evt dişimi gösterdkçe kavga ediyoruz ama pes etiiği de oluyor nihayetnde vicdan sahibi biri. yani taşındık buraya daha bi ay olmamış ben ağlıyourm o da yok o ark ımı çağırmadık bi falan die benm üstüme geliyor. keşke gelmeseydim dediğim çok oldu... ank da en azndan bu kadar tanıdığı yoktu, ikimizn hayatını yaşıııcaktık.......
evt dişimi gösterdkçe kavga ediyoruz ama pes etiiği de oluyor nihayetnde vicdan sahibi biri. yani taşındık buraya daha bi ay olmamış ben ağlıyourm o da yok o ark ımı çağırmadık bi falan die benm üstüme geliyor. keşke gelmeseydim dediğim çok oldu... ank da en azndan bu kadar tanıdığı yoktu, ikimizn hayatını yaşıııcaktık.......
Benim babam da kuramadı ailesiyle o dengeyi bir türlü. Neden illa ezilen taraf eş oluyor? Hem eşin her şeyini yapıyor, hemde bilmem kimler daha kıymetli oluyor?
Annem göçtü gitti şimdi de biz çekiyoruz onları.
Pazar günü sevgilimin ailesiyle aileleri tanıştırdık, benim 8 tane teyzem var. Annemi kaybettiğimden beri hepsi ayrı ayrı yanımızda oldular ki biz onlarla büyüdük. Şimdi de bir şey olsa teyze! diyoruz.
Tanışmaya onlar geliyor diye babam halanları da çağıralım ayıp olur, gönül koyarlar dedi. Bir şey demedim ama babamın hatrına.
Bir kere ne yapıyor sunuz? Bir şeye ihtiyacın var mı? demediler. Bin türlü bahane..
Ama babamın her seferinde bir bahanesi oldu onlar için, çocukları varmış mesela? Ha benim teyzelerimin yoktu.
Yanımızda kimlerin olduğunu bile bile gitmiş bizi halama emanet etmiş ( bana bir şey olursa diye ) şoka girdim. Teyzemlerdi beni bir gün yalnız bırakmayan, evde hiç bir şey hazırlamadım hepsi evde bir şeyler hazırlamışlar. Bir gün eve bir geldim tanışmaya bir kaç gün kala her yer bal dök yala misali, çiçek gibi..
Halamlar pazar günü misafirlerin gelmesine yakın geldi.
İkram olarak hazırlananları tabak yapıyoruz, halam baktım tabak yapıyor ama her şeyden fazla fazla alıyor aldı gitti bide, sonradan aaa bende diyorum bende ne yok? Meğer o yokmuş versenize biraz! diyerek geldi.
Kalabalıktık, ben acaba yetecek mi? derdine düşmüşken halam ooohoooo..
Annemin cenaze günü elinde poşet annemin hayrına dağıtılan pide peşine de düşmüş, adamın peşinde geziyormuş öyle bir günde 1 tane daha ver, şuna ver, buna ver diye..
Konu dışına çıktım sanırım ama anlamıyorum böyle eşleri, babaları..
Annemin bu halamlar yüzünden neler çektiğini iyi bilirim. Yönetmeyi, hizmeti bide gezmeyi o kadar çok seviyorlar ki.. Başka hiç bir şey yok..
Bide kız çocuklarını sürekli hizmetçi olarak gören, her eve bir kız şart, insan rahat ediyor aaa sen rahatsın ne güzel! her işi o yapıyordur diyen, bir büyük halam var.. Sizin eşinizin halasıydı, bizim ki benim öz halam, neyse ne değişiyor ki adamların kafası değişmedikten sonra? Ayy en iyisi artık susayım ben..
Canım.. Soğutmuş kendini için buruklugu var.. uzun süre alamaz gönlünü. Kalp kırgınlıgı. boşer takma uzun süre duyguların yıpranmış için tiksnimiş.. Ah canım ya..Daha önce iki kere konu açmıştım ama özet geçeyim. Eşim ailesiyle aramızdaki dengeyi kuramıyor. En son taşınacak olan halasına yardım etmeyi reddettim diye korkunç kavgalar ettik. 10 gün aynı evin içinde konuşamadık ben hasta annemin yanına gittim. O da 5 gün sonra yurtdışına... Ben ailemle onu yüzgöz etmiyorum. Bizimkilere sorsanız o biriciktir. Tabi bu benim sayemde. Ama ona göre ve sanırım ailesine göre (emin değilim tabii) ben istemeyen, beğenmeyen tarafım. Her neyse bugün döndü. ve hala trip halinde. Ettiği ağır sözlerin sorumluluğunu alacağa benzemiyor. Sorun ve garip olan ilk kez bundan rahatsız olmuyorum. Ne özlemişim, ne konuşmak istiyorum. Gelmese de olurdu gibiyim. fikriniz nedir?
Yok susmayın, bir burası avutuyor beni. Başınız sağolsun diyeyim hem de tebrik edeyim. Aslına bakarsanız ben hala, ana, baba derdinde değilim. Allah var şimdi şu ana kadar en azından halanın bir sıkıntısını görmedim. Hafif kaynanalık tavırları dışında. Ona da takılmıyorum zaten. Beni yıpratan dengeyi kuramayan kişi, yani eşim... Yani aile olamayışımız...
Bu doğruları kocam da görebilse keşke...
Bır arkadasım boyle sorunlar yasayınca mektup yazıyor. Sızde en basından berı yasadıklarınızı anlatan(sıze yasatılanları), tabii arasinda yillardir ona beslediginiz sevgidende bahsedin, uzun bir mektup yazin ve bir hafta falan annenize gidin. Karsilikli konusma oldugunda o da savunmaya gececek ve daha icinden cikilmaz hal alicaktir.
Tartisma konusunun Hala olmasida ilginc, insanlar genelde anne tarafina duskundur, Esinizin evinde baba tarafi aktif demekki annesi de pasifize edilmis olabilir. O da kendi evinde aynisini yapmaya calisiyor. ilk yillar sikinti olur genelde cocuktan sonra esler evlerini daha on planda tutuyorlar. Umarim esinizle sorununuz yakin zamanda cozulur ve yuvanizin ustundeki kara bulutlar dagilir. Birbirinizden hemen vazgecmeyin.
Birde atasozu duymustum cok dogru geliyor bana "HIK DIYE ATTIGINI HAP DIYE KAPARLAR"
İyi dilekleriniz için teşekkür ederim... Gideceğim güne kadar bir gelişme olmazsa önerinizi gerçekleştirebilirim. Bence de çok akıllıca, en azından içimi dökmüş olurum, zehrimi akıtırım...
umarım daha ıyısınızdır
Daha iyi miyim bilemiyorum. Eşim yaptığı davranışların ya da söylediği sözlerin arkasında olduğunu söylüyor. Ve elbette 48-50 günlük sessizliğin ardından konuşma hamlesini ben yaptım, bıraksam bir 50 gün daha konuşmayacaktı.
En azından aile terapisine gitmemizi öneren o oldu, tabii ben ondan bir kaç adım öndeydim...Çoktan araştırmamı yapmıştım...Bir şeylerin değişmesine yardımcı olacağını umuyorum. Şu noktada yaptığım şey ümit etmek ve en kötü senaryoya bile kendimi hazırlamak...
Uzun zamandır yazıp fikirlerinizi almak istiyordum, şimdi zaman bulabildim. İlk aile terapisi seansımıza katıldık. Yarın 2.sine gideceğiz. Cevaplanması oldukça zor ve yorucu olan bir dünya test verdiler... Genel anlamda profesyoneldiler...
Acaba aile terapisine gidip faydasını gören var mı? Paylaşırsanız çoooook sevinirim....
Eşimse aynı, hala kendini son derece haklı görmekte. Hatta ailemle ilgili her isteğimi yerine getirmezsen'le başlayan cümleler bile kurabiliyor. Allah bana sabır versin...
Daha iyi miyim bilemiyorum. Eşim yaptığı davranışların ya da söylediği sözlerin arkasında olduğunu söylüyor. Ve elbette 48-50 günlük sessizliğin ardından konuşma hamlesini ben yaptım, bıraksam bir 50 gün daha konuşmayacaktı.
En azından aile terapisine gitmemizi öneren o oldu, tabii ben ondan bir kaç adım öndeydim...Çoktan araştırmamı yapmıştım...Bir şeylerin değişmesine yardımcı olacağını umuyorum. Şu noktada yaptığım şey ümit etmek ve en kötü senaryoya bile kendimi hazırlamak...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?