Kocamla 9 aylık evliyiz offf sık sık tartısıyoruz artık bi süre sonra ikimizde çok yorulduk genelde tartısmalarımız kendi aramızda geciyordu ama ailesi ilede anlaşazlıklarım baslayınca onlarda üstüne tuz biber oldu...offff offff çok yorgunum arkadaslar kısa geciyorum işimi dökemiyorum...neyse arkadaslar ailem ayrı şehirde..iki üç ayda gidiyorum iki hafta falan kalıyorum..en son ailesiyle tartısmalarmdan sonra evimden eşimden soğudum şu an bayram dolayısıyla annemşerdeyim ama gitmek istemiyorum ..dediğim gbi farklı bi yer orası hala alişamadım gittiğimde yine yalnızlık cekicem bir de üstüne eşimin ailesinin tavırları...sadece bunlarlada kalsa iyi..eşimle iletişimimiz neredeyse sıfır...evde birlikte genelde film falan izliyoruz...yine suskunluk ve sessizlik zaten sabahtan aksama kadar evde yalnızlıktan bunalırken eşimde gelince yine yalnız gibi hissediyorum...çok bunaldim çokk..eşimin ailesi bazı şeyleri bnm üzerimde mecbur kılıyorlar..gelinmişimde yapmak zorundaymışımda...(yapılması gerekenleri yapmama ragmen) ben k.valideme karsı soğukmusumda..onlara karsı özverili değilmişimde...eşimle yasadıklarımin üstüne bunlar beni iyice soğuttu..açık söylüyorum evimden soğudum resmen..ya eşimle iltişimsizliğimize be demeli..bnm fikirlerime isteklerime ğek önem vermiyor smylediğimde de hayır deyip bnm onu hiç olmadığı dbi ifade ettiğimi söylüyor..mantıklı olan herseyi kabul ettiğini ifade ediyor..yolda yürüdüğümüzde gzdiğimizde hiç sohbetimiz yok ben anlatsam sadece mal gibi dinler baska birsey yok..cansiz bir varlığa anlatıyor gibiyim..böyle olunca anlatma isteğimi kaybediyorum..halbuki ben çok konuskan biriyim..eşim suskun olunca içimden gelmyor karsmdaknden etkileniyorum genelde anlattklarma karsı yorumsuz yada kısa cavapları kobuyu kapatan sözleri vatt..size anlatnca bile içimden nefret doğuyor deli oluyorum..offf yaa yasdgım hayattan bıktım evlendiğime pişmanım hiçbirine değmezmiş..bana boşanmak dışında bi yol gösterin lütfen....