Korku?

Yapmasını istemediğiniz konu da kararlı olmanız gerekiyor . Baskı ve ya korku ileride cocuga geri dönecektir ama kararlı olmanız onunda kararlılık duygusunu tektikleyecektir . Oda ne yapması ya da ne yapmaması gerektiğini kavrayacak .
 
Çocuğum yok ideal dünyadan yorum yapacağım.

2. Kez veya kaçıncı kez son sınırınızsa o kanepeye çıktığında ceza alacağını bilse yapmaz diye düşünüyorum. Ceza dediğimiz tabi ki dayak değil de mahrum bırakma ya da başka bir alternatif olsa ve gerçekten kararlı ve istikrarlı olsanız.

Ayrıca kızmak da gayet normal bir duygu bence. Çocuklara asla kızılmaması daha tehlikeli. Yeter ki niye kızdığınızı anlatın.


Anladım
 
Anne değil ablayım.
Otoriter olan benim, bir bakışımla yaptığı hatayı düzeltmeye çalışıyor. Ama anneme veya babama karşı öyle değil. Bir hatayı 500 kez yapsa annem babam 500 kez kızsa yine dinlemiyor. Nedenini bizde anlamadık ama durum böyle.
 
Bugün kardeşini salıncaktan düşürdü abisi. Yavaş salla diye uyardım kardeşin düşebilir canı acır dedim.
Tamam anne dikkat ederim dedi çok istediği için izin verdim. Bu dediğim abi 4 küçük de 3 yaşında.

Ben de o sırada mutfağı toparlıyorum.
Salıncaktan düşünce küçük. biraz fazla bağırdım sanırım büyüğe.

büyük olan öyle bir titredi ki dudaklarını ısırdı korkudan ben de üzüldüm o kadar korkunç mu göründüm acaba diye.

Sonra konuştum karşıma alıp su verdim su içti anne senden çok korktum dedi.

Sarıldım korkma amacım korkutmak degildi ben de o an korktum kardeşine bir sey şey oldu sandım dedim. Sonra korkusu geçti tabi.

Not: küçüğe herhangi bir sey şey olmadı düşerken kendini tuttu kafası yere değmedi
Bu bağırma olayları sıklaşınca önemi kalmıyor bence. Güzel bir tabir değil ama bazı çocuklar için mesela dayak arsızı olmuş denir ya onun gibi.

Bence çocuk bağırırsanız gerçekten ciddi bir şey olduğunu bilsin. Sonuçta ikisi de sizin çocuğunuz. 4 yaşındaki 3 yaşındakini sallarsa en doğal şey düşürmesi. Çok şükür bir şey olmadığını da gördükten sonra keşke bağırmasaydınız.
 
Yani bağırmak bazen kaçınılmaz oluyor. Keşke hep bağırmadan büyütüm diyebiliseydim. İnsanın tahammül sınırlarını aşabiliyor çocuklar bazen.
Ama korkmazlar benden. Öyle travma geçirtecek kadar nasıl bağrılır ki zaten. Kendi ruh sağlığı bozuk olması gerekir insanın
Yok, bağrılıyor.
İki ufak çocuk söz konusu ise yer gök inleterek bağrılıyor.
Daha 5 dk önce bademciklerimi patlattım.
Büyük oğlum küçüğü oyuncak kutusuna koymuş, bir de üzerine oturmuş.
Kaldırmak çıkarmak için yapmadığım kalmadı, oyun oynuyorlar ve ikisi de çok mutlu(!) ama süre uzadıkça cinnet geçirip bağırdım.

Nefes alamayabilir, 40 cm bir kutuda orası burası ezilebilir, bayılabilir vs.
 
Bu bağırma olayları sıklaşınca önemi kalmıyor bence. Güzel bir tabir değil ama bazı çocuklar için mesela dayak arsızı olmuş denir ya onun gibi.

Bence çocuk bağırırsanız gerçekten ciddi bir şey olduğunu bilsin. Sonuçta ikisi de sizin çocuğunuz. 4 yaşındaki 3 yaşındakini sallarsa en doğal şey düşürmesi. Çok şükür bir şey olmadığını da gördükten sonra keşke bağırmasaydınız.
tsk ederim
 
O konu başka bir konuydu. Kendi aralarında celisiyorlar demek istedim.

Yontem farkliligi vardir , bazi konularda celisirler o ayri ama korku gibi bir konuda hicbir uzman celismez , uzmanin kendisi psikopat sosyopat bir manyak degilse cocuklarinizi korkutun demez

Siz kavram karmasasi yasiyorsunuz sanirim , disiplin kurmak , kural koymak ve soz dinletmek gibi mevzularla korkuyu karistiriyorsunuz , mesela eskiden cocuklar bezi biraksin diye kukunu yakarim derlermis korkutmak budur , hangi uzman bunu normal karşılar? Yemegini yemezsen seni polise veririm demek korkutmaktir , bunu normal karşılayan uzman mi var??

Korkutarak cocuk buyutulmez ama disiplinle ve kurallarla cocuk buyutulur
 
Yok, bağrılıyor.
İki ufak çocuk söz konusu ise yer gök inleterek bağrılıyor.
Daha 5 dk önce bademciklerimi patlattım.
Büyük oğlum küçüğü oyuncak kutusuna koymuş, bir de üzerine oturmuş.
Kaldırmak çıkarmak için yapmadığım kalmadı, oyun oynuyorlar ve ikisi de çok mutlu(!) ama süre uzadıkça cinnet geçirip bağırdım.

Nefes alamayabilir, 40 cm bir kutuda orası burası ezilebilir, bayılabilir vs.
Kafamda canlaninca bile bir tuhaf oldum. 🙈
 
Ben de çocuk yetiştiriyorum bazen ikilemde kalıyor insan.

Peki o titremeler sonucu bir travma oluştu mu şu an ki psikolojiniz ne durumda?
En önemlisi özgüven eksikliği oluşturdu mu?
Fazlasıyla geveze fazlasıyla atılganım belki de var etkisi farkında değilim. Zor iş büyütmek
 
Yontem farkliligi vardir , bazi konularda celisirler o ayri ama korku gibi bir konuda hicbir uzman celismez , uzmanin kendisi psikopat sosyopat bir manyak degilse cocuklarinizi korkutun demez

Siz kavram karmasasi yasiyorsunuz sanirim , disiplin kurmak , kural koymak ve soz dinletmek gibi mevzularla korkuyu karistiriyorsunuz , mesela eskiden cocuklar bezi biraksin diye kukunu yakarim derlermis korkutmak budur , hangi uzman bunu normal karşılar? Yemegini yemezsen seni polise veririm demek korkutmaktir , bunu normal karşılayan uzman mi var??

Korkutarak cocuk buyutulmez ama disiplinle ve kurallarla cocuk buyutulur

Ya konu açarken bunu ifade ettim zaten sesiyle bakisiyla korkutmak benim anlatmak istediğim. o korku biçimi bana da çok ters. Öyle bir seye hic bir zaman basvurmadim.

Siz ne düşünüyorsunuz benim sorum Hakkinda?
 
Çocuklarınıza disiplin verirken hata yaptıklarında uyarıda bulunurken korkutur musunuz?

Hani bazı anneler der ya bir bakisimla ya da bir seslenisimle titretirim. Ama sevmeye gelince de çok severim. Dengeli olmak iyidir.

Bazıları da der ya çocuklara korku verirsen travma olarak ileride geri döner o duygu.

Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda doğrusu size göre hangisi?
Elbette çocuğun seviyesine göre uyarı ve yine onun anlayacağı şekilde nedenlerini belirtmek gerekir. Oğlum 13 buçuk aylık cekmecelere elini sikistirmamasi için onu uyardım sık sık hatırlattım çok kısa sürece iyi bi karıştırıcı oldu. Kesinlikle korkutmak yanlış bi yöntem. Zaman zaman uyarılara uymadiginda sonuçlarla karsilasmali elbette bu kendine zarar vermeyecegi şeylerde olmalı. Bazı şeylere sıcak elin acır yara olur vs diye uyardigimizda ciddiye almayabiliyo ya da ısrarcı olabiliyo o zaman benim kontrolümde olmak kaydıyla dokunurken tepki veemiyorum. Zaten dokunur dokunmaz geri çekiyor. Her yaş gurubu için elbette farklı konular olacaktır ama yasaklar ,korkular pek işlevsel olmuyo çocuk yetiştirme noktasında. Hayatta huzurlu olabilmek için esnek olabilmek lazım yoksa hem kendimize hem etrafımızdaki insanlara hayatı zorlastiririz maalesef.
 
ben cezadan çok neden yaptığımız yada yapmadığımızı anlatırım. yapma dediğim şeyi kesin ve kararlı bi şekilde söylerim kızarak değil. hala yapmaya devam ederse karışmam sonucunu kendi deneyimler ve vazgeçer o davranışı devam ettirmekten. mesela kanepenin üstünde zıplama meselesi . uyardığım ve anlattığıma rağmen devam ediyorsa karışmam canı acıdığında sana anlatmıştım bi daha yapma der kucağıma alıp sakinleştiririm bi daha yapmaz
 
Anne değil ablayım.
Otoriter olan benim, bir bakışımla yaptığı hatayı düzeltmeye çalışıyor. Ama anneme veya babama karşı öyle değil. Bir hatayı 500 kez yapsa annem babam 500 kez kızsa yine dinlemiyor. Nedenini bizde anlamadık ama durum böyle.
Anne baba kolay taviz veriyor ama ablalar genelde öyle olmuyor. O anne babalığın verdiği kıyamama durumu olmuyor çok. Ben de ablayım. Aynı durumlar Bizde de geçerli. 😊
 
size iki alternatifide cocugunda gozlemleyen biri olarak cevap yazayim.
ben korkutmam mesela yapmamasi gereken bir sey yapmaya calisirsa atiyorum koltugun tepesine cikti atliyor düşebilirsin ordan dikkat et diyorum ama zorlamiyorum. ben deneyimleyerek sonuca varmasindan yanayim (kendisine cok buyuk zararlar verecek hareketlet hariç).
kaynanam çok ama çok evhamlı bir insan ayda 1 gelirler 2 gun kalirlardi, kizim koltugun tepesine ciksa dusersin oran kirilir buran yamulur diyip koltuktan indirir,
kosma dusersin kafan kanar,
atlama ayagin burkulur seni sevmem (çok önemli sanki🥴) sürekli kötü olani hatirlatan ve korktugunun basina gelmemesi ,kendi isteginin olmasi icin sacma sapan tehditler ureterek direten bir insan.
sonuç olarak kızım daha sakin uyaran beni daha çok dikkate aliyor. bazen yaptigi eylemi birakiyor bazen kendini emniyete alarak eylemini gerceklestiriyor.
kaynanam her uyardiginda isin icine tehditte girdigi icin inatlasma basliyor.
cocuklar uygun bir dille anlatılan seylere daha uyumlu davranıyorlar.
korku salarsan senide dinliyormuş gibi yapiyor ama arkani dondugun an ilk iş o eylemi gerceklestirmek oluyor,çünku daha cezbedici hale geliyor o şey cocuk için.
prize parmak sokmaya calismak,benim topuklu ayakkabilarimi giymeye calismak,balkom demirine tirmanmaya calismak gibi asırı tehlikeli durumlarda tabi bende mani oluyorum ama cocugun her yaptigi harekete eyleme tepki vermek yanliş bence.
misafirlige gitmeden de hep konusuyordum kendi evimizde istedigin her seyi yapabilir istedigin her oyunu oynayabilirsin ama baskalarinin evinde yapmamaliyiz vs derdim pek sorun cikarmadi gittigimiz evde 2.bir cocuk olmadigi surece
 
Ya konu açarken bunu ifade ettim zaten sesiyle bakisiyla korkutmak benim anlatmak istediğim. o korku biçimi bana da çok ters. Öyle bir seye hic bir zaman basvurmadim.

Siz ne düşünüyorsunuz benim sorum Hakkinda?

Salincak mevzusunu okudum gereksiz bagirmissiniz cocugunuza , cunku abi dediginiz cocuk da henuz bir bebek , 4 yas nedir ki ? Kardesini sallarsa ya da kendi kendine bile sallansa dusmesi cok normaldir
Size tavsiyem cocuklarin yaslariyla ilgili donemsel gelisimlerini iceren bir kitap edinip okumaniz , cocuklar her soylediginizi anlamazlar anlayamazlar , yani siz hizli sallama duser kardesin dediginizde ona pek bir sey ifade etmedi muhtemelen , ben sizin yerinizde olsam boyle bir durumda yani cocugum kardesini sallarken onceden onlem alir yere minder yastik vs atardim , anne olmak biraz ongorulu olmak demek , herseyi dusunmek zorundasiniz cocuklariniz buyuyene kadar
Cunku onlar henuz ongorulu olamaz , hayata dair tevrubeleri yok ve tecrubeyle bilgi ediniyorlar yani sizin soylemeniz birsey ifade etmiyor ama kendisi deneyimle ogreniyor , mesela kizim kalorifere dokunma elin yanar dedim arkamo donmemle kalorifere dokundu ve eli yandi ama bir daha da dokunmadi cunku o yas cocuk bu sekilde bilgiyi aliyor

Size tavsiyem okuyun , bol bol okuyun cocuklar uyudukca , cocuk yetiştirmek hic kolay degil tam tersi insan yetistiriyoruz , buyuk hata yapmamak gerek yoksa bir insanın tüm hayati etkileniyor
 
Yok, bağrılıyor.
İki ufak çocuk söz konusu ise yer gök inleterek bağrılıyor.
Daha 5 dk önce bademciklerimi patlattım.
Büyük oğlum küçüğü oyuncak kutusuna koymuş, bir de üzerine oturmuş.
Kaldırmak çıkarmak için yapmadığım kalmadı, oyun oynuyorlar ve ikisi de çok mutlu(!) ama süre uzadıkça cinnet geçirip bağırdım.

Nefes alamayabilir, 40 cm bir kutuda orası burası ezilebilir, bayılabilir vs.
Malesef çocuklar en çok tehlikeli şeylerden zevk alıyorlar. Düşünemiyorlar bazen bir sonraki adımı.
Allah korusun hepsini.
 
Malesef çocuklar en çok tehlikeli şeylerden zevk alıyorlar. Düşünemiyorlar bazen bir sonraki adımı.
Allah korusun hepsini.
Gerçekten öyle, bu konuda size katılıyorum. Bende kardeşimi bulaşık makinesine sokmuşum mesela annem korkudan ne yapacağını şaşırmıştı allahtan çalıştırmamışım makineyi :KK70:
 
Bakışlarımdan korkmazlar ama bakışlarım ile nedemek istediğimi anlarlar. Bazen mevzu gereksiz uzuyor özellikle evdeki ergenle, defalarca hayır dediğim halde uzatıyor uzatıyor, bu sefer artık konuşmayı kesiyorum sadece bakıyorum. Bi süre sonra of tamam yaaaa diye kapatıyor konuyu.
Ben annemin değilde babamın bakışlarından çok korkardım ama. İçi nekadar yumuşaksa mizacıda okadar sert bir adam(dı). Şuan yaşlandıkça pamuk gibi oldu o ayrı. Çocuklara kızınca oda bana kızıyor neden kızdın şimdi ne vardı diye 😬
 
Back
X