- 14 Aralık 2015
- 11.972
- 28.984
15.11.2018 tarihinde çok şükür ikinci evladımı, Mehmet Yusuf'umu kucağıma aldım. ❤İkinci çocukta tecrübeli olacağım zannederken bambaşka bir hamilelik ve bambaşka bir doğum yaşadım.
İnsan ister istemez kıyaslama yapıyormuş. En basitinden ilk bebeğin doğumunda suyum geldi diye hastaneye gitmişken ikincide suni sancı ile doğum yaptım.Öncelikle hem kendi sancısıyla hem de suni sancıyla doğum yapmış biri olarak bence aralarında fark yok onu söyleyebilirim
neden herkes suni sancıdan korkuyor onu da bilmiyorum.Şimdi gelelim doğum hikayeme
Bizim minnoşun ultrason ölçülerinde kafası hep önde gidiyordu doktorumuz da fazla büyümeden doğsa iyi olur diyordu. (ilk bebeğim doğduğunda baş çevresi 33 cm, ikinci bebeğimin baş çevresi 37 cm idi.) 38hafta 4 günlük olup 3 kiloyu bulduktan sonra belki doğumu tetikleriz diyerek çatı muayenesi yapmak istedi. (sıradan çatı muayenesine göre biraz sert şekilde yaptı
)Muayene sonrası eve gittiğimde kanlı mukuslu akıntılar gelmeye başladı. İlk oğlumda çatı muayenesinden sonra sadece kahverengi leke gelmişti ve doğum filan olmamıştı. Bu sefer acaba nişan olabilir mi diye düşünüp doktora yazdım o da nst çektirip WhatsApptan at dedi. Eve yakın bir tıp merkezinde çektirip attım doktor da sabah muayeneye gel yazdı. Aslında ben hiç sancı hissetmiyordum ama meğer sancı varmış. İyi ki doktor geceden bir şey söylememiş yoksa heyecandan uyuyamazdım
neyse gayet güzel şekilde uyudum. Sabah afiyetle kahvaltımı yaptım. Kontrole gittiğimi zannederek yola çıktım ama doğum olacağı aklımın ucuna bile gelmiyordu 
Saat 9buçukta Doktor ilk muayeneye beni aldı çatı muayenesi yapalım sancılar var gibi görünüyor dedi. Bir de bakarız ki 5cm açılma var ve doğum başlamış
ben tabi şoktayım ama ben hiç sancı hissetmiyorum dedim hala doğum olmayacak zannediyorum. Doktor demesin mi eve gönderirsem yolda doğum yaparsın ikinci çocuk hızlı gelir diye Neyse biz güle oynaya yatışımızı yaptık fotoğraflar çekindik. Odamı bile kendim süsledim
Sonra lavman yapıldı. Onunla ilgili de çok olumsuz şeyler duymuştum ama hiç de zor olmadı hatta aksine rahatlatıcıydı
Sonra tam 10. 30 da suni sancı takıldı. Yavaş yavaş sancıları hissetmeye başladım ama gene espriler yapıyorum göbek bile atıyorum
ebe gelip gidip soruyor sancılar ne alemde diye ben de odanın içinde dolaşıyorum, sancı geldikçe koltuğa diz üstü oturup çömeliyorum eşim belime masaj yapıyor.Neyse sonra nst bağladılar açılma kaç cm olmuş diye kontrol ediyorlar ama habire 5 cm habire 5 cm
ben yavaştan korkmaya başladım olmayacak mı acaba diye...Sonra bir ara doktorum geldi ebeye birşeyler söyledi gitti ben içten içe senaryo yazıyorum kesin bir terslik oldu kesin beni sezeryana alacaklar filan diye ama ebemiz o kadar tatlı dilli güler yüzlü ki sakin sakin konuşuyor beni devamlı rahatlatıyor. Yatakta farklı pozisyonlarda beni yatırmayı denediler çünkü bebeğim doğum pozisyonu almamıştı. Bu arada suyum hala gelmemişti ve sancılar da hala dayanılmayacak şiddette değildi. Ben sancı geldikçe nefes egzersizleri yapıyordum.
Saat 1 civarı olunca birden suyum geldi su gelir gelmez de bebek döndü
ebe açılmayı kontrol etti veee sonunda 7buçuk cm olmuş hemen doğumhaneye iniyoruz dedi. Tabi suyum geldikten sonra sancılar iyiden iyiye şiddetlendi ben artık bağırmaya başlamıştım. Doğumhaneye indiğimde beni sancı odasına alıp ıkınma hissi veya aşırı baskı hissi gelince haber ver dediler ben ilk bebekte her ikisini de yaşamadım o yüzden ne demek istediklerini anlamadım. Sancı geldikçe Allaaahhh - Anneeciiimmm - Annemi istiyoruuuummm diye bağırıyordum sancı aralarında da oğlumla konuşuyordum. Yakışıklı oğlum hadi gel artık bak biraz sonra sana sarılacağım seni emzireceğim daha sen büyüyeceksin abinle koşacaksın diye anlatıyordum kendi kendimeNeyse sonra ebe kontrole geldi. Şimdi elle muayene yapacağım ama tüm gücünle ıkın dedi. Ama devamlı beni motive ediyordu aferin çok güzel ıkınıyorsun işte böyle devam et biraz sonra bitecek bebeğini kucağına alacaksın diyordu. Sonra dedi ki artık çatala geçmeye hazırsın ama ben yürüyecek halde değildim
ayağı kalkınca bayılacak gibi hissettim gözüm karardı midem bulandı ebeye sarıldım lütfen beni kurtar diyordum canım benim o da gencecik bir kızdı tamam canım şimdi bitecek azıcık daha dayan diyordu.Bu arada daha çatala oturmadan o bahsettikleri ıkınma hissi geldi ben ebeye söyledim o da hemen doktorumu çağırdı. (ay bütün bunlar olurken doktorum da yan odada ameliyat yapıyordu bu arada) doktor zor yetişti yanıma gelince dedi ki Emira bebeğin gelmiş tek ıkınmada biter bu iş
ama benim koca kafalı oğlum tüm gücümle ıkınmama rağmen çıkmadı. Sonra canım ebem ikinci ıkınmada karnıma çok hafif bastırarak bebeğin çıkmasına yardım etti veeeee benim minnak oğlum doğduuu 
sıcacık yumuşacık ıpıslak bir minnoş verdiler kucağıma ama görseniz pek akıllı hiç öyle abisi gibi ağlayıp yaygara koparmıyor oğlumu kucağıma alınca söylediğim ilk şey "bitti aşkım" oldu... Elini yanağını okşayıp bir yandan mustafa cecelinin sevgilim şarkısını söyledim ama kendimden geçmiş bir haldeyim bebek hemşiresi hadi artık bebek üşüyecek ver de giydireyim dedi en son bu arada ben oğlumla aşk yaşarken doktor plesentayı filan almış bebeğin göbeğini kesmiş benim ruhum bile duymadı. Bebişimi hemşireye verdim benim de dikişlerim atıldı ben mutluluk sarhoşu gibiyim. Doktorum soruyor Emira ne hissediyorsun anlat 
ben de dedim size sarılmak istiyorum öpmek istiyorum bir de az önceki beni kurtarın diye yalvarmalarımdan dolayı çok utanıyorum saat 13.36 da oğlumu kucağıma almış oldum elhamdülillah Darısı tüm bekleyen hamilelere olsun. Benimkinden bile daha pozitif doğumlarınız olsun. Bebek isteyen tüm okuyanlara da Rabb'im en hayırlı zamanda evlat nasip eylesin.
