Konudan tamamen bağımsız sadece bu mesaja ben de yaşadığım bir örneği vermek istiyorum, sizi düşüncenizde haklı buluyorum, başkalarına vuran zarar veren bir çocuğum varsa asla yanından ayrılmam.
Yeğenim bir buçuk yaşındayken parka götürmüştük, sanırım 3-4 yaşlarında bir çocuk koşarak geldi ve bir anda yeğenimi itekledi yere düşürdü, yeğenim kafasını çarptı çok ağladı, çok daha kötü şeyler de olabilirdi parkın demirlerine çarpıp ağır yaralanabilirdi.
Hemen etrafıma baktım annesini aradım kızmak için ama göremedim çünkü annesi hiç parkı bile görmeyen bir masaya gitmiş çay içip sohbet ediyordu, normalde asla yapmam ama ben de çocuğa bağırmaya başladım sırf annesi duyup gelsin diye, tabi ben bağırınca annesi hemen koştu geldi yüzsüz “ayy bu çocuk böyle işte herkese vuruyor kusura bakmayın”dedi, kadına da bir sürü laf saydım, çocuğun başkalarına zarar veriyorsa gözün üstünde olacak dedim aşırı sinirlendim cidden o an olabilecekleri düşündükçe.
Çocuk bilmez yapar ona bir şey diyemem ama anne çocuğunun başından ayrılmayacak.
Şimdi ben de anneyim, 15 aylık kızım var, benzer şey dün biz yaşadık, kızım 3-4 yaşlarında bir çocuğun yanında gitti, çocuk da kızıma doğru geldi ve bir anda vurdu ve itekledi, kızım çok korktu şaşkın şaşkın bana baktı, tepki vermemek için zor tuttum kendimi, abi sana şaka yaptı dedim bilmiyorum doğru mu yaptım. Baktım annesi nerde diye, annesi telefonda konuşuyor çocuğu görmüyor bile, vurduğunu görünce de “ay bugün de buna bi haller oldu herkese vuruyor”dedi konuştuğu kişiye