Yine geldim eve içime bir yumru oturdu. Bir haftadır hastalık durumları ülke gündemi işyerinde zor günler geçiriyoruz. Mesai arkadasım önce sevgilisini sonra kardeşini aradı anlattı sohbet muhabbet düşen yüzü geçti gitti. Allah daha iyi etsin.
Mesai sonuna kadar kendimi tuttum eve geldim elime telefonu aldım kuzen abi yeğen anne baba kimse yok arayacak. Bir tanecik arkadasım var
tüp bebek tedavisi görüyor moralini bozmak istemedim.
Napsam ne etsem bilmiyorum çocukluğumdan beri yalnızım idare ettim çünkü herkesi benim gibi sanardım. Çok eksikliğini hissediyorum çok mutsuzum. Geçer mi ki bu yalnızlık hissi. Zamanında bu yalnızlık nedeniyle çok yanlış tercihler yapmışım ç
6 ay sırf bu yalnızlık için terapi yardımı aldım ama param bitti gidemedim artık.
