ben tekerlekli sandalye kullanıyorum yürüyemiyorum engelliyim işten dönerken birgün otobüs durağında iki hafif engeli olan beylerle karşılaştım biri başbakanlıkta çalışıyor sohbetler ettik konustuk falan iş olsun engellilerin yaşamı yaşadığımız zorluklar vs sonra ertesi gün bitanesiyle gene karşılaştık.diğer engellinin telini almış beni ara demiş iş bulmak için buna birini tavsiye etmiş buda emekli olup gitmiş öle bir adam yokmuş meydanda buda kandırıldığını anlamış bırakmış peşini daha aramamış.sonra ertesi gün bu başbakanlıkta çalışanla yeniden karşılaştık arabamı açtı bindirdi falan sohbet etmeye başladık işte sende herkese güvenme falan dedim herkese güvenmez bu devirde dedim ikinci gün anlattı bana bu olayı işte iş nasıl gidiyor vs okonuları konuştuk derken benim inme zamanım geldi indim ertesi gün gene karşılaştık evlilik düşünüyormusun dedi evt dedim nasıl biri istersin dedi benim engelimle aynı engeli olmasın dedim zorlanırız dedim biraz daha hafif engeli olsun dedim oda benim gibimi dedi evt dedim
ama allah benim gibi birini nasip ederse bişi diyemem dedim nasip kısmet işi bunlar dedim çocuk durumu nasıl peki olabilirmi dedi bende olur dedim inş sonra dediki ailenle bize gelin dedi bekleriz dedi ama ne o yaşımı ismimi sordu nede ben ona sordum ilk defa böle bişi başıma geldi yani kısacık otobüs vakitlerimizdeki konuşmalar çok farklı boyutlara gitti ne düşünmeliyim bilmiyorum kızlar
