amin doğru diyosunuzda benim ankarada kimseciğim yok. bide anlatmışımdır hamilelikte trafik kazasından dolayı çok yıpranmıştım. zaten bi bebek görünce 2.yi doğurasım geliyo ama bi hamile görünce yaşadığım sıkıntılı günler aklıma geliyo daralıyorum resmen. ama tabiki Rabbimde nasip ederse 2.yi 1-2 yıl sonra düşünüyorum. bakalım hayırlısı olsun. amonra yazdıklarını okudukça hep bizde olan şeyleri gördüm. bende kaza yaptığımızda annem ,babam, kardeşlerim başımdaydılar. onlar olmasaydı nasıl atlatırdım o günleri bilemiyorum. eşim desen işten kendisi perişan,kaynanam desen sadece moralimi bozuyodu. zaten o günlerin acısını öyle güzel çıkarıyorum ki ondan. öyle güzel başına kalkıyorumki kaynanamın. ama esas içimi acıtan neydi biliyomusunuz kızlar. benim hamile olduğumu duyduğundan beri dahada kötü davranmaya başladı kaynanam. eltimde benden 2 yıl önce evlenmişti. ama çocuğu olmuyomuş ve benden gizliyolar hatta gittiği doktorları filan eşim ayarlamış.ama ne eşim nede kaynanam bana söylemiyolar. bende 2. ayda hamile kalınca iyice bu bana düşman oldu. bu arada eltimde kaynanamın yeğeni. yani kaynanam eltimin teyzesi oluyor. onuda bu kadar tutması ondan. neyse çok uzattım ben kaza yapınca düşük yapayım diye kadın elinden geleni yaptı resmen kaza yaptığıma sevindi ya. bu kadar olur ama şimdi ben ne yapıyorum o istemediği bebeği yani torununu doğru dürüst tatile gittiğimizde bile göremiyo. hep annemlerde kalıyom. bi geleceğimiz gün. eeeee ne kadar ekmek o kadar köfte............