Üniversite mezunuyum. Eşim sınıf arkadaşımdır zaten. Severek evlendik.
Benim kendime yetecek kadar az bir kazancim var. Onunla ne istersem alıyorum. Benim sigortam yok . Bu sebeple eşimin maaşi biraz daha fazla. O fazlalığı eşim evin bi yerine bırakır. Onu biriktiriyorum yaz tatilinde harcıyoruz.
Altımda arabam var.
Kendi kredi kartimla yaptığım işin malzemelerini aliyorum ( instagramda satış yapıyorum) ya da ne istersem alıyorum.
Eşimin kredi karti ile eve alisveris yapiyorum. Yakıt aliyorum. Ve kullandığım miktarin hesabini vermiyorum. Belli olmuyor bir ay 700 harcarim bir ay 170 harcarım. Eşim sormaz.
Bankada yüklü miktarda param var. Esim buna karışmaz. Kartlarım bendedir... acil durumlar icin saklıyorum.
Arabanin kaskosu ya da sigortası konusunda eşime destek olurum. Ne zaman istese ikiletmem veririm.Ya da eşimin hasta ablasına destek olurum. Esimin Motosikletine pek karışmam
Birikim yaparım. Kumbara yaparım.
Kazancim çok değil. Ama çok bereketli. Hic hic parasızlik nedirr bilmem.
Ne çalışırken ve ne de calismazken eşimden en ufak bi şey görmedim.
Gözümün çarptığı her şeyi alir. Kendisine ayakkabi alacaksa illaki bana da alir. Kendine ne alıyorsa bana daha iyisini almaya gayret eder.
.
Ben de her konuda onunlayım. Paraya ihtiyacı varsa hic düşünmem.
Hemşire bir arkadaşım vardı . Kocası çalışmıyordu. Kadın kendine evde giymeye bir bluz almıştı 10 liraya... onu eşine söyleyemiyordu. Eşi izin vermiyordu çünkü....
Böyleleri de var. Kadınlar kendilerine neyi layik görüyorsa onu yasiyorlar...
Yani bilmen benim babam da maaşını ortaya koyardı. Annem çalışırken de calismazken de. Hiç-bir fark yoktu.
Ben razıyım hepsinden. Allah da razi olsun o konuda bir kırgınlığım yok.
Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
Allah para hesabi yapıp da akşam koynuna gireceğimiz adamları hayatimiza yaklastirmasin.