Kısa bir özet geçeyim.. Sevgilimden ayrılalı 1 Hafta oluyor. 13 aylık bir ilişkimiz vardı. Bizim ilişkimizi herkes kıskanırdı. Yani sıradan bir şey yaşamıyorduk biz. Gelecek planları kurardık. Ben tamamen ona adamıştım hayatımı. Onun beni çok sevdiğini biliyorum. Bu sıralar çok bunalımlı dönemlerden geçiyordu. Üzerine biz de kavga ettik ve ayrılık kararı aldık. Sonra baktım çok kararlı konuşuyor. Anlayamadığım bir netlik vardı onda. Ortada aldatma gibi çok büyük bir sorun da yoktu. Sadece bunalımı vardı. Ben artık kendime güvenmiyorum, seni mutlu edemem dedi. Kararlıydı işte. 1 hafta geçti mesaj atıp atmama konusunda kararsız kaldım. İçimde kalan şeyler vardı. Konuşmam lazımdı. Hata ettim belki de bilmiyorum ama mesaj attım ve görüşmek istediğimi söyledim. Tamam olur dedi. Görüştük. Çok uzak davranmadı bana. Sıkıntılarını anlattı. Gerçekten inandım. Kendine güvenmediğini söyledi. Bu fikirde sabit kaldı. Sonra dayanamadı zaman verelim birbirimize olur mu dedi. Gayet yakındı o zaman. Arkadaş gibi hatta arkadaştan öte oluruz dedi. Görüşürüz arada dedi. Hiçbir sorun yoktu. Eve geldim, ayrı kaldığımız süreçte gittiğim yerleri sordu. Çok kötü kıskandı. Ama bana uzak davranıyordu. Dayanamadım sordum neden böyle olduğunu. Beni çok kıskandığını, istediğini ama içinin bir tuhaf olduğunu söyledi. Hemen eskisi gibi olamadığını, ısınamadığını söyledi. Ama deli gibi de kıskanıyorum dedi. Benim kafam çok karıştı. Ne yapacağımı bilmiyorum. Konuşuyorduk, artık konuşmama kararı aldık. Yalnız düşünecek. Kafasını toparlayacak. Ama bu süreç beni çok etkiliyor. Artık mesaj atmamaya karar verdim ben de. Ne düşüneceğimi şaşırdım 
Son düzenleme:
