çocuğum daha olursa yetemeyecekmişim geliyor.şimdi bile vicdan azabı çekiyorum.
siz zoru başarmışsınız.bravo size.
 
pcpca .!.:
ben şimdiden düşünmeye başladım bi çocuğum daha olursa yetemeyecekmişim geliyor.şimdi bile vicdan azabı çekiyorum.
siz zoru başarmışsınız.bravo size.
Genişletmek için tıkla...

Ben mutlulukla yapıyorum.
Endişelerim vardı benim de ama.
Örneğin hasta olduklarında zombi gibi geziyorum ortalıklarda uykusuzluktan.
Ama çok keyifli.
Çok gurur verici anne olmak.
 
senı cok ıyı anlıyorum
bende oglum 6 aylıkken ıs hayatına gerı dondum basta bıraz ıyı gıbıydı sonra koymaya basladı bır 6 ay sonra uzak bır yerde ıse basladım oncekı 6 ay oglenlerı oglumu goruyordum neyse ılk 2-3 gun baygınlık gecırecek kadar agladım
sonra zaman gectı sımdı subatta 4 yasında olacak calısmamı hıc ıstemıyor hala uyansın sabah aglıyor gıtme dıye arkamdan baglıyor o arkada ben onde hızlı hızlı aglayarak sokagı bıtırmeye calısıyorum cok kotu bısey
o yuzden sabahları ben anneme goturuyordum sımdı annem gelıyor uyandırmıyor uyanana kadar
neyse bende bazen senın gıbı oluyorum calısmasam evde dursam bunu esımledepaylasıyorum
ben lıse mezunuyum ama ısım ve maasım ıyı
esım unı terk yanı şuanda pek delı paralar kazancak gıbı degıl tek basıan o sebebten calısıyorum hepımız ıcın
gectıgımız donemde tam 1.5 ay evdeydım ama hastaydım
oglum o sırada benı oyle gordu ıse baslamadan bır gun once benyarın ıse gıdıcem bak calısmıyorum gezmeyede gıdemıyoruz bır yere goturemedım para kazanayım ben dedım tamam dedı

henuz sabah yakalamadı benı ama daha ıyıy onun acısından
bende su ara ıs yerındekı masama slayt gosterı yapan cercevelerden alıcam oglumun resımlerını yuklucem
o daha ıyı durumda fakat bende ogluma hasret kalıyorum

kendımı en cok hissettiğim konu hafta içi gündüzleri onunla vakit gecirememem
o yuzden cuma aksamdan pazartesı sabahına mumkun olunan maxımum duzeyde sarmas dolas gecırıyoruz

kuafor alısverıs ne olursa olsun beraber gıdıyoruz ee hafta sonu evdeyım fakat kadınız calısanız evın her turlu yuku uzerımızde zor yanı herseyı hızlı hızlı yurutmek
 
buarada bendede aynı durum var ıs dısındakı vakıtlerde mecburıyetten ayrı oluyorsam bır kac saat cok uzuluyorum kendımı oldugum ortama veremıyorum fıılen yasıyorum bogazımdan asagı ne yedıgım ne ıctıgım gıtmıyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…