konuşamamak,kendini ifade edememek vs.....

Maridn .!.:

Şimdi; öncelikle dikkat eksikliğinizi gidermek için ne yapmanız gerekiyorsa -uzman tavsiyeleri doğrultusunda- yapmakla başlayın nacizane tavsiyem...
Bu sorunu giderdikten sonra kitap okuma sıklığınızı artırın. “Okurken sıkılıyorum” demişsiniz, hoşunuza gidebilecek ve az sayfalı kitaplardan başlayabilirsiniz.
Hatta çocuk kitaplarından... Ciddiyim.
Arkadaş edinememekten yakınmışsınız; çeşitli hobiler edinip, çeşitli kurslara yazılabilirsiniz.
Bir de “aman karşıdaki sıkılmasın, aman şöyle böyle” diye düşünüp önemsemeyin.
Karşıdakini, kendisinden iyi düşünecek değilsiniz :) Sıkılırsa gereğini yapar değil mi?
Kendinize kültürel ve sosyal anlamda bir şeyler katmayı artırdıkça, özgüveniniz de artacaktır

Genişletmek için tıkla...

suefsan .!.:

ben soyle dusunuyorum eskıyı hep daha guzel anıyoruz...ama ıstersek bu zamandada guzel bir şekılde yasayabılırız...bu bizim elimizde...ben hala akraba zıyaretlerıne akraba ılışkılerıne onem veren biriyim..bayramları hala aynı coskuyla yasarım...geleneklerımızı surdurmek bizim elimizde..hatta şimdi ımkanlar daha guzel..

Genişletmek için tıkla...

_Ruzgargulu_ .!.:

Ayni ben :)) Hayal demek ben demek

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

Bende ayniyim ama gayette konusurum hatta fazla konusurum bile bazen:))

Miymiy is sevmem..satrlari atlar okurum.. bazen asabiyim unutkanlik oluyo arada.. kafa dolu cunku:) bunlarla ilgili oldugunu dusunmuyorum sorununun.

Genişletmek için tıkla...

Loveis72 .!.:

evet bende öyleyim ama benim panik atak anksiyete fazla hassasiyet ve bunun gibi bi çok şeyde daha var :))

Genişletmek için tıkla...

Loveis72 .!.:

bazen çok sosyal bazende endişeli ve tedirgin oluyorum...karakterimde çok hassas oda etkiliyor bence çnkü beni tanısanız senmisin bunları söyleyen dersiniz :)

Genişletmek için tıkla...

Loveis72 .!.:

İnsanlar genel olarak güzel olduğumu söylerler eşim ailem çevremdeki tanıdık tanımadık herkes hep ay bi arkadaşım sana hayran veya işte annem sana bayılıo gibi şeyler söylerler...ben aynaya bakınca ne görüyorum?bazen kendimi gerçekten beğeniyorum bazende beğenmiyorum...özgüvenin sadece dış görünüşle alakalı olduğunu asla düşünmüyorum hatta öyle düşünenleride anlayamıyorum...yani görünüşüm hayatım özgüvensizliğimi değiştirmiyor...hayatım derkende ailem harikalar allaha bin şükür melek gibiler hep yanımdalar maddi durumları çok iyi..(eşimin işleri baya bozuk uzun zamandırda böyle ama ben seviyorum ve idare ediyoruz bi şekilde)bunca sene sonra psikiyatrist bende dikkat eksikliği olduğunu söyledi...hayatım boyunca herşeyi yarım bırakmamın sebebi buymuş...zaten farkediyordum hep satırları atlayarak okuyorum uzun yazıları okurken sıkılıyorum çnkü...bu yüzdende anlayamıyorum uzun yazıları tekrar tekrar okumam gerekiyor kendimi zor veriyorum...tahammülsüzüm uzun süreli alışverişe yavaş hareket edenlere yavaş konuşanlara tahammül edemiyorum ben hep hızlı yürürüm kısa kısa konuşurum uzun bişey anlatamam...şuan yazdıklarımı kısa kısa anlatmaya çalışıyorum sıkılanlar olmasın diye :) oyüzden karşımdakinide sıkıcakmışım gibi gelio sanırım böyle diye diye artık neredeyse hiç konuşamıcak duruma soktum kendimi :)eşime bile bişey anlatıcağım zaman heycanlanıyorum gereksiz yutkunmak geliyor veya unutuyorum söylüceğim şeyi ve başımdan aşağı kaynar sular dökülüyo resmen o hissiyatı yaşıyorum...belli etmemek için kırk takla atıorum yada kısa kesip konuyu bişekilde kapatıyorum...son zamanlarda ailemle bile konuşurken böyle hissetmeye başladım ve doktora gittim dikkat eksikliğini ozamn öğrendim zatn..panik atak vardı böyle sosyal fobim yoktu ama sonradan bide bu çıktı başıma..buarada hayatım boyunca hep çekingendim ama hiç böyle olmamıştı... 5 aydırda ilaç içiyorum bazen çok iyi oluyorum bazende kötü gününe göre değişiyor...kısaca size şunu sormak istiyorum...ne yapabilirim nasıl özgüven kazanırım nasıl aşarım bu durumu benim gibi olanlar bana yazarsanız çok sevinirim...buarada evlendikten snra arkadaşım hiç kalmadı desem yeridir buda sebep oldu ama girişken değilim tanışamıyorum...aslında eğlenceliyimdir espriliyimdir herkesi güldürürüm yardım ederim kendimden çok veririm yeri gelir kendimi unutur başkasınn derdine koşarım...çok duygusalım ota b.ka ağlarım...hiç bana göre değil bu dünya buzaman...şöyle 90 lar zamanında herşeyin bukdr dejenere olmadığı zamanlarda yaşasaydım keşke...şimdi herkes bi yarış içinde kimseye erişilemiyoki herkes gizli kapaklı herkes kapalı kutu kendini olmadığı gbi gösterme çabasında...konu nerden nereye geldi işte bunlar hep dikkat eksiliği :))

Genişletmek için tıkla...

Loveis72 .!.:

İnsanlar genel olarak güzel olduğumu söylerler eşim ailem çevremdeki tanıdık tanımadık herkes hep ay bi arkadaşım sana hayran veya işte annem sana bayılıo gibi şeyler söylerler...ben aynaya bakınca ne görüyorum?bazen kendimi gerçekten beğeniyorum bazende beğenmiyorum...özgüvenin sadece dış görünüşle alakalı olduğunu asla düşünmüyorum hatta öyle düşünenleride anlayamıyorum...yani görünüşüm hayatım özgüvensizliğimi değiştirmiyor...hayatım derkende ailem harikalar allaha bin şükür melek gibiler hep yanımdalar maddi durumları çok iyi..(eşimin işleri baya bozuk uzun zamandırda böyle ama ben seviyorum ve idare ediyoruz bi şekilde)bunca sene sonra psikiyatrist bende dikkat eksikliği olduğunu söyledi...hayatım boyunca herşeyi yarım bırakmamın sebebi buymuş...zaten farkediyordum hep satırları atlayarak okuyorum uzun yazıları okurken sıkılıyorum çnkü...bu yüzdende anlayamıyorum uzun yazıları tekrar tekrar okumam gerekiyor kendimi zor veriyorum...tahammülsüzüm uzun süreli alışverişe yavaş hareket edenlere yavaş konuşanlara tahammül edemiyorum ben hep hızlı yürürüm kısa kısa konuşurum uzun bişey anlatamam...şuan yazdıklarımı kısa kısa anlatmaya çalışıyorum sıkılanlar olmasın diye :) oyüzden karşımdakinide sıkıcakmışım gibi gelio sanırım böyle diye diye artık neredeyse hiç konuşamıcak duruma soktum kendimi :)eşime bile bişey anlatıcağım zaman heycanlanıyorum gereksiz yutkunmak geliyor veya unutuyorum söylüceğim şeyi ve başımdan aşağı kaynar sular dökülüyo resmen o hissiyatı yaşıyorum...belli etmemek için kırk takla atıorum yada kısa kesip konuyu bişekilde kapatıyorum...son zamanlarda ailemle bile konuşurken böyle hissetmeye başladım ve doktora gittim dikkat eksikliğini ozamn öğrendim zatn..panik atak vardı böyle sosyal fobim yoktu ama sonradan bide bu çıktı başıma..buarada hayatım boyunca hep çekingendim ama hiç böyle olmamıştı... 5 aydırda ilaç içiyorum bazen çok iyi oluyorum bazende kötü gününe göre değişiyor...kısaca size şunu sormak istiyorum...ne yapabilirim nasıl özgüven kazanırım nasıl aşarım bu durumu benim gibi olanlar bana yazarsanız çok sevinirim...buarada evlendikten snra arkadaşım hiç kalmadı desem yeridir buda sebep oldu ama girişken değilim tanışamıyorum...aslında eğlenceliyimdir espriliyimdir herkesi güldürürüm yardım ederim kendimden çok veririm yeri gelir kendimi unutur başkasınn derdine koşarım...çok duygusalım ota b.ka ağlarım...hiç bana göre değil bu dünya buzaman...şöyle 90 lar zamanında herşeyin bukdr dejenere olmadığı zamanlarda yaşasaydım keşke...şimdi herkes bi yarış içinde kimseye erişilemiyoki herkes gizli kapaklı herkes kapalı kutu kendini olmadığı gbi gösterme çabasında...konu nerden nereye geldi işte bunlar hep dikkat eksiliği :))

Genişletmek için tıkla...

Eses07 .!.:

İnsanın her anı bir olmayabilir
İstedikten sonra başarırsın
Bol şans

Genişletmek için tıkla...

nazlideniz .!.:

İnsanlar için yaşamayı,insanların ne düşündüğünü umursamayı bırakırsan her şey düzelir.Hayat akıp gidiyor,mutlu olmakta insanın kendi elinde.

Genişletmek için tıkla...

sensizikigun .!.:

Resmen kendimi okudum.. ama su sıralar bende özgüvenimi geliştirmeeye calışıyorum.. gördüğüm insanlarla konusıyorum otobüste gördüğümle, yolda gördüğümle, her gördüğüm insanla konuşmaya calışıyorum.. sonra cümlelerime gelince onları düşünerek kurmaya calışıyorum ne konusacağımı karşımdaki konusurken düşünüp öyle söylüyorum gülümsüyorum sürekli falan. Bişeyler yapmaya calışıyorum. Haftaya psikiyatri randevum var eğer kendimi bu şekilde ifade edemezsem gideceğim.. :/

Genişletmek için tıkla...