- 21 Temmuz 2012
- 933
- 264
- 323
- Konu Sahibi Munevvergul
- #1
Merhaba 33 yaşındayım 7 yıl önce 6 ay süren bir evlilik yaşadım malesef boşandım. Sonrasında uzun yıllar psikolojik olarak çok sıkıntılı günler geçirdim ve kimseye güvenemedim. 2 yıl önce doktor bir beyle tanıştım 6 ay görüştük. Ancak benim alkol kullanmamamı, annemin başörtülü olmasını ve kendinin kaçıngan bağlanma sorununu öne sürerek bitirdi. Açıkçası böyle eften püften bahanelere üzüldüm ama çok da üzerinde durmadım. 1 ay önce başka biriyle tanıştım. İlk başta tavırları pek hoşuma gitmedi ama yine de şans vereyim dedim. O da baştaki sezgilerim doğruymuş densiz biri çıktı. Ortada fol yok yumurta yok biz evlenemeyiz ama arkadaş olalım diye bir laf etti. Çok canım sıkıldı hayır istemiyorum dedim. Zaten ben evlenelim mi dedim ki böyle kendi kendine gelin güvey oldu anlamadım. Sonra da saçma sapan yok ben olur arkadaş kalalım diye mesaj attı ilgilenmedim. Her neyse uzun zamandır gayet iyiydim. Ama bu akşam neden böyle şanssızım diye düşünerek ağladım. Neden böyle saçma kişilerle karşılaşıyorum. Kendimi çok yalnız hissettim. Gelecekte de hep böyle mi kalacağım diye üzüldüm baya. Çok şükür maddi durumum iyi. Önümüzdeki yıllarda 1 yıllık iş ile ilgili yurtdışına gidip orada yaşama planım var. İşlerimle baya meşgulüm. Bazen diyorum hiç kimseyle ilgilenme işinle ilgilen. Sonra da üzülüyorum yaşım geçiyor bir çocuğum olsaydı diyorum. Allah inşallah bana da yolumu gösterir. Ne dersiniz kızlar? Güzel günler gelir mi?...