Yaşım 27 .
Eskiden gözüm döndüğün de çevrem de ne varsa yıkıp dökecek kadar sinirli biriydim evet.
Artık insanlara kızamıyorum en fazla bana karşı olan davranışlarının en derinine indiğim de toyluğun ve cahilliğin verdiği tepkileri görüyorum.Benim en tahammül edemediğim şey çocuklara zarar verilmesi.
Bende 25 yaşındayım evliyim ve çalışıyorum.. Bazen iş stresi de olmuyor değil..
Çevremdekileri kırıp dökmedim hiç ama gözüm daha karaydı.. Zamanla yenmek istedim bu durumumu.. Hoş bulmuyordum çünkü..
Bilemiyorum.. Belki yaşın ilerlemesi belki de sevdiklerini incitmeye kıyamamak adına düzeltme yolundayımdır..
Evet aslında tecrübe edindikçe insan karşıdaki ile bir olmuyor.. Mesela ' kıskanıyor ' ' bir olmaya değmez ' vs. gibi sebepleri hemencik anladığından artık belki de..