canım diğer topikte de yazdım Hayırlı olsun.Allah sizlere sağlık versin İnşallah.bende pramatüre bebek annesiyim.oğullarım 33 haftalık doğdular.tıpkı seninki gibi aniden oldu,hiç beklemiyorduk.erken doğum riskim yoktu ama ikiz oldukları için zaten hep tedirgindik.bebeklerim 3 hafta küvözde kaldılar.benimle birlikte doğum yapan herkesin bebeği yanındaydı.bense onları 3 gün sonra görebilmiştim.çok miniklerdi,çok korkmuştum..sonra onları hastanede bırakıp eve geldim.kalbimse hastanede onlarlaydı.hep görmeye gittim,süt götürdüm.oysa doğumumla ilgili çok hayallerim vardı.yaşadığım şehirde,sevdiğim insanlar beni dışarda beklerken doğuma gidecektim.çok sevdiğim ve abla gibi gördüğüm doktorum izine dahi çıkmayıp doğumumu yaptıracaktı.ama öyle olmadı.ankaraya sevk edildim.iğrenç bir ambulans yolculuğu yaşadım ve annem ve sadece eşim yanımdaydı doğuma giderken.ne benim nede bebeklerin sağlıklı çıkacağımız meçhul olan bir yolculuktu doğum anı.eşim ve annem dışarda perişan olmuşlardı.oysa babam,kardeşim,kayınvalidem,en yakın arkadaşlarım ve doktorum olacaktı yanımda.doğumdan sonra bebeklerimi getireceklerdi hemen emzirecektim.öpüp koklayacaktım ama olmadı.hatta hep dalga geçtiğim ama annemin ısrarcı olduğu o kırmızı kurdeleyide takacaktım kafama,fotoğraflar çektirecektik...
işte böyle hayallerim vardı ama olmadı.ben prematüre bebek annesiydim ve bebeklerimin bana çok ihtiyacı vardı.normalden çok küçük ve zayıftılar ama çok güzellerdi.işim zordu biliyordum birçok prematüre bebiş annesi gibi ama bence bu çok özel birşeydi.hep iyi düşündüm.sonunda yavrularımı evimize getirdik.
hiç umudunu yitirme ve hep dua et.bebeklerine süt vereceksin unutma,bu yüzden poızitif olmalısın.onlar için güçlü durmalısın çünkü minik bebekler çok güçlüler inan.sağlıkla evlerine gelecekler İnşallah.