Konuşamıyorum

Bende ayni dertten muzdaripim. Artik söyle düsünmeye calisiyorum: Herkes kendi derdinde. Rezil olsak bile bir iki saat sonra herkes unutur kendi derdine düser. Hata yapmaktan korkmamak lazim sanirim.

herkes kendi derdine duşse de insanlarla uğraşmaktan vazgeçse keşke değil mi?
rezil olma korkusu bende de var:(
 
ilk işe başladığımda gerçek anlamda kekeliyordum heyecandan. sonra evde provalar yaptım kağıt hazırlayıp sanki gerçek hayattaki gibi konuştum ağzıma kalem koydum. şuan iyiyim bazen arada yine oluyor ama eskisi gibi değilim
Siz ne kadar sürede düzelmeye başladınız acaba, ağza kalem koyma gibi diksiyon egzersizleri ise yaradi mi sizde?
 
Bir anda 1000 kişilik bir gruba sunum yapacağımı öğrenmiştim; kalbim durmuyordu heralde sahne basamağında bayılır düşerim diyordum. Bir moderator bana herkesi çıplak düşün demişti; neden düşüneyim nasıl falan derken çıkıp 30dk sunum yapıp inmiştim; öyle rahat sunmuşumki sonrada üstüme yapıştı bu iş :) şu çıplak düşünme işini bi düşünün.
 
+ nefes egzersizleri yapın. Doğru nefes alımıyla heyecanı ilk saniyelerde bertaraf edebilirsiniz. Diksiyon etkili iletişim problemi değil sizinki; heyecanla gelen fizyolojik toparlamama, bunu aşmanız lazım.
 
Bendede var ondan üniversitedeyken hoca ekstra 10 puan vermesine rağmen asla sunum yapmadım.
Ve avukat oldum düşünün hergün hakimin ve tanımadığım insanların önünde konuşmak zorunda kalıyorum.Ama zorunluluk olunca mecbur yapıyorsun alıştım artık.
 
Topluluk içinde konuşurken heyecanlanıyorum beynim duruyor konuşacaklarimi unutuyorum saçmalıyorum. En basit konularda bile böyle. Topluluk içinde konuşmam gereken durumlar oluyor ve artık yaşamak azap gibi gelmeye başladı. Psikiyatriste iki kere gittim ama ilaç tedavileri fayda etmedi. Bugün yine saçmaladım artık iyice kötü olmaya başladım :KK43: çok mutsuzum
Not: bire bir iliskilerde çok rahatım ortamda insan sayısı arttıkça kaygı seviyem de artıyor.
Özgüvenini yükselt bol bol kitap oku kendini ifade etmende sana çok yardımcı olur kişisek gelişim kitapları özellikle
 
Topluluk içinde konuşurken heyecanlanıyorum beynim duruyor konuşacaklarimi unutuyorum saçmalıyorum. En basit konularda bile böyle. Topluluk içinde konuşmam gereken durumlar oluyor ve artık yaşamak azap gibi gelmeye başladı. Psikiyatriste iki kere gittim ama ilaç tedavileri fayda etmedi. Bugün yine saçmaladım artık iyice kötü olmaya başladım :( çok mutsuzum
Not: bire bir iliskilerde çok rahatım ortamda insan sayısı arttıkça kaygı seviyem de artıyor.

Psikologla alıştırma çalışmaları yapmaniz çözüm olur.
İlaç konusunu bilmiyorum ama gittiginiz doktor, üniversite veya araştırma hastanesiyse onlarin beraber çalıştığı aynı hastanede psikologlar oluyor, sizi psikoloğa sevk etmesini isteyin. Psikologla çalışın.
Hastanede yoksa özel çalışan psikoloğa baş vurun.
 
Bir anda 1000 kişilik bir gruba sunum yapacağımı öğrenmiştim; kalbim durmuyordu heralde sahne basamağında bayılır düşerim diyordum. Bir moderator bana herkesi çıplak düşün demişti; neden düşüneyim nasıl falan derken çıkıp 30dk sunum yapıp inmiştim; öyle rahat sunmuşumki sonrada üstüme yapıştı bu iş :) şu çıplak düşünme işini bi düşünün.
Bunu duymuştum daha önce ve düşünmeye çalışıyorum ama olmuyor kapanıyor zihnim
 
Back
X