Iyi geceler herkese,
2 hafta önce annemin kolu bilekten kırıldı, ilk bi kac gün ağrısı sızısı epey vardı. Annem kontrole gidene kadar kolunun hic iyilesme gostermedigini düşünüp üzülüyordu.. onceki gün kontrolü vardı doktor bir sıkıntı olmadığını,
iyiye gittigini söylemiş.
Ama annem moral olarak hic iyiye gitmiyor, kolu iyilesiyor, ilk günler parmaklarina dokunulmuyordu kesinlile simdi parmaklarina dokunabiliyor. Ama surekli bir ağlama modunda. Onu öyle görünce hem sinirleniyorum hem inanilmaz üzülüyorum. Keşke ben ceksem agrisini diye.
Anlayamiyorum gercekten, cok mu cani yanıyor?? Soruyorum yok diyor amabu durum yüzünden resmen depresyona girdi.
Bu arada; annem 50 yaşında cok mağrur bi kadındır. Elimden geldigince destek olmaya calisiyorum ama yok.. bi geliyorum ki çorabıni giyinemedigi icin aglamış
sürekli yardima muhtac olduğunu düşünüp üzülüyor saniyorum.
Nasıl aşabiliriz bu durumu?
2 hafta önce annemin kolu bilekten kırıldı, ilk bi kac gün ağrısı sızısı epey vardı. Annem kontrole gidene kadar kolunun hic iyilesme gostermedigini düşünüp üzülüyordu.. onceki gün kontrolü vardı doktor bir sıkıntı olmadığını,
iyiye gittigini söylemiş.
Ama annem moral olarak hic iyiye gitmiyor, kolu iyilesiyor, ilk günler parmaklarina dokunulmuyordu kesinlile simdi parmaklarina dokunabiliyor. Ama surekli bir ağlama modunda. Onu öyle görünce hem sinirleniyorum hem inanilmaz üzülüyorum. Keşke ben ceksem agrisini diye.
Anlayamiyorum gercekten, cok mu cani yanıyor?? Soruyorum yok diyor amabu durum yüzünden resmen depresyona girdi.
Bu arada; annem 50 yaşında cok mağrur bi kadındır. Elimden geldigince destek olmaya calisiyorum ama yok.. bi geliyorum ki çorabıni giyinemedigi icin aglamış
sürekli yardima muhtac olduğunu düşünüp üzülüyor saniyorum.
Nasıl aşabiliriz bu durumu?