kocama mektubum!

amanede .!.:

çok şey yaşadık...çok incindik,çok güldük,çok ağladık ,çok yıprandık...
hiçbir zaman orta şekeri olmadı hayatımızın..ya haddinden fazlaydı şekeri..yada bi o kadar acıydı..
şimdi bugün dönüp bakıyorum geçmişe..koca bir boşluk görüyorum.bir hiçlik!
hiçbişeyin olamamışım senin.ne eşin,ne yoldaşın,ne hayat arkadaşın!
olsa olsa bi sığınakmısım acılarından kaçmak için tutunduğun.her hatanda her canın yandığında ailenle yaşadığın her sorunda sırtını sıvazlayan bir sığınak..
başka insanlarla karsı karsıya gelindiğinde unuttuğun yok saydığın sığınağın.peki hiç düşündünmü,BEN KİME SIĞINDIM?
benim yoldaş bildiğim ,can bildiğim insan ,sen ! benim canımı yaktığında her gece aglayarak uyuduğumda ben sana sığınamadım.çünkü acının kendisi oldun sen benim için.CANIMI ÇOK YAKTIN!
dağ gibi bilirdim seni.korkusuzca süşermiyim diye hiç düşünmeden,hesapsız kitapsız sırtımı yaslayabilirim sanırdım önceleri..YANILMIŞIM!
BUGÜNE KADAR SENİN İÇİN HEP MÜCADELE ETTİM.seni tanıdığım günden beri ailenki sorunlar hep bana yanısıdı ardı arkası kesilmedi sabretsemde.hatrın için sussamda yine peşinden gelsemde hiç bizmn bilinmedi değerim..elim avucum boş kendime agladım yine.ben taviz verdikçe sen fazlasını istedin.hiç sormadın beni mutlu etmek için bunları yapıyosunda sen mutlumusun demedin.kalbini kırmısım özür dilerim demedin.kendin alıp karsına konusmadığın gibi ben konustuğumdada karsı ataklarla seninkilerde böyle şöylelerle geldin bana.BEN HİÇ BİZAMAN DERDİMİ ANLATAMDIM KENDİMİ İFADE EDEMEDİM SANA KARSI.
ve bu son olayda gitmk istemediğimi çok iyi biliyordun yaşadıklarım agır altında eziliyorum .kaldıramıyorum artık.yol boyunca düşünmekten nefes alamadım ben.gözüne beni anla dercesine yakarr gbi baktım kaç kere.SÖYLEYEMİYORUM SEN ANLA SEN SAHİP ÇIK DEDİ GÖZLERİM.ANLAMADIN!
SEN BİLMEM KİMLERLE MUTFAKTA SİGARA İÇERKEN BEN YALNIZ KALDIM KENDİMİ ATACAK BİYER BULAMADIM HERKES GÜLÜP EYLENİRKEN BENİM İÇİM KAN AGLADI.NASIL ZORLADIM KENDİMİ NASIL SIKTIM GÖZYASIM AKMASIN DİYE.SEN BENİM EN YAKINIMDIN SÖZDE AMA ANLAMADIN HALİMDEN .
benim mutsuzluğumun üzerine ailenle mutluğunu inşa ettin .anlatacak söyleyecek o kadar çok şeyim varki içim o kadar doluki ama ne söylesem nafile.
sen o gn bugündür bana sarılıpta bi özür dilememiş insansın hala kendini haklı görüyosun.yasadıklarımın ,yaşattıklarının sonu gelmedi gelmeyecek biliyorum.yine bu evdeyim seninle aynı yatağa giriyorum ama sebebi bu yuvaya sahip çıkmak değil artık.mecbur olduğum için burdayım.kalbim çok kırık içimi paramparça ettin.yarına dair bi heves bi umut bırakmadın.benim içimde çoktan bitti bişeyler.hep bi bebeğimiz olsun istiyodukya ..biliyorum asla olmayacak...çünkü artık istemiyorum.karsıına sahip çıkamayan adam.baskalarını mutlu etmek için eşini aglatan adam...çocuğunuda atar ikinci plana sahip çıkmaz.artık sana güvenmiyorum.hemde hiç güvenmiyorum...içimdeki son kırıntılarla seni seviyorum hepsi bu!

Genişletmek için tıkla...

amanede .!.:

öncelikle ilgilenen herkese teşekkürler
ancak girebildim foruma
bu mektubu kocama okuttuktan sonra burada paylaştım.
mektubu okumus üzerine telefon etti giyin geliyorum seni almaya dışarı çıkıcaz diye.alıp karsısına bu defa konusacak sandım.
ama o her zamanki gibi alışverişe götürdü bişeyler aldı,sarıldı öptü şirinlikler yaptı.böyle herseyin üstünü kapatıp hediyeler alınca iki sarılmayla mutlu olucaz sanıyor hala.sorunlar gün gibi ortadayken.
bu mektubu yazmamın sebebide şuydu.bi abisiyle olan sorunları zaten burada paylaşmıştım.diğer abisi ve eşide evlendiğimizden beri kaç kez davte ettiğimiz halde kapımzıı açmadılar.türlü bahanelerle.ki bu bahanelerin bahane olduğuda hep ortaya çıktı sonradan.bilinçli gelmiyolar yani.
sözde eşimle oturup bir karar almıştık aylar önce bizim kapımızı açana kadar bizde açmıycak kapılarını.ama ne oldu?yeğeninin d.günü varmış.çağırdılar tıpış tıpış gittik.
hani eşimin bana verdiği sözlerhani aldığımzı kararlar.kopuk bir ailesi var kimse birbrini aramaz sormaz gitmez yada en azından bize öyleler.ama biz eşim yüzünden kimseye tepkimizi gösteremiyoruz bi aile olarak kendi kendimize kararlar alamıyoruz arkasında durmuyor çünkü.söz konusu ailesiyse benim ne hissettiğim umrunda değil..
işin kötü yani göya ayrı ev açtık ama anne babası gideceğimiz yerlere bile müdahale halinde hemen aradılar d.gnü varmıs gelrken ne alcanız yeğeninize diye.ki onlarda biliyolar oraya gitmk istemiycemizi abisinin bilinçli olarak bize gelmediğini.ama böyle yaparak biz gitmek zorundaymısız gbi psikolojik baskı yapıyolar
dün gece ben agladım esim agladı.sen benm için çok değerlisin çok seviyorum seni diye.ama artık inanmıyorum onun hiçbirşeyine.mutsuz ettiğini bile bile hc bi sözünün arkasında duramıyor.biz bi aile kurdukmu kurmadıkmı belli değil varsa yoksa kendi ailes.gvenmiyorum artık

Genişletmek için tıkla...

iyilikmelegi .!.:

anlattıklarına göre zamana ihtiyacınız var
eşinle senin sorun ailesi onun dışında herşey yolundaysa sabretmen lazım
o da zamanla bişeyleri görecektir aslında kimse kör degil
sadece görmemezlikten geliyorlar
niye eşin senin ona kırılmayacagını düşünüyor
ailesine bunun için hayır diyemiyor
senin kırıldıgını anladıgı zamanda dedigin gibi dışarda alışverişte alıyor solugu
niye alışverişin çözüm olacagını düşüyor öyle yansımış belkide ona belkide ailesinden öyle gördü
ona kırıldıgını alışverişin kırgınlıgını geçirmedigini
ailesini suçmaladan şikayet etmeden anlat
ama sabırlı sakin karalı ol
sözünü kesmeden dinlemesini sagla

Genişletmek için tıkla...

amanede .!.:

öncelikle ilgilenen herkese teşekkürler
ancak girebildim foruma
bu mektubu kocama okuttuktan sonra burada paylaştım.
mektubu okumus üzerine telefon etti giyin geliyorum seni almaya dışarı çıkıcaz diye.alıp karsısına bu defa konusacak sandım.
ama o her zamanki gibi alışverişe götürdü bişeyler aldı,sarıldı öptü şirinlikler yaptı.böyle herseyin üstünü kapatıp hediyeler alınca iki sarılmayla mutlu olucaz sanıyor hala.sorunlar gün gibi ortadayken.
bu mektubu yazmamın sebebide şuydu.bi abisiyle olan sorunları zaten burada paylaşmıştım.diğer abisi ve eşide evlendiğimizden beri kaç kez davte ettiğimiz halde kapımzıı açmadılar.türlü bahanelerle.ki bu bahanelerin bahane olduğuda hep ortaya çıktı sonradan.bilinçli gelmiyolar yani.
sözde eşimle oturup bir karar almıştık aylar önce bizim kapımızı açana kadar bizde açmıycak kapılarını.ama ne oldu?yeğeninin d.günü varmış.çağırdılar tıpış tıpış gittik.
hani eşimin bana verdiği sözlerhani aldığımzı kararlar.kopuk bir ailesi var kimse birbrini aramaz sormaz gitmez yada en azından bize öyleler.ama biz eşim yüzünden kimseye tepkimizi gösteremiyoruz bi aile olarak kendi kendimize kararlar alamıyoruz arkasında durmuyor çünkü.söz konusu ailesiyse benim ne hissettiğim umrunda değil..
işin kötü yani göya ayrı ev açtık ama anne babası gideceğimiz yerlere bile müdahale halinde hemen aradılar d.gnü varmıs gelrken ne alcanız yeğeninize diye.ki onlarda biliyolar oraya gitmk istemiycemizi abisinin bilinçli olarak bize gelmediğini.ama böyle yaparak biz gitmek zorundaymısız gbi psikolojik baskı yapıyolar
dün gece ben agladım esim agladı.sen benm için çok değerlisin çok seviyorum seni diye.ama artık inanmıyorum onun hiçbirşeyine.mutsuz ettiğini bile bile hc bi sözünün arkasında duramıyor.biz bi aile kurdukmu kurmadıkmı belli değil varsa yoksa kendi ailes.gvenmiyorum artık

Genişletmek için tıkla...

amanede .!.:

yorumunuz için teşekkürler.dediklerinizi uygulamaya çalışıcam ..hatta bu konusmayı bu aksam yapıcam.umarım artık evliliğimiz düzene girer böyle gel gitlerle çok zor çnkü.evet ailesiyle olan problemler dısında çok iyiyiz allaha şükür.ama bu sorunlar bizi o kadar yıprattı öyle bi hale geldikki kedi köpek gbi brbrimizi yiyoruz yardımınız için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...