Yani burada anlatmak istediğimi tam anlatamayıp anlaşılmamaktan korkuyorum. O yüzden detaylı yazmayacağım ama sizi çok iyi anlıyorum. Gidememenizi anlıyorum, yol gösteren bir kişinin olmadığını, eğitimsiz olduğunuzu, kafa yapınızı anlıyorum.
Boşanın demek çok kolay, boşandıktan sonra arkanda ailen yoksa, bakılacak çocukların varsa, eğitim yoksa, hayatın boyunca şiddet görmüş ve ezilmişsen, güçsüz hissetmen de psikolojinin bozuk olması da çok normal. Psikolojin bozuk derken, böyle bir hayatı artık kabullenmişsin. Buradaki tüm kadınlar ister ki bir kadın bile üzülmesin. Ama biz sizi anlayamayız.
Herkesin söyleyeceği yol tektir bence, kadın sığınma evine gitmeniz, ki onlar iş buluyorlar size ve çocukla kabul ediyorlar. Buna da sizin kafa yapınız müsaade etmeyecek işte. Aslında kızınıza aldırdığınız gibi kendiniz için de psikolojik destek almayı teklif etseniz eşinize? Yalan söyleyin, “Seninle aramdaki buzları eritebilirim sorunlarımı çözersem mutsuz hissediyorum” deyin. Psikoloğunuzdan yardım isteyin.