Kötü evlat.. Ben miyim o ?

Eğitimci, çok harika insanların!! ahh eklemeyi unuttum çok da başarılılar tabii, kızlarıyım. 15 yaşında liseye başlarken başlayan lanet hayatımı daha da kötüye körükleyen şeyler de oldu tabii, diğer konularım da anlatmıştım hatta.

35 yaşında bi adam tarafından hep tehdit edildim, hep takip edildim tümm lise hayatım boyunca, yan komşumdu, hep sustum, sustum ki babamla annemin başına bela olurum diye.. Her gece, annemin o adamın karısına benle ilgili anlattıklarını dinledim, kapının arkasından.. Annem de karısı da habersizdi, kadın kocasından, annem benden..

Yine Annemin her gece uyandırmasını bekledim, birlikte babamın telefonlarını karıştırdık, çünkü aldtıldığını düşünüyordu
15 yaşında başladı bunlar. Annemin, sırf birşeyler anlatmak için kullandığı ha yastık, ha ben, yine sustum yine bişey demedim.

Hayatımda ters giden şeyler vardı beynim hastaydı belli ettim annemle babama, tek amacım yardım görmekti .. Annem zaten dinlemez, soranlara da bu da bi tuhaf derdi, babam da deli misin, takıntılı mısın nesin sen derdi

Ellerinde çanta çanta kitapla eğitim seminerlerinden gelen, sevgili ailem ...

Dışarda, kurtlar sofrasındaysa Hiç haketmediğim, pis sıfatlarla süslediler adımı, tek suçum gülümseyen her insanı, şefkat sanıp, sevgi sanıp cinsiyetine , neyin nesi olduğuna bakmadan insan sanmam, dost sanmam, nefes sanmam, cann sanmamdı. 5 kuruşluk insanların diline çook düştüm, göremedim asıl niyetleri sezemedim.

Böyle böyle 5 sene..

4. senemde ygs/lys de yaşdıklarımdn sonra dedim ki kesinlikle hastayım, derecelik bir lisenin derecelik öğrencisi benim halim vasattı, yakışmıyodu bana.. hayatımın en büyük başarısızlığıydı belki..

15 kilo aldım, arkadaşlarımı hayatımdan çıkardım, yetişemedim hayata, korktum,karşılaştığım herkesden, dedim ki olmuyor böyle kal sen gitme, yapma tercih, yapmadım da. Güvendiğim ne bi insan vardı hayatımda, ne de somut bşeyler.. Fakat, hastalığım nüksetti bu sene hepsi birbirine girdi anksiyete, depresyon,obs kmplk, sosyal fobi.. Sonuç yine başarısızlık.. Yani benim hayallerim değil elimdekiler, hak ettiklerim değil..


1 senedir evde, insanlardan kaçıp, düşünüp düşünüp kafayı yiyorum.. Dersaneyi de bıraktım.
Vesselam,

BABAMA DEDİM Kİ

iLAÇ KULLANMAM LAZIM, BANA MISIN DEMEDİ, DEFALARCA SÖYLEDİM SANA YAKIŞMIYO DEDİ, HAYATIM ELLERİMDEN KAYIYO DEDİM ŞÜKÜRSÜZSÜN DEDİ, TEDAVİYE İHTİYCIM VAR DEDİM SUSTU, ÖNEMSEMEDİ BLE..

hep güçlü görünmeye çalıştım herkesin yanında, hep rol yaptım, annemle babam 2 si de hep bana akıttı zehirlerini, birbirleri hakkında söylediklerini de içime attım,içime atmasam biterdi bu evlilik..
SANDIM Kİ, BEN KURTLAR SOFRASINA DÜŞMİYİM YETER, ANNEMLE BABAM BENİ KURTARIR..

YANILMIŞIM.


Ne gezdim gönlümce, ne giyindim, ne de başka bişey, bi kazak alsam annem günlerce susmazdı, kaç ay da bişey aldırmazdı zaten, öyle çok bağırırdı ki arkadaşlarımı sokmadım, sokamadm evime küstüler, görüşmüyoruz şimdi. 4 sene boyunca, sen bizi hiç sevmemişsin dediler.


Evi terkedip gidesim var, öyle bi erkekle kaçmak değil, evden bu şehirden kaçmak, yok olmak.. Odamdan çıkamıyorum,çıkmrm çünkü annemle babama çok kırgınım, karşılaşmak kötü yapıyo beni.

Dedim ki yine babama üni.ye gidiyim dondurup yeniden hazrlaniym, babam yok öyle yağma dedi, bana da verilmedi öyle şans dedi, derdimi anlattım, ben sana babalık görevimi yapamadım mı dedi, mezar.. ölüm.. geldi aklıma, sustum

Bağırmak istedim ona, görmedin beni baba öldürdün demek istedim, demedim attım içime, geldi aklıma, sustum

Ben bunları hakedicek ne yaptım, Kötü bi evlat mıydım ? Bu yaşadıklarım nedir, neden ?

ister annem babam ister başkası kim beni takmıyorsa üzüyorsa bende onları takmam üzülmesin diyede lafımı esirgemem kimse hiç kusura bakmasın

bende çok ilgisiz büyüdüm canım çok zor günler geçirdim çok yalnız günler...
halada öyle... emin ol senin gibi çok insan var şöyle düşün benim babam yok ben 6 yşındayken öldü
annem onun acısıyla ilgilenemedi benle hiç, en azından başında baban var ilgilenmese bile allah korusun kötü bi durumda
ilk koşacak odur. kendi kendine yetmeye çalış emin ol zamanla herşeyi kendin yapmaya alışıyorsun
onlar senle ilgilenmiyomu doktora götürmüyormu kendin git vs. böyle böyle güçlenirsin kendini karamsarlığa sürüklemekten vazgeç
hep senden kötü durumdakileri düşün...hıı dersinki beim halimden anlamazki düşüncelerimi bilemez
bende depresyon geçirdim hemde çok ağır 1,5yıl çok ağır ilaçlar kullandım seni çok iyi anlarım

ah tatlım ya, şu yaşadıklarını yaşamayan o kadar nadirdir ki.. ha belki bir eksik ya da bir fazla ama aynı şeyler inan.. ve yine inan ki hiçbirşey için de geç değil.. kaç yaşındasın bilmiyorum ama ayağa kalkmak zorundasın, herşeyden önce kendin için.. çünkü hiçbirşey ve hiçkimse senden daha önemli değil.. neden ailenden destek bekliyorsun bir psikologa gitmek için.. onların eğitimci olması herşeyi iyi veya doğru yapacakları anlamına gelmez ki.. hani, terzi söküğünü dikemez derler ya :)

önce kendini, psikolojini düzeltmek zorundasın ama ilaçlara sığınarak değil.. insanın bir yerde en iyi psikologu yine kendisi.. sonra o yatağından çıkıp tekrar sosyal bir ortama girmelisin. illa evde görüşmek zorunda değilsin ki, çık dışarıda buluş.. inan bana bir saatten sonra ailen de sana birşey diyemeyecek duruma gelir, önemli olan kendini toparlaman.. eminim çok gençsin, yakala hayatı bir yerden..

office .!.:

ah tatlım ya, şu yaşadıklarını yaşamayan o kadar nadirdir ki.. ha belki bir eksik ya da bir fazla ama aynı şeyler inan.. ve yine inan ki hiçbirşey için de geç değil.. kaç yaşındasın bilmiyorum ama ayağa kalkmak zorundasın, herşeyden önce kendin için.. çünkü hiçbirşey ve hiçkimse senden daha önemli değil.. neden ailenden destek bekliyorsun bir psikologa gitmek için.. onların eğitimci olması herşeyi iyi veya doğru yapacakları anlamına gelmez ki.. hani, terzi söküğünü dikemez derler ya :)

önce kendini, psikolojini düzeltmek zorundasın ama ilaçlara sığınarak değil.. insanın bir yerde en iyi psikologu yine kendisi.. sonra o yatağından çıkıp tekrar sosyal bir ortama girmelisin. illa evde görüşmek zorunda değilsin ki, çık dışarıda buluş.. inan bana bir saatten sonra ailen de sana birşey diyemeyecek duruma gelir, önemli olan kendini toparlaman.. eminim çok gençsin, yakala hayatı bir yerden..

Genişletmek için tıkla...

18 im :) 15-20 gün sonra 19 :) böyle güzel güzel şeyler yazıyorsunuz ya hani bana, aklımdan neler neler geçmiyor, cesaret geliyor güç geliyor, ama insan istiyor daimi bir omuz, bir el.. Açıkcası ihtiyacım olan cümleyi de sizden duydum , ben hayata yeniden katılmayı başarmalıyım önce, sonra devamı gelicektir..

semizotu_ .!.:

bende çok ilgisiz büyüdüm canım çok zor günler geçirdim çok yalnız günler...
halada öyle... emin ol senin gibi çok insan var şöyle düşün benim babam yok ben 6 yşındayken öldü
annem onun acısıyla ilgilenemedi benle hiç, en azından başında baban var ilgilenmese bile allah korusun kötü bi durumda
ilk koşacak odur. kendi kendine yetmeye çalış emin ol zamanla herşeyi kendin yapmaya alışıyorsun
onlar senle ilgilenmiyomu doktora götürmüyormu kendin git vs. böyle böyle güçlenirsin kendini karamsarlığa sürüklemekten vazgeç
hep senden kötü durumdakileri düşün...hıı dersinki beim halimden anlamazki düşüncelerimi bilemez
bende depresyon geçirdim hemde çok ağır 1,5yıl çok ağır ilaçlar kullandım seni çok iyi anlarım

Genişletmek için tıkla...

yok yok demem :) yazışınızdan o kadar belli oluyor ki hisleriniz.. hayatım beni sürüklememeli artık biliyorum..

Çok ama çok sinirleniyorum böyle konuları okuyunca :84:
İçimden hep böyle ailelere saydırmak geliyor
Anne sorumsuz baba sorumsuz
Anne düşüncesiz baba düşüncesiz
Anne umursamaz baba hepten umursamaz
Hayır bu evlat sizin değil mi sizin !
E neden böyle sırt dönmek dediklerini duymazdan gelmek.
Kız bas bas bağırıyor mutsuzum diye daha napsın yahu!
İşte hep böyle aileler yüzünden genç kızlarımız evlerini ocaklarını terkediyor intihar ediyor
Dünyaya getirirken düşünmediniz ana baba olmayı sorumluluk almayı.
Peki ya sonra ?
İlaç kullanmanın yakışıp yakışmamakla alakası ne.
Şükürsüz olmakla alakası ne
Konuşmak için konuşanlardan güzelim senin baban kusura bakma hiç
Güzelce al kızını git bir psikiyatra destek ol değil mi yok ama nerdee.böyle konuşmak daha kolay suçlamak daha kolay .
Annene ne demeliyim peki
Ah bu anneler yok mu bu anneler...
Ben de çok çektim annemden anlıyorum seni.
Doğurmakla anne olunmuyor ana olunmuyor işte hep söylüyorum gene söyledim.
15 yaşında ufacık bir kız ne anlasın senin derdinden tasandan halinden.
Ne diye anlatıp kızın psikolojisini bozarsın.
Birşey diyeyim mi seni bu hale sokan ilk önce annen olmuş.
Gelip gidip şikayet etmiş sana babanı aldatıyor bilmem ne .
Sayesinde senin de güvenin kalmamış insanlara
Arkadaşlarını eve çağırman şart değil dışarda bir yerde buluş.
Ya da davet et eve annen bir yere gideceği güne denk getir hususi annen olmasın evde.
Valla sinir oldum ailene.
Allah sana sabır versin arkadaşım.
Sana abla tavsiyesi nacizane ...Babanı mutlaka ikna et sınava girme konusunda :26:
Olmadı babanneni dedeni amcanı felan sok araya ikna etmeleri için.

.............................

eğitimli olmak iyi anne-baba olmak ,adam olmak anlamına gelmiyor canım hata yapıyorlar belki farkındalar belki değiller bilemiyoruz ama birgün ikisini de al bence karşına ve suçlamadan, yargılamadan, kızmadan, bağırmadan sadece hissettiklerinden bahset. eğer hislerime engel olamam diyorsan mektup yaz herbirine ayrı ayrı. ama unutma suçlamadan çünkü insan suçlandığında savunma gereği hisseder ister istemez. ve şunu unutma istisnalar olsa da anne-baba candır ve gittiğin hiçbir kapı onlar kadar kucaklayıcı olmayacaktır.

üniversiteye yeniden hazırlanmak için illa dersaneye gitmen gerekmiyor şuan zaten evde değil misin belli bir dersane alt yapın da var otur çalış kazan kendini kurtar.

Belli bir süre sabret, mesleğini eline aldığında kimseye ihtiyacın olmayacak istediğin gibi başka şehre gidersin yaşarsın paşalar gibi.

Konu, icerigi nedeniyle ilgili başlığa tasinmistir.