evliliğimizin 6. yılı.. bu zamana kadar evliliğimizde büyük bi problem yaşamadık. 2 sene önce bi bebeğimiz oldu. Zaten problemler de bebeğimizden sonra başladı.Ben yalnız başıma bebeğime bakmak durumunda kaldım. Hayatım tamamen değişti,uyku denen bişey kalmadı,yorgunluk felaket boyutlardaydı.Ben hep eşimin de bana yardımcı olmasını istedim.Ama o 'bebek seni istiyo, benim yapabileceğim bişey yok 'deyip bütün sorumlulukları üzerime yıktı.Ben eve tıkılıp kaldım oysa hiçbir özveride bulunmadı. Bu durum hala devam ediyor, o balık avlamaya, kamplara , basket maçlarına , giderken benim en ufak bi isteğimde söylenip duruy
lur da bebeğe bakarsa kaçgün başımın etini yemeğe devam ediyo..Ondan o kadar soğudum ki! Artık hiç gelmese umursamıyacak duruma geldim.Ne yapmalıyım bilmiyorumm bunu sadace ben mi yaşıyorum yoksa benim gibi arkadaşlar var mı?
