Kızkardeşimle ne yapacağım...

Bizim annemiz 4 ay önce vefat etti, erkek kardesim 17 yasına girecek, kız kardesim 23, suan bütün evin sorumlulugu bende hatta bana cogu zaman calıs diyorlar ama bilmiyorlar ki ben o evde olmazsam isler daha da zorlasıcak, kız kardesim haftasonu yaptıgı isi söylenerek yapıyor bıktım, bunaldım.. Bide ben calıssam, her gün evde olan düzen, hergün düzenli bir sekilde yapılan yemek olmayacak, bende yorgun olacagım haliyle,

Erkek kardesim ergenlik döneminde, hic birsey yaptıramayız ona cok nadir' dir, aynı sokakta olan markete bile git deyince kızıyor, bagırıyor hatta cok agır konusuyor, bana da dokunuyor onun söyledikleri kac yasında insanım ben elimden geldigince evi cekip cevirmeye ugrasıyorum, suyunu ayagına ister, yemegini önüne ister koyarım, ama ufacık bir rica' da bulununca da baslar bagırmaya, söylenmeye bende ne yapacagımı sasırmıs durumdayım git marketten sunu al lazım, benim isim var ablacım dedigim halde, öyle bir sert üslupla cevap alıyorum ki sasarsınız..

Birsey söyledigim de kac' ta uyandıgıma kadar söyleniyor, abla mısın lan sen? bu bana sarfettiklerinden en masumane olanı, abla olabilmek icin daha ne yapmam lazım bilmiyorum?

Bazen cok yoruldugumu, gücümü günden güne yitirdigimi hissediyorum defalarca konusmaya calıstım olmadı, ayrıca bir uzman' dan yardım da alıyor, ilac tedavisi görüyor ama henüz degisen birsey olmadı..

Erkek kardesim evin en kücügü, biraz sımartılarak büyüdü, bir hatası oldugunda kimse sen hatalısın oglum, o senin ablan böyle davranma, saygılı ol demedi. Hep bizim susmamız, alttan almamız beklendi, yapmak istemesek bile mecburiyetten böyle davrandık zaten, kimse demedi ki, o bana bunu yaptı, bagır ona, vur ona! İstedigim sadece ablası oldugumu, benimle nasıl konusması gerektigini, nasıl davranması gerektigini bilmesiydi hepsi bu yani.

smuwiLa .!.:

Bizim annemiz 4 ay önce vefat etti, erkek kardesim 17 yasına girecek, kız kardesim 23, suan bütün evin sorumlulugu bende hatta bana cogu zaman calıs diyorlar ama bilmiyorlar ki ben o evde olmazsam isler daha da zorlasıcak, kız kardesim haftasonu yaptıgı isi söylenerek yapıyor bıktım, bunaldım.. Bide ben calıssam, her gün evde olan düzen, hergün düzenli bir sekilde yapılan yemek olmayacak, bende yorgun olacagım haliyle,

Erkek kardesim ergenlik döneminde, hic birsey yaptıramayız ona cok nadir' dir, aynı sokakta olan markete bile git deyince kızıyor, bagırıyor hatta cok agır konusuyor, bana da dokunuyor onun söyledikleri kac yasında insanım ben elimden geldigince evi cekip cevirmeye ugrasıyorum, suyunu ayagına ister, yemegini önüne ister koyarım, ama ufacık bir rica' da bulununca da baslar bagırmaya, söylenmeye bende ne yapacagımı sasırmıs durumdayım git marketten sunu al lazım, benim isim var ablacım dedigim halde, öyle bir sert üslupla cevap alıyorum ki sasarsınız..

Birsey söyledigim de kac' ta uyandıgıma kadar söyleniyor, abla mısın lan sen? bu bana sarfettiklerinden en masumane olanı, abla olabilmek icin daha ne yapmam lazım bilmiyorum?

Bazen cok yoruldugumu, gücümü günden güne yitirdigimi hissediyorum defalarca konusmaya calıstım olmadı, ayrıca bir uzman' dan yardım da alıyor, ilac tedavisi görüyor ama henüz degisen birsey olmadı..

Genişletmek için tıkla...

Cok aci, cok erken. Birsey deyip seni kirmaktan korkuyorum. Basin sagolsun.

london2012 .!.:

Cok aci, cok erken. Birsey deyip seni kirmaktan korkuyorum. Basin sagolsun.

Genişletmek için tıkla...

Evet cok acı gercekten, niye kırılacagımı düsündünüz ki? :44:
Ben bilakis düsüncelerinizi paylasmanızı isterim, cünkü daha dün topicleri gezdim suan anlattıgım durumdan muzdarip oldugumdan nasıl davranmam gerektigi konusunda akıl alırım diye düsündüm, sansıma bugün bu topici gördüm, elimden geldigince sabretmeye calısıyorum, kız kardesim degil de, erkek kardesimin ergenlik dönemi oldugunu biliyorum, anlayıslı olmaya gayret ediyorum, hic kırmıyorum gece' nin bir yarısı karnım acıktı bana sunu yap diye uyandırsa hic itiraz etmem kalkar yaparım, ilgilenirim. Annemin vefatından bu yana kalbimde ritim bozuklugu var, sebep var veya yok, ansızın yokluyor, ama son zamanlarda ne zaman üzülsem solugu acil' de almaya basladım. Cok zor, cok acı gercekten dek dilegim bir an önce herseyin yoluna girmesi..

drdepresyon .!.:

merhaba arkadaşalr
Ben annemi 4 yıl önce kaybettim,o zamandn beri elimden geldiğince aileme özelliklede o zaman 10 yaşında olan kızkardeşime maddi manevi destek oluyorum,devlet memuruyum işimi hep onlara göre ayarladım,1 ay önce evlendim ailemle aynı şehirdeyim
kızkardeşim küçüklüğünden beri kaprisliydi ama son dönem arttırdı,derslerinde başarılı ama onun harici hiçbirişini kendisi görmez,babamın evine kadın tuttum evişlerini o yapar,kendisi yediğini dahi kaldırmaz insanlarla çok geçinemez,ben de istiyorumki kendi işini görmeye alışsın güçlü olsun,afedersiniz adet olduğunda işyerimi arar bana ped al der aşağı inip marketten almaz ben almayınca trip atar
ne yapacağımı bilmiyorum,eşime hep soğuk davranır,misafire hoşgeldin demez,psikoloğa götürmeye çalıştım gitmiyor

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibi arkadasım daha yası sorumluluk bilinci icin kücük, babanızla yasıyor anladıgım kadarıyla, bu bile ona yalnızlık gibi gelir, esinize soguk davranısından sizin evlenmenize icerlemis, kabullenememis sanki, anneniz yerine koymus sizi ve bir anne kızıyla nasıl ilgileniyorsa o sekilde ilgilenmenizi istiyor. Zaten daha 14 yasında cocuk sayılır o, elinizden geldigince hos tutun, ilgilenmeye calısın ve mutlaka bir uzman yardımı almasını saglayın, annesini kaybettiginde cok kücükmüs, bu onda derin yaralar bırakmıs olabilir. En önemlisi de anlayıslı ve sabırlı olmaya calısın.

smuwiLa .!.:

Konu sahibi arkadasım daha yası sorumluluk bilinci icin kücük, babanızla yasıyor anladıgım kadarıyla, bu bile ona yalnızlık gibi gelir, esinize soguk davranısından sizin evlenmenize icerlemis, kabullenememis sanki, anneniz yerine koymus sizi ve bir anne kızıyla nasıl ilgileniyorsa o sekilde ilgilenmenizi istiyor. Zaten daha 14 yasında cocuk sayılır o, elinizden geldigince hos tutun, ilgilenmeye calısın ve mutlaka bir uzman yardımı almasını saglayın, annesini kaybettiginde cok kücükmüs, bu onda derin yaralar bırakmıs olabilir. En önemlisi de anlayıslı ve sabırlı olmaya calısın.

Genişletmek için tıkla...

canım öncelikle başın sağolsun,Allah rahmet eylesin anneciğine,benimde 1 kız 1 erkek kareşim var ve inan erkek kardeşim aynı seninki gibiydi,sabret erkekleri düzeltmek daha kolaydır hep şefkatle yaklaş askerliğe gitsin gelsin gör bak nasıl senin arkanda durur
canım ben devlet memuruyum,sırf kardeşlerim tek kalmasın diye 4 ay rapor aldım evde onlara baktım,babam biraz vurdumduymazdır her işe ben koştum,kızkardeşimin hep üstüne titredim ama emin ol senin fedakarlıkların sonra senin görevin oluyor,kimse takdir etmeyi bırak memnun olmuyor
bu yüzden öncelikle kendini düşün,kardeşlerine sahip çık ama kendini feda etme,bol bol dua et

heliconia .!.:

anneniz vefat ettikten ne kadar süre sonra evlendiniz? hemen evlendiyseniz kardeşiniz sizden nefret ediyor olabilir.
bu tür durumlarda düğünün 1 yıl ertelenmesi taraftarıyım. ama hiçbir şey kardeşinizin böyle davranmasına hakkı olduğunu göstermez tabi.

Genişletmek için tıkla...

Annemin vefatından 4 sene sonra evlendim...

smuwiLa .!.:

Evet cok acı gercekten, niye kırılacagımı düsündünüz ki? :44:
Ben bilakis düsüncelerinizi paylasmanızı isterim, cünkü daha dün topicleri gezdim suan anlattıgım durumdan muzdarip oldugumdan nasıl davranmam gerektigi konusunda akıl alırım diye düsündüm, sansıma bugün bu topici gördüm, elimden geldigince sabretmeye calısıyorum, kız kardesim degil de, erkek kardesimin ergenlik dönemi oldugunu biliyorum, anlayıslı olmaya gayret ediyorum, hic kırmıyorum gece' nin bir yarısı karnım acıktı bana sunu yap diye uyandırsa hic itiraz etmem kalkar yaparım, ilgilenirim. Annemin vefatından bu yana kalbimde ritim bozuklugu var, sebep var veya yok, ansızın yokluyor, ama son zamanlarda ne zaman üzülsem solugu acil' de almaya basladım. Cok zor, cok acı gercekten dek dilegim bir an önce herseyin yoluna girmesi..

Genişletmek için tıkla...

O zaman soyluyorum. Sikayet etmeyin, sikayet ettiginizi belli etmeyin. Oflayip puflamayin. Onlarin ihtiyaci olan tam bir abla. Tam bir abladan kastim, kendini abla yerine koyan ama asla ablalik yapmayan birinin tam tersi. Arkalarinda olun ozellikle erkek kardesinin. 17 yasinda yas biraz sakincali bir erkek icin. Davranislari dogru olmayabilir. Sana kotu davranabilir . Yine de destek olun. Kostek degil destek. Destegin altini ciziyorum. Oyle ablalar var ki, ne kardeslerinin tam yaninda olurlar ne de kardeslerini tek birakirlar. Oyle yarim yamalak is olmaz. Insanin psikolojisi bozulur o sekil. Ne yaparsaniz ileride iki kati size donecektir. Ya benim gibi konusan ama sevmeyen bir kardesiniz olur, ya da sizi cok seven gibi bir kardesiniz olur.

Dip not: Ben ablamla konusuyorum. Her ihtiyaci oldugunda yaninda olurum. Destek olurum ama insan oldugum icin onu sevdigim icin degil. O benim icin bir "0".

bir insan abla diye neden bütün sorumluluğu omuzlamak zorunda kalsın?
abla olmayı o mu seçti? hayatını neden ertelemek zorunda kalsın?
onun annesi ölmedi mi? abla acı çekmez mi? biraz da ablanın psikolojisini düşünün.
smuwila nın kardeşini ele alalım, kardeşi 23 yaşında, smuwila ondan 1-2 yaş büyük diye neden sorumluluk ona kalıyor?

konu sahibinin kardeşi gerçekten küçük, ve belli ki ablasının evlenip onu terkettiğini düşünüyor. bundan sonra yapabileceği tek şey öyle olmadığını göstermeye çalışmak, yanında ol, sıcak davran, tokat falan atma senden nefret etmesine sebep olursun. 14 yaşındaki bir kız annesini kaybetmese de böyle tavırlar içine girebilir. ergenliğin en buhranlı dönemleri. herkesin kendisinden nefret ettiğini falan düşünebilir. her daim sevgiyle yaklaşın. sevgi herşeyi çözecektir.

london2012 .!.:

O zaman soyluyorum. Sikayet etmeyin, sikayet ettiginizi belli etmeyin. Oflayip puflamayin. Onlarin ihtiyaci olan tam bir abla. Tam bir abladan kastim, kendini abla yerine koyan ama asla ablalik yapmayan birinin tam tersi. Arkalarinda olun ozellikle erkek kardesinin. 17 yasinda yas biraz sakincali bir erkek icin. Davranislari dogru olmayabilir. Sana kotu davranabilir . Yine de destek olun. Kostek degil destek. Destegin altini ciziyorum. Oyle ablalar var ki, ne kardeslerinin tam yaninda olurlar ne de kardeslerini tek birakirlar. Oyle yarim yamalak is olmaz. Insanin psikolojisi bozulur o sekil. Ne yaparsaniz ileride iki kati size donecektir. Ya benim gibi konusan ama sevmeyen bir kardesiniz olur, ya da sizi cok seven gibi bir kardesiniz olur.

Dip not: Ben ablamla konusuyorum. Her ihtiyaci oldugunda yaninda olurum. Destek olurum ama insan oldugum icin onu sevdigim icin degil. O benim icin bir "0".

Genişletmek için tıkla...

Siz bir kardes oldugunuzdan kendi acınızdan degerlendiriyorsunuz olayları, ablanızla ne yasadınız bilmiyorum ama anlattıklarınızdan olumlu seyler yasamadıgınızı düsünüyorum, önemli olan empati yapabilmek, ablanızın size yaptıgı dogru degil elbette, ne yaptıgını bilmiyorum ama sizi cok üzmüs olmalı.
Ben kendimi kardeslerime ve babama sorumlu hissediyorum ve bu sebeple tüm hayallerimden, hedeflerimden isteyerek vazgectim, sonuna kadar kardeslerimin arkalarındayım zaten, ama nihayetin de bende bir insanım, ve onlarla aynı acıyı yasıyorum ablaları olarak! Hatta hepsinden cok zorlanıyorum basımıza geleni kabullenmekte, bakın siz sadece kardeslerin psikolojisini düsünüyorsunuz, kardesiniz size hakaret ederken bile bir ablanın bunu anlatması veya oflayıp, puflaması sizin icin abla olmamaya yetiyor, ama ablalar da bir insan ve peygamber soyundan gelmiyorlar, ve onların da bir psikolojileri var, bir abla sürekli kardeslerin psikolojisini düsünürken, onlara cevap vermeyerek, herseye susarak, he türlü hakareti isitirken, yine de sessiz kalıp isteklerini yerine getirmeye calısırken peki ya kendisinin psikolojisi ne olacak?

En azından anlatıp' ta rahatlamayı, veya bir oooff cekmeyi cok görmeyin ablalara, ben daha 24 yasını doldurmadım, kız kardesim benden sadece 1 yas kücük, suan üstlendigim sorumlulugun altında yeterince eziliyorum zaten, hassas ve zayıf olan karakterimle herseyle bas etmeye calısıyorum, güclü olmadıgım halde güclü görümeye calısıyorum ve ister istemez bazen patlak veriyorum, elimde olmadan.. Bunun ablalıkla degil de daha cok insanın yapısıyla, karakteriyle ilgili oldugunu düsünüyorum..

Canım her şeyin bir sınrı var tabi de sen idare edebildiğin kadar et yine çünkü ergenlikte şu an ve yaptığı hareketlerin çoğu anlamsız sonradan öğrenir elbet hatalarını farkeder ama hep yanında ol sen bırakma onu.Psikiyatriste önce sen git bir anlat durumları psikiyatrist söylesin sana onu getirebilmen için ne yapman nasıl davranman gerektiğini yardımcı olur zaten.İnşallah düzelir durumunuz..

smuwiLa .!.:

Siz bir kardes oldugunuzdan kendi acınızdan degerlendiriyorsunuz olayları, ablanızla ne yasadınız bilmiyorum ama anlattıklarınızdan olumlu seyler yasamadıgınızı düsünüyorum, önemli olan empati yapabilmek, ablanızın size yaptıgı dogru degil elbette, ne yaptıgını bilmiyorum ama sizi cok üzmüs olmalı.
Ben kendimi kardeslerime ve babama sorumlu hissediyorum ve bu sebeple tüm hayallerimden, hedeflerimden isteyerek vazgectim, sonuna kadar kardeslerimin arkalarındayım zaten, ama nihayetin de bende bir insanım, ve onlarla aynı acıyı yasıyorum ablaları olarak! Hatta hepsinden cok zorlanıyorum basımıza geleni kabullenmekte, bakın siz sadece kardeslerin psikolojisini düsünüyorsunuz, kardesiniz size hakaret ederken bile bir ablanın bunu anlatması veya oflayıp, puflaması sizin icin abla olmamaya yetiyor, ama ablalar da bir insan ve peygamber soyundan gelmiyorlar, ve onların da bir psikolojileri var, bir abla sürekli kardeslerin psikolojisini düsünürken, onlara cevap vermeyerek, herseye susarak, he türlü hakareti isitirken, yine de sessiz kalıp isteklerini yerine getirmeye calısırken peki ya kendisinin psikolojisi ne olacak?

En azından anlatıp' ta rahatlamayı, veya bir oooff cekmeyi cok görmeyin ablalara, ben daha 24 yasını doldurmadım, kız kardesim benden sadece 1 yas kücük, suan üstlendigim sorumlulugun altında yeterince eziliyorum zaten, hassas ve zayıf olan karakterimle herseyle bas etmeye calısıyorum, güclü olmadıgım halde güclü görümeye calısıyorum ve ister istemez bazen patlak veriyorum, elimde olmadan.. Bunun ablalıkla degil de daha cok insanın yapısıyla, karakteriyle ilgili oldugunu düsünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

Ben aslinda iki taraftanda degerlendiriyorum. Senin yasadiklarini hafife aliyorum sanma. Benim ablamla sorunlarim cok baskaydi ama sonuc ayni oluyor malesef. Yeryuzunde baska bir insan tanimiyorum ki onun bana cektirdiklerini cekip hala konussun. O kadar buyuk konusuyorum. Sikayet iki kardes arasinda gerceklesmeli. Tatli dille uyarmalisin. Kiz kardesinde sana yardim etmeli. Baskalarini karistirmadan. Inan her soyledigin batabilir ona , sana tavir alabilir. Araniz bozulur duzeltemezsin ama iyi yaklasirsan bir gun farkedecek ablam benim ablam ya, bana iyi davraniyor, alttan aliyor, ben onu seviyorum diyecek. Aradaki cizgiyi korumak senin elinde. Kaldiramiyorsan rahat birak. Hic birsey yapma. Birseyler yapipta sikayet etmen onu psikolojik acidan daha cok yaralar. Ben bir kardes gozuyle soyledim. Gerisi sana kalmis.

london2012 .!.:

Ben aslinda iki taraftanda degerlendiriyorum. Senin yasadiklarini hafife aliyorum sanma. Benim ablamla sorunlarim cok baskaydi ama sonuc ayni oluyor malesef. Yeryuzunde baska bir insan tanimiyorum ki onun bana cektirdiklerini cekip hala konussun. O kadar buyuk konusuyorum. Sikayet iki kardes arasinda gerceklesmeli. Tatli dille uyarmalisin. Kiz kardesinde sana yardim etmeli. Baskalarini karistirmadan. Inan her soyledigin batabilir ona , sana tavir alabilir. Araniz bozulur duzeltemezsin ama iyi yaklasirsan bir gun farkedecek ablam benim ablam ya, bana iyi davraniyor, alttan aliyor, ben onu seviyorum diyecek. Aradaki cizgiyi korumak senin elinde. Kaldiramiyorsan rahat birak. Hic birsey yapma. Birseyler yapipta sikayet etmen onu psikolojik acidan daha cok yaralar. Ben bir kardes gozuyle soyledim. Gerisi sana kalmis.

Genişletmek için tıkla...

İki taraftan degerlendirseydiniz, sadece kardeslerin psikolojilerine odaklanmazdınız ki,
Daha da acayım konuyu, ben pasif bir insanım annem yokken de kız kardesim hakaret dahi etse, birsey diyemezdim her zaman olayı bir sekilde kapatmaya gittim, kırılsam belli etmedim, bu annem varken de böyleydi hala böyle, hic bir zaman oturup iki yetiskin gibi konusmayı beceremedik ben cok denedim bana her zaman senin yüzünden dedi durdu, tamam ben ne yapıyorum hatamı söyle dedim, birsey söyleyemedi bu sefer de konu o sekilde kapandı, sizin dediginiz gibi iyi davranmamı, alttan almamı farkedebilir, ama ya o zaten böyle davranmak zorunda, yapmak zorunda cünkü abla! diye düsünürse?

Kız kardesimi bir gün beni teyzeme sikayet ederken ve arkam' dan küfür ederken duydum, teyzem sus duyacak dedigi halde, duyarsa duysun be! gibi bir cevapla karsılandım, hepsini duydum ama duymazlıktan geldim sonra söyledim kendisine normal bir sekilde, söylediklerini duydum dedim, sadece güldü bana, o kadar..



Ama bunlara ragmen bile benim onlara tavır almam söz konusu bile olamaz, nihayetinde ablayım ben degil mi?
Sadece kardesler tavır alabilir, sadece onların psikolojileri etkilenebilir..

drdepresyon .!.:

canım öncelikle başın sağolsun,Allah rahmet eylesin anneciğine,benimde 1 kız 1 erkek kareşim var ve inan erkek kardeşim aynı seninki gibiydi,sabret erkekleri düzeltmek daha kolaydır hep şefkatle yaklaş askerliğe gitsin gelsin gör bak nasıl senin arkanda durur
canım ben devlet memuruyum,sırf kardeşlerim tek kalmasın diye 4 ay rapor aldım evde onlara baktım,babam biraz vurdumduymazdır her işe ben koştum,kızkardeşimin hep üstüne titredim ama emin ol senin fedakarlıkların sonra senin görevin oluyor,kimse takdir etmeyi bırak memnun olmuyor
bu yüzden öncelikle kendini düşün,kardeşlerine sahip çık ama kendini feda etme,bol bol dua et

Genişletmek için tıkla...

Ben bu cümlenizine hak vericek düzeye geldim, cünkü gercekten dediginiz gibi, takdir istemem, memnun edebilmek benim icin kafi.

drdepresyon,
Ben psikolog falan değilim ama annenizi kaybettiğinizde ( Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun )
kardeşiniz küçükmüş... Anneye bağlılığın hat safhada olduğu dönemlerdir 10'lu yaşların başı, kardeşimden
biliyorum. Siz de sahiplenmişsiniz, ilgilenmiş, o boşluğu doldurmaya çalışmışsınız ve sanırım kardeşiniz
size 'anne' gözüyle bakmış bu sürede... 'anne' yerine sizi koymuş o 4 yılda.

Şimdi sizin yeni ve farklı bir hayatınız olmasını kabullenemiyor. Üstelik ergenlik dönemi de başlamıştır veya
başlayacaktır muhtemelen... Çatışmalarınız çok normal. Zamanla idrak edecek ama birden bire olması çok zor.
Mucize olur bu.

Sabrınızın sınırlarını biraz daha yükseğe taşımanız gerekecek. Allah yardımcınız olsun. Bir uzmandan destek
alabilseniz güzel olur. Ya da babanız biraz kardeşinizin içindeki boşluğu doldurabilse...

smuwiLa .!.:

İki taraftan degerlendirseydiniz, sadece kardeslerin psikolojilerine odaklanmazdınız ki,
Daha da acayım konuyu, ben pasif bir insanım annem yokken de kız kardesim hakaret dahi etse, birsey diyemezdim her zaman olayı bir sekilde kapatmaya gittim, kırılsam belli etmedim, bu annem varken de böyleydi hala böyle, hic bir zaman oturup iki yetiskin gibi konusmayı beceremedik ben cok denedim bana her zaman senin yüzünden dedi durdu, tamam ben ne yapıyorum hatamı söyle dedim, birsey söyleyemedi bu sefer de konu o sekilde kapandı, sizin dediginiz gibi iyi davranmamı, alttan almamı farkedebilir, ama ya o zaten böyle davranmak zorunda, yapmak zorunda cünkü abla! diye düsünürse?

Kız kardesimi bir gün beni teyzeme sikayet ederken ve arkam' dan küfür ederken duydum, teyzem sus duyacak dedigi halde, duyarsa duysun be! gibi bir cevapla karsılandım, hepsini duydum ama duymazlıktan geldim sonra söyledim kendisine normal bir sekilde, söylediklerini duydum dedim, sadece güldü bana, o kadar..



Ama bunlara ragmen bile benim onlara tavır almam söz konusu bile olamaz, nihayetinde ablayım ben degil mi?
Sadece kardesler tavır alabilir, sadece onların psikolojileri etkilenebilir..

Genişletmek için tıkla...

Ben bir kere kiz kardesin hakkinda yazmadim. O seninle ayni yasta sayilir onun sorumlulugunu ustune alman gerekmez, gereksiz. Erkek olani 1-2 sene idare edeceksin. Degisiyorlar 18 yasindan sonra. Akli basina gelecek, hep boyle gitmeyecek. Yapmak zorunda demez niye desin. Cok bunaldiysan sende bir aile danismanindan, terapistten yardim alabilirsin. O daha saglikli bilgi verebilir sana. Aile buyuklerinle babanla, teyzenle konusabilirsin. Inan bunlar hassas konular, internet uzerinden halledilecek gibi degil. Allah kolaylik ve sabir versin.

london2012 .!.:

Ben bir kere kiz kardesin hakkinda yazmadim. O seninle ayni yasta sayilir onun sorumlulugunu ustune alman gerekmez, gereksiz. Erkek olani 1-2 sene idare edeceksin. Degisiyorlar 18 yasindan sonra. Akli basina gelecek, hep boyle gitmeyecek. Yapmak zorunda demez niye desin. Cok bunaldiysan sende bir aile danismanindan, terapistten yardim alabilirsin. O daha saglikli bilgi verebilir sana. Aile buyuklerinle babanla, teyzenle konusabilirsin. Inan bunlar hassas konular, internet uzerinden halledilecek gibi degil. Allah kolaylik ve sabir versin.

Genişletmek için tıkla...

Erkek kardesim konusunda haklısınız, bende ergenlik cagın' da oldum buhranlı, agresif bir dönem..
Doktoruma gidince mutlaka nasıl davranmam konusunda bilgi alacagım yorumunuz icin ve ilginiz ayrıca tesekkür ederim..