• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Korkmak..

Cokokuyanbilir

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
16 Mart 2020
1.235
2.195
53
31
Herkese merhaba
Ben nasıl ifade edebilirim bilmiyorum ama yaşadığım şey dönem dönem beni çok zor durumda hissettiren bir problem..
Ben de kaybetme korkusu var. Şöyle ki ayrılmaktan çok korkuyorum. Bu özellikle ikili ilişkilerde öne çıkıyor. Sevgilimle 5 yıldır birlikteyiz. Ve ne zaman konu ayrılma durumuna gelse yapamıyorum. Nefesim kesiliyor. Yanı kabullenemiyorum bu durumu. Belki denesem 1 hafta bunu gözlemlesem benim için çok sancılı olmaz. Ama ne zaman ayrılma gibi bir konuşma geçse benim için hayat duruyor sanki. O an yok olmak ama o acıyı hissetmek istemiyorum. Acıyla başa çıkamıyorum. Sanırım çok zayıf bir insanım. Bu benim için kronik bir mesele. Yani ayrılmak belki doğru olan ama ben o an bu ilişkinin devam etmesi için uğraşıyorum
Psikolog olayını çok düşündüm ve istedim. Ama şuan pandemi döneminde toplu taşıma kullanmak istemiyorum yaklaşık 1 senedir kullanamadım.
Yani aslında demek istediğim şey şu kimi der ya ceketimi alır giderim arkama asla bakmam. Ben ceketimi alabilsem dahi arkamda 3 5 kutu sümüklü mendil bırakırım.
Sizce bu neden olabilir ? Herkes mi aynı duyguları hisseder ?
 
Son düzenleme:
Herkese merhaba
Ben nasıl ifade edebilirim bilmiyorum ama yaşadığım şey dönem dönem beni çok zor durumda hissettiren bir problem..
Ben de kaybetme korkusu var. Şöyle ki ayrılmaktan çok korkuyorum. Bu özellikle ikili ilişkilerde öne çıkıyor. Sevgilimle 5 yıldır birlikteyiz. Ve ne zaman konu ayrılma durumuna gelse yapamıyorum. Nefesim kesiliyor. Yanı kabullenemiyorum bu durumu. Belki denesem 1 hafta bunu gözlemlesem benim için çok sancılı olmaz. Ama ne zaman ayrılma gibi bir konuşma geçse benim için hayat duruyor sanki. O an yok olmak ama o acıyı hissetmek istemiyorum. Acıyla başa çıkamıyorum. Sanırım çok zayıf bir insanım. Bu benim için kronik bir mesele. Yani ayrılmak belki doğru olan ama ben o an bu ilişkinin devam etmesi için uğraşıyorum
Psikolog olayını çok düşündüm ve istedim. Ama şuan pandemi döneminde toplu taşıma kullanmak istemiyorum yaklaşık 1 senedir kullanamadım.
Sizce bu neden olabilir ? Herkes mi aynı duyguları hisseder ?
Herkes kaybetme korkusu yaşar ama seninki biraz ileri seviye belliki altında yatan psikolojik bi sebep vardır kesin onu bi uzman birinden destek alarak öğrenmek gerekir
 
Ayrilmak bu kadar korkutmasaydi ayrilirmiydin peki?
Bilmiyorum. Çok seviyorum. Tahammül edemeyeceğim bazı şeyler de oldu yani kişisel prensiplerime uygun olmayan durumlar da oldu fakat o zaman ayrılmak istediğimde de beceremedim.
Yani onu yapmak çok zor benim için. Bir organım gibi hissediyorum. Onu kesip atma fikri beni çok üzüyor
 
Herkes kaybetme korkusu yaşar ama seninki biraz ileri seviye belliki altında yatan psikolojik bi sebep vardır kesin onu bi uzman birinden destek alarak öğrenmek gerekir
Evet çok istiyorum ama hem pandemi hem sokağa çıkma yasakları elimi kolumu bağlıyor. Bunu online yapmakta istemiyorum
 
yaşamaktan korktuğun şeyleri yaşaya yaşaya zamanla geçiyor bu his..
kaybetmekten korktuğum, üstüne titrediğim ne varsa kaybettim.
Eski sevgilim 5 para etmez , yalancı bi insandı. Karaktersiz biri olduğunu biliyordum. 1 sene birlikte olduk daha sonra ben farkettiğimde yine çok ama çok zor ayrıldım.
 
Eski sevgilim 5 para etmez , yalancı bi insandı. Karaktersiz biri olduğunu biliyordum. 1 sene birlikte olduk daha sonra ben farkettiğimde yine çok ama çok zor ayrıldım.
yenilikler her zaman korkutur insanı..
ama bazen daha güzel kapılar da açar..
yukarda yazdığınız bi söz içimi sızlattı 'bi organım gibi hissediyorum'
benim de böyle hissettiğim olmuştu, bacağım gibi kolum gibi hani benden bi parça gibi derdim tarif ederken..
sonuç olarak kolsuz bacaksız da yaşanıyormuş..
bide neyi yaşamaktan korkarsan bu hayatta onu kesin yaşıyorsun..
 
yenilikler her zaman korkutur insanı..
ama bazen daha güzel kapılar da açar..
yukarda yazdığınız bi söz içimi sızlattı 'bi organım gibi hissediyorum'
benim de böyle hissettiğim olmuştu, bacağım gibi kolum gibi hani benden bi parça gibi derdim tarif ederken..
sonuç olarak kolsuz bacaksız da yaşanıyormuş..
bide neyi yaşamaktan korkarsan bu hayatta onu kesin yaşıyorsun..
Son sözünüze kesinlikle katılıyorum.
Sürekli ayrılmaktan korkarak yaşamıyorum. Mesela şuan korkmuyorum çünkü şuan boyle bir konu gundemimde yok. Şimdi belki otursak mantıklı iki insan olarak karşılıklı konuşsak ayrılmak için gerekçeler sunabilirim. Ve büyük ihtimal bu konuşmadan haklı da çıkabilirim. Ama bunu faaliyete dökmek, karşımdaki insanla kararlı bir şekilde konuşmak çok zor.
Yani çok iyi ifade edemiyorum kendimi farkındayım ama konu bağları koparmaya gelince yapamıyorum. Hem çok sevdiğimden bunu biliyorum hem de başka sebepler var sanki. Bu acıyla baş edemeyecekmiş gibi hissediyorum
 
Bilmiyorum. Çok seviyorum. Tahammül edemeyeceğim bazı şeyler de oldu yani kişisel prensiplerime uygun olmayan durumlar da oldu fakat o zaman ayrılmak istediğimde de beceremedim.
Yani onu yapmak çok zor benim için. Bir organım gibi hissediyorum. Onu kesip atma fikri beni çok üzüyor

seninki psikolojik altyapısı olan bi kaybetme korkusu değil, öyle olsa aynı duyguyu arkadaşlarına, ailene karşı da hissedersin.
seninki direk gençliğin verdiği alışkanlık dürtüsü ve ayrılırsam başka kimi bulurum endişesi.. biraz da pandeminin verdiği asosyalliğin getirdiği sıkıntılar felan..
dolayısıyla kendini bu psikolojinin içine sokarak ayrılamam vs kafasına girmektense, arabesk bi ayrılık konuşması yerine yüzyüze olmayan ve hatta direk ayrılalım mesajı ile olayı bitirmen.. bu kadar basit.
3 gün ağlarsın sonra geçer..
 
şu hayatta neyi çok dusunursen evrene neyi yollarsan o başına gelir..
korktugun sey basına gelmesin dikkat et pozitif dusun iyi düşün o olsun..
kendi kendine bu duruma sokma..
ayrıca öyle i durumda ölucem sanıyorsun ama ölmuyor yasıyorsun merak etme.
 
Herkese merhaba
Ben nasıl ifade edebilirim bilmiyorum ama yaşadığım şey dönem dönem beni çok zor durumda hissettiren bir problem..
Ben de kaybetme korkusu var. Şöyle ki ayrılmaktan çok korkuyorum. Bu özellikle ikili ilişkilerde öne çıkıyor. Sevgilimle 5 yıldır birlikteyiz. Ve ne zaman konu ayrılma durumuna gelse yapamıyorum. Nefesim kesiliyor. Yanı kabullenemiyorum bu durumu. Belki denesem 1 hafta bunu gözlemlesem benim için çok sancılı olmaz. Ama ne zaman ayrılma gibi bir konuşma geçse benim için hayat duruyor sanki. O an yok olmak ama o acıyı hissetmek istemiyorum. Acıyla başa çıkamıyorum. Sanırım çok zayıf bir insanım. Bu benim için kronik bir mesele. Yani ayrılmak belki doğru olan ama ben o an bu ilişkinin devam etmesi için uğraşıyorum
Psikolog olayını çok düşündüm ve istedim. Ama şuan pandemi döneminde toplu taşıma kullanmak istemiyorum yaklaşık 1 senedir kullanamadım.
Yani aslında demek istediğim şey şu kimi der ya ceketimi alır giderim arkama asla bakmam. Ben ceketimi alabilsem dahi arkamda 3 5 kutu sümüklü mendil bırakırım.
Sizce bu neden olabilir ? Herkes mi aynı duyguları hisseder ?
Bazen olmadığı yerde ısrarla ,ilişkiyi kurtarma adına veya kaybetme korkusuyla ilişkide ısrar etmek ,en çokta kendini yorar ve yıpratırsın .Biz kadınlar duygusal canlılarız .O yüzden uzun süreli ilişkilerde oluşan bağlılık yüzünden ,ayrılma cesaretini gösteremeyebiliriz .Fakat olmadımıda olmuyor .Şöyle düşünmek lazım ,ite kaka yol alıp .Geçen yıllarını çöpe atmaktan ,bunun verdiği ızdırabı pişmanlığı yaşamaktansa .Yol yakınken ayrılmayı bilmekte lazım .Çünkü hayat bize armağan ve bu hayatı bir defa yaşıyacağız .Gitmeyen ilişkiyi sürdürmekte ısrar etmek yerine ,yaşadıklarımızı tecrübe edinip .Yalnız geldiğimiz bu yola yalnızda devam edebiliriz .Çok tıkandığınız yerde psikolojik destek alın .Belkide bunu tek başına yardımsız aşamayacaksınız.
 
Ben ceketimi alabilsem dahi arkamda 3 5 kutu sümüklü mendil bırakırım.
bırak ne olacak?
senin de başa çıkma yöntemin bu demek ki, herkesin acısını yasını yaşama şekli farklıdır
yine de büyüüük bir problem olduğunu düşünüyorsan da destek al. online olarak çalışan uzmanlar var araştırabilirsin
 
Herkese merhaba
Ben nasıl ifade edebilirim bilmiyorum ama yaşadığım şey dönem dönem beni çok zor durumda hissettiren bir problem..
Ben de kaybetme korkusu var. Şöyle ki ayrılmaktan çok korkuyorum. Bu özellikle ikili ilişkilerde öne çıkıyor. Sevgilimle 5 yıldır birlikteyiz. Ve ne zaman konu ayrılma durumuna gelse yapamıyorum. Nefesim kesiliyor. Yanı kabullenemiyorum bu durumu. Belki denesem 1 hafta bunu gözlemlesem benim için çok sancılı olmaz. Ama ne zaman ayrılma gibi bir konuşma geçse benim için hayat duruyor sanki. O an yok olmak ama o acıyı hissetmek istemiyorum. Acıyla başa çıkamıyorum. Sanırım çok zayıf bir insanım. Bu benim için kronik bir mesele. Yani ayrılmak belki doğru olan ama ben o an bu ilişkinin devam etmesi için uğraşıyorum
Psikolog olayını çok düşündüm ve istedim. Ama şuan pandemi döneminde toplu taşıma kullanmak istemiyorum yaklaşık 1 senedir kullanamadım.
Yani aslında demek istediğim şey şu kimi der ya ceketimi alır giderim arkama asla bakmam. Ben ceketimi alabilsem dahi arkamda 3 5 kutu sümüklü mendil bırakırım.
Sizce bu neden olabilir ? Herkes mi aynı duyguları hisseder ?
Böyle bağlanma kapılma. Onsuz asla dediğim ne varsa şu an yok eşim dahil. Sevmek çok güzel bişey ama dozunda
 
seninki psikolojik altyapısı olan bi kaybetme korkusu değil, öyle olsa aynı duyguyu arkadaşlarına, ailene karşı da hissedersin.
seninki direk gençliğin verdiği alışkanlık dürtüsü ve ayrılırsam başka kimi bulurum endişesi.. biraz da pandeminin verdiği asosyalliğin getirdiği sıkıntılar felan..
dolayısıyla kendini bu psikolojinin içine sokarak ayrılamam vs kafasına girmektense, arabesk bi ayrılık konuşması yerine yüzyüze olmayan ve hatta direk ayrılalım mesajı ile olayı bitirmen.. bu kadar basit.
3 gün ağlarsın sonra geçer..
Benim çok sınırlı bir çevrem var onlara karşı da aynı şekilde hissediyorum ama onlarla bir daha görüşmeme gibi keskin kararlar alacağım bir durum yaşanmadı. Ben arkadasliklarimla da çok toleranslı bir insanımdır. Arkadaşlık bitirme gibi bir durumum olduğunda etkilenmiyorsam yeterince o kişiyi sevmedigim içindir.
 
Bazen olmadığı yerde ısrarla ,ilişkiyi kurtarma adına veya kaybetme korkusuyla ilişkide ısrar etmek ,en çokta kendini yorar ve yıpratırsın .Biz kadınlar duygusal canlılarız .O yüzden uzun süreli ilişkilerde oluşan bağlılık yüzünden ,ayrılma cesaretini gösteremeyebiliriz .Fakat olmadımıda olmuyor .Şöyle düşünmek lazım ,ite kaka yol alıp .Geçen yıllarını çöpe atmaktan ,bunun verdiği ızdırabı pişmanlığı yaşamaktansa .Yol yakınken ayrılmayı bilmekte lazım .Çünkü hayat bize armağan ve bu hayatı bir defa yaşıyacağız .Gitmeyen ilişkiyi sürdürmekte ısrar etmek yerine ,yaşadıklarımızı tecrübe edinip .Yalnız geldiğimiz bu yola yalnızda devam edebiliriz .Çok tıkandığınız yerde psikolojik destek alın .Belkide bunu tek başına yardımsız aşamayacaksınız.
Ben bu kararı alabildiğim zaman mutlaka ihtiyaç duyacağım biliyorum. Ki bu tarihte benim için çok uzak değil gibi geliyor.
Sevgilimle şuan pek iyi gitmiyor ilişkimiz ve 20 gündür yüzyüze görüşmedik. Bunlar çok üzücü şeyler tabiki. Etkileniyorum ister istemez. Bir de çok sabırlı ve toleranslı bir insanım . Ben birseye sırtımı çok zor dönerim yani benim bütün sınırlarımı ihlal etmesi gerekir. Ve o saatten sonra kendimi biliyorum ki asla geri dönmem bakmam bile. Ama işin ucunda hala sevgim kaldığı için şuan üstünü bir şekilde kapatabiliyorum.
 
şu hayatta neyi çok dusunursen evrene neyi yollarsan o başına gelir..
korktugun sey basına gelmesin dikkat et pozitif dusun iyi düşün o olsun..
kendi kendine bu duruma sokma..
ayrıca öyle i durumda ölucem sanıyorsun ama ölmuyor yasıyorsun merak etme.
Ayrılmayı şuan düşünüp bundan korkarak yaşamıyorum. Ama o raddeye geldiğim zamanlarda bi hisle mücadele edemeyecekmişim gibi hissediyorum. O anki psikolojim beni çok etkiliyor yani diyelim ki ayrılık olmadı ve devam ettim. Ben o halimin etkisini yine bir süre atamıyorum üzerimden
 
Back
X