- Konu Sahibi KestaneliPasta
- #1
Merhaba. Biz istanbula tasinali yaklasik 3 sene oluyor. Buraya tasinmadan once gayet sosyal, butun okulla iyi anlasan, sevilen biriydim. Ancak buraya geldim geleli icime kapandim. Kucuklukten beri sessiz bi kisiligim vardir ancak bu kadar suskun olmamistim. Yerin geldiginde tabii hakkimi ariyorum ancak normal durumlarda hep sessizim. Ailem bile birine beni tanittiginda hep sessiz diyorlar. Akrabalar falan ablami daha cok seviyor cunku o daha konuskan ve delidolu. Sayamayacak kadar cok arkadasim var bu konuda problemim yok ancak sinifta hep kasiliyorum ama belli etmiyorum. Derslerde cok sessizim aktif degilim ama bus ene daha cok derslere katililiyorum arkadaslarim da sasiriyor. Disaridan gayet rahat duruyorum ama icim o kadar dolu ki. Bu ozelligimi babamdan aldigimi dusunuyorum cunku o da evde esprili biri ama disarida gayet sessiz.
Yani arkadaslar, hayatta soyut olmak istemiyorum. Hep aranan, aktif, konuskan ve cekinmeyen biri olmak istiyorum. 17 yasindayim, erkenden bu sorunum hallolsun istiyorum. Ben sessiz oldukca kaybediyorum gercekten biktim artik bu durumdan.
Yani arkadaslar, hayatta soyut olmak istemiyorum. Hep aranan, aktif, konuskan ve cekinmeyen biri olmak istiyorum. 17 yasindayim, erkenden bu sorunum hallolsun istiyorum. Ben sessiz oldukca kaybediyorum gercekten biktim artik bu durumdan.