Konu ailem..

Yaşımöz büyüyor, çalışmaya başlıyoruz, farklı ortamlarımiz oluyor ama ailelerimizin gözünde hala onların minikleriyiz. Ayaklarıniz üzerinde durmanızı, mutlu olmanızı elbet isterler fakat günümüz kosullarında insan korkuyor olabilir. Siz tabi belli yaşa geldiniz, geldiğiniz gittiğiniz yeri bilirsiniz ama onların açısından bakınca da korumacı yönlerini anlayabiliyorum. Bir de bence aynı evi paylaşıyorsak daha fazla empati gerekiyor, belki de daha fazla konuşmaya ihtiyaç vardır.
Minikleriz ama şimdi napalım işten eve evden işe yapamam ki. Annem bana çok kafayı takan biri. Sürekli evin içindeyken bile gözü üstümde. Sigarayı bile kendi odamın balkonunda yeni yeni içmeye başladım artık düşün. Şöyle düşün oturma odasında oturuyorum küçük parmağımı biraz takmıştım. Annem onu gördü. Beni o kadar inceliyor ki anlatamam sana
 
üzüldüm hissettiklerinize. Tek çocuksunuz, sizi fazla sevdikleri için farkında olmadan baskı kuruyor olabilirler. Tamamen koruma içgüdüsü. Ayrı eve çıkmak size imkansız geliyor olabilir ama bunu gündeme getirdiğinizde belki kuralları biraz esnetebilirler. Bir konuda az da olsa hakları var yalnız: evet genç yetişkin bir kadınsınız ancak hala anne ve babanızın evinde yaşıyorsunuz ve o evin kurallarına uymanız daha beklenen bir duruş olur. Yukarıda yazmışlar, daha fazla iletişim kurmanız lazım. Onlara sinirlenmek yerine uzun uzun duygularınızı anlatmayı deneyin, bunu sinirle değil olgunlukla yapın. Onlara büyüdüğünüzü hatırlatın sürekli, annenizle sevgiliniz hakkında daha fazla konuşun, annenizin ilişkinizi ciddiye almasını ve sevgilinize güvenmesini sağlayın, gerekirse eve de o getirsin sizi. Rahmetli babam öyle yapmıştı, karanlık olduğunda yanınızda güvendiğiniz bir erkek olacak, eve de o bırakacak, ben göreceğim derdi. Bizim evde kimse bırakan kişi senin sevgilin mi demezdi, hepsi arkadaştı. Kimi bazen sevgiliydi ama hepsine arkadaş derdik. Rahmetli babam hep "bir kızı zincirlere de vursan istediğini yapar" derdi. Bizi sıkmamak için kendini sıkardı, kendi kurallarını bizim isteklerimize uydurmaya çalışırdı. Ruhu şad olsun, yazarken onu ne kadar özlediğimi hatırladım
 
üzüldüm hissettiklerinize. Tek çocuksunuz, sizi fazla sevdikleri için farkında olmadan baskı kuruyor olabilirler. Tamamen koruma içgüdüsü. Ayrı eve çıkmak size imkansız geliyor olabilir ama bunu gündeme getirdiğinizde belki kuralları biraz esnetebilirler. Bir konuda az da olsa hakları var yalnız: evet genç yetişkin bir kadınsınız ancak hala anne ve babanızın evinde yaşıyorsunuz ve o evin kurallarına uymanız daha beklenen bir duruş olur. Yukarıda yazmışlar, daha fazla iletişim kurmanız lazım. Onlara sinirlenmek yerine uzun uzun duygularınızı anlatmayı deneyin, bunu sinirle değil olgunlukla yapın. Onlara büyüdüğünüzü hatırlatın sürekli, annenizle sevgiliniz hakkında daha fazla konuşun, annenizin ilişkinizi ciddiye almasını ve sevgilinize güvenmesini sağlayın, gerekirse eve de o getirsin sizi. Rahmetli babam öyle yapmıştı, karanlık olduğunda yanınızda güvendiğiniz bir erkek olacak, eve de o bırakacak, ben göreceğim derdi. Bizim evde kimse bırakan kişi senin sevgilin mi demezdi, hepsi arkadaştı. Kimi bazen sevgiliydi ama hepsine arkadaş derdik. Rahmetli babam hep "bir kızı zincirlere de vursan istediğini yapar" derdi. Bizi sıkmamak için kendini sıkardı, kendi kurallarını bizim isteklerimize uydurmaya çalışırdı. Ruhu şad olsun, yazarken onu ne kadar özlediğimi hatırladım
Allah rahmet eylesin. Ne güzel yazmışsınız. Olgun insanın hali bir başka tabiki. Ben güzelliklede izah ettim yeri geldi tartışmada çıktı ama hep kendimi izah ederlen buldum. Ben erkek arkadaşımı takdim etsem sıkıntı olmaz. Ama hep onun yanından geliyormuş muamelesi görürüm eminim
 
Aileniz böyleyken sizin ayrı eve çıkmanız zor ama 33 yaşındasınız, annenizin surat asmasını görmezden gelin. Şehir dışına çıkmak istiyorsanız da çıkın.
 
Ailenizle konuşup 33 yaşında olduğunuzun hatırlatmasını yapma zamanınız gelmiş bence
 
Çok iyi yapmışsınız. Bende sizin gibi çok kez isyan ettim. Babam birgün dediki bana 50 yaşınada gelsen kendi kurallarına göre hareket edemezsin. Annem önceden kavga çıkarıyordu şimdi surat konuşmamak vs.. bende gittiğim yerlerden keyif alamıyorum eve geldiğimde surat çekicem çünkü

İşte sıkıntı bu sorunu 33 de dert edinmeniz

Eve gelme kavgaları yirmili yaşların başında edilir

Aileler hala küçük olduğunu dışarıdaki tehlikelere açık olduğunu düşünür korumaya çalışır genç yetişkin ben kendimi biliyorum der çatışılır

Sonra iki taraf da biraz dayatır biraz esner ve kendi senkronunda işler oturur

10 yıldır hep eve erkenden gelen kızım arkadaşımda kalacağım, şehir dışına gideceğim derse hayırdır derim hatta eyvah kendine yani geçmiş yaşam deneyimlerine uymayan bir çevre edindi diye düşünürüm

Ama hep böyle yaşantısı olan arada gece çıkan arkadaşında kalan tatile giden birisi hiç garip gelmez
 
Back
X