- 16 Ocak 2015
- 27
- 7
- 3
- 32
Merhabaa :)
Premature bir bebek olarak doğduğum için hastane hep ikinci evim gibiydi küçükken.Sürekli büyük ya da küçük rahatsızlıklarım vardı.Hal böyle olunca ailem üstüme düştükçe düştü.İyi niyetlilerdi hep.Onları anlıyorum , yadırgamıyorum da.El bebek gül bebektim hep ama zamanla bunun doğru olmadığını anladım.Hastalıklarım dışında hayatta hiç bir zorlukla kendim başa çıkmamış olduğumu farkettim.Benim bunu farketmemle ilk sürtüşmelerimiz başladı.Üniversiteye başlarken ısrar kıyamet arkadaşlarımla eve çıkmam oldu ilk büyük kavga.Bir şekilde hallettik ama problemleri.En son meseleler öyle olmadı maalesef.Sinir , stres , üzüntü hat safhada bir döneme girmiştim.Çok yakın bir arkadaşımı kaybettim.Babamın işleri sarpa sarmaya başladı.Aynı anda benim düzenli kontrollerim devam etmek zorundaydı tabii.Para sinyalleri böylece başladı.Çalışayım dedim istemediler.Asla olmazmış okul bitene kadar yasakmış vs. Başta kabullenecektim yine ama işin içine sorumluluk girince kabullenemedim.Şöyle ki beraber yaşıyorum sevgilimle.Kiraya vs ortak etmezdi beni istemezdi ama evin ihtiyaçları olsun , faturalar olsun ben mutlaka bir şeylere el atardım.Şu an o kadar sıkışık bir durumdayım ki kendime bile yetemiyorum.Tabii o bunun önemli olmadığını söylüyor.Hatta kızdı bunları mı düşünüyorsun sen olur mu öyle şey diye ama içim rahat etmiyor.Edemez de zaten.Ailemden de para isteyemiyorum elde yok avuçta yok biliyorum.İstesem asla hayır demezler ama öyle de içim rahat etmez.Bu kısım içimi dökme safhası oldu biraz ama neyse
Okulla beraber part-time çalışmak istiyorum.İlk iş tecrübem olacak.Araştırdığım kadarıyla öğrenciler gıda sektöründense giyim mağazalarında çalışmayı hem daha hesaplı hem daha rahat bulmuşlar.Bu şekilde part time çalışan , önceden çalışmış olan ya da çalıştıran varsa tavsiyeleri bekliyorum.Ne kadar aldıklarını belirtirlerse de sevinirim.Tabii ki konuyla ilgili fikri olan herkesten yorumlarını bekliyorum.Çok teşekkürler şimdiden :)
Premature bir bebek olarak doğduğum için hastane hep ikinci evim gibiydi küçükken.Sürekli büyük ya da küçük rahatsızlıklarım vardı.Hal böyle olunca ailem üstüme düştükçe düştü.İyi niyetlilerdi hep.Onları anlıyorum , yadırgamıyorum da.El bebek gül bebektim hep ama zamanla bunun doğru olmadığını anladım.Hastalıklarım dışında hayatta hiç bir zorlukla kendim başa çıkmamış olduğumu farkettim.Benim bunu farketmemle ilk sürtüşmelerimiz başladı.Üniversiteye başlarken ısrar kıyamet arkadaşlarımla eve çıkmam oldu ilk büyük kavga.Bir şekilde hallettik ama problemleri.En son meseleler öyle olmadı maalesef.Sinir , stres , üzüntü hat safhada bir döneme girmiştim.Çok yakın bir arkadaşımı kaybettim.Babamın işleri sarpa sarmaya başladı.Aynı anda benim düzenli kontrollerim devam etmek zorundaydı tabii.Para sinyalleri böylece başladı.Çalışayım dedim istemediler.Asla olmazmış okul bitene kadar yasakmış vs. Başta kabullenecektim yine ama işin içine sorumluluk girince kabullenemedim.Şöyle ki beraber yaşıyorum sevgilimle.Kiraya vs ortak etmezdi beni istemezdi ama evin ihtiyaçları olsun , faturalar olsun ben mutlaka bir şeylere el atardım.Şu an o kadar sıkışık bir durumdayım ki kendime bile yetemiyorum.Tabii o bunun önemli olmadığını söylüyor.Hatta kızdı bunları mı düşünüyorsun sen olur mu öyle şey diye ama içim rahat etmiyor.Edemez de zaten.Ailemden de para isteyemiyorum elde yok avuçta yok biliyorum.İstesem asla hayır demezler ama öyle de içim rahat etmez.Bu kısım içimi dökme safhası oldu biraz ama neyse
Okulla beraber part-time çalışmak istiyorum.İlk iş tecrübem olacak.Araştırdığım kadarıyla öğrenciler gıda sektöründense giyim mağazalarında çalışmayı hem daha hesaplı hem daha rahat bulmuşlar.Bu şekilde part time çalışan , önceden çalışmış olan ya da çalıştıran varsa tavsiyeleri bekliyorum.Ne kadar aldıklarını belirtirlerse de sevinirim.Tabii ki konuyla ilgili fikri olan herkesten yorumlarını bekliyorum.Çok teşekkürler şimdiden :)