Bu duruma psikolojide deflection adı veriliyor sanırım. Bir çeşit korunma mekanizması. İnsanlar senin ne kadar mutsuz olduğunu anlamasınlar diye aşırı gülme, aşırı konuşma, aşırı espri yapma durumu. Aslında pek de çelişki sayılmaz.Ilginc bir sekilde bana hala "ayy beni en cok gulduren insan sensin, ne neselisin, ne komiksin " der surekli arkadaslarim. Baskalarini surekli mutlu edip kendimin bu kadar mutsuz olmam da nasil pis bir celiskiyse artik
Ben de bilgisayar muhendisligini bitirmeye calisiyorum. Her bir sinavim buyuk bir yuk benim icin. Babam odtu bilgisayar mezunu, benim de puanim orayi tutunca baska secenek birakmadilar bana. Ben de 24 yasindayim su an, artik geri dönüşü yok ne yazik kiahaha aynı şeylermiş aslında benim de meslek olayım aynı şekilde.doktor olmak aklımda yoktu o puanla tıp yazılır falan diye biraz aile baskısyla geldim.şimdi mesleki anlamda önemli bir sınavım bana yük gibi geliyor ama artık bu yolan da geri dönmem bitti zaten okul.hevesim kaçtı herşeye karşı
Hahahah cok sevinirim. Cogunlukla akil, fikir isteyecek birilerini ariyorum ben de :) Cok sagolun desteginiz icin :)Başka bir yardımım olursa özelden mesaj at. Beraber beyin fırtınası yaparız. Bana bazen ilham gelir çok çılgın fikirler bulurum.
en güzeli geçmişe bakmamak sanırım arada konuşalım özelden.okulu uzatmak seni yormuştur sanırım ama inan 2.5 yıl kısa bir süre.aile beklentilerini tam karşılayamadım diye düşünmemek lazım zaten başarılı insanlar olarak buralara geldik :)Ben de bilgisayar muhendisligini bitirmeye calisiyorum. Her bir sinavim buyuk bir yuk benim icin. Babam odtu bilgisayar mezunu, benim de puanim orayi tutunca baska secenek birakmadilar bana. Ben de 24 yasindayim su an, artik geri dönüşü yok ne yazik ki
Ah bilemiyorumBu duruma psikolojide deflection adı veriliyor sanırım. Bir çeşit korunma mekanizması. İnsanlar senin ne kadar mutsuz olduğunu anlamasınlar diye aşırı gülme, aşırı konuşma, aşırı espri yapma durumu. Aslında pek de çelişki sayılmaz.
Cok sagolun sizin de... Sizin durumunuz ne peki ? Okulla mi ilgili sizin de ?Sizin konunuza yakın bi durumu maalesef ben de yaşiyorum ve bi çıkış arıyorum ama bulamıyorum,takipteyim görüşleri ben de merakla bekliyorum...sizi çok iyi anlıyorum Allah yardımcınız olsun ..
Evet bu konuda beni anlayan insanlarla konusmak bana da iyi gelir, konusalim dediginiz gibi. Gerci orasi oyle, henuz ogrenciyken bile aylik iyi bir maas aliyorum. Ama yine de yetmiyor tabii kendi duzenimi kurmak icin. Belki de ayri bir evde bu beklentilerden uzakta yasasam daha mutlu olurdum diye dusunuyorum...en güzeli geçmişe bakmamak sanırım arada konuşalım özelden.okulu uzatmak seni yormuştur sanırım ama inan 2.5 yıl kısa bir süre.aile beklentilerini tam karşılayamadım diye düşünmemek lazım zaten başarılı insanlar olarak buralara geldik :)
Artık geri dönüşü yok ama ileride farklı seçenekler olabilir. Mesela MBA yaparsın. Artık bilişim hayatın her alanına girdi. İçinin çektiği bir alanda ihtisaslaşırsın. Ne bileyim, bir hastanede, bir üniversitede, bir kütüphanede çalışırsın. Google çalışanları dünyanın en mutlu insanlarıymış, belki orada farklı bir alanda çalışmak ilgini çeker. İdareci olursun. Senin gönlün neyi çekiyor. O alanda bilgisayar bilgisine muhtaç bölümler vardır belki.Ben de bilgisayar muhendisligini bitirmeye calisiyorum. Her bir sinavim buyuk bir yuk benim icin. Babam odtu bilgisayar mezunu, benim de puanim orayi tutunca baska secenek birakmadilar bana. Ben de 24 yasindayim su an, artik geri dönüşü yok ne yazik ki
ailenle birlikte mi yaşıyorsun :)Evet bu konuda beni anlayan insanlarla konusmak bana da iyi gelir, konusalim dediginiz gibi. Gerci orasi oyle, henuz ogrenciyken bile aylik iyi bir maas aliyorum. Ama yine de yetmiyor tabii kendi duzenimi kurmak icin. Belki de ayri bir evde bu beklentilerden uzakta yasasam daha mutlu olurdum diye dusunuyorum...
Evet, calistigim firmadan aylik 1300 lira aliyorum yari zamanli ildugum icin. Bununla yalniz yasayip gecinmem imkansiz... Belki bu sene bi kira parasi biriktirebilirim, umudum o yonde :)ailenle birlikte mi yaşıyorsun :)
Bunu ben de cok istiyorum. Yani aldiris etmemeyi. Ama insan epey uzuluyor. Sonucta ben cocuklariyim, bana ben oldugum icin deger versinler istiyorum ama hic mumkun gorunmuyor :)Böyle ailelere cok kiziyorum.
Cocuklarinin üzerinden hava atiyorlar.Yok benim oglum öyle yok kizim söyle.
Resmen sacmalik. Elalem daha önemli olmus cocuklarinin mutlulugundan.
En iyisi aileyi hic aldiris etmemek kendi mutlu oldugun yoldan gitmek.
Utanirsalar utansinlar biraz egolari inmis olur böylelikle.
Utanacak birsey olmadigini anlamalari lazim.
Su an calistigim firma da duyulmus, bilinen bir yer ama sıkıcı ofis ortamlarindan nefret ediyorum sanirim... Dediginiz gibi iyice arastirirsam gonlume gore bir yer bulurum belkiArtık geri dönüşü yok ama ileride farklı seçenekler olabilir. Mesela MBA yaparsın. Artık bilişim hayatın her alanına girdi. İçinin çektiği bir alanda ihtisaslaşırsın. Ne bileyim, bir hastanede, bir üniversitede, bir kütüphanede çalışırsın. Google çalışanları dünyanın en mutlu insanlarıymış, belki orada farklı bir alanda çalışmak ilgini çeker. İdareci olursun. Senin gönlün neyi çekiyor. O alanda bilgisayar bilgisine muhtaç bölümler vardır belki.
Haklisiniz. Mezun olacagim yasa cok takiliyorum. Yoksa bolumumun imkanlarini seviyorum ben de...bence en iyi yerdesin şöle bişey yapabilirsin sen. okulunu bitirip istediği bölümüne yüksek lisans kayıda olabilisin. buda ek bölümü okumuş olursun yaş farkı hiç önemli degil 80 yaşinda bi dede harwardi bitiyor. 81 yaşinda işe ataniyor okumanin yaşi yoktu bu kez aileni kırmamak için okumuşsun mutsuzsun anliyorum. senden daha beterlerde var en güzel bölümü okuyorsun bile. maaşin da yarı zamanlı 1300 daha ne olsun bitince daha fazla alcaksin. senin o bölümüne herkes istiyor haline en azindan şükret. yani. bende ailemin istediği yaptım ama bakıyorum ki ailem haklı çocuklari daha iyi yerlere getirmek için o kadar emek çaba harcadilar. şimdi memurum. ailem çok istiyordu memur olmayı. bende olayım dedim şimdi çok şükür iyi bir işim var diyorum. iyisi de olsa kötüsü de olsa her haliyle Şükretmek...
Yaa umarim oyledir :) Tesekkurler desteginiz icin :)hayır hiç takma 26 yaş çok geç degil düşünsene okulunu çok uzatip da geç mezun olan da var okumanin yaşı hiç yok. ister 30 ister 40 ister 80 yaşinda oku. mezun olunca ah neydi ne şikayet etmişimm hey gidi günler hey diycektin iste oklunu uzatinca gençliğini yaşıyorsun zaten gençlik bi kere yaşanir ararsin.. o yüzden hiç de üzülme:)
Saçmalama silkelen kendine gel ! 2 yıl gecikmeli bitsin më olacak millet yıllarca dershaneye gidiyo kazanmak için Farzet geç kazandın okulu ayrıca 26 yaş ne ko allah aşkına daha genceciksin 30 yaşında bile bitirsen bitir bitince anlarsın okulun değerini iyiki okumusmu dersin ben salak gibi mükemmel bi Ünv bıraktım neden 1 dönem uzadı diye başka bi Ünv okudum ama bıraktığım Ünv türkiyenin en iyi Ünv biriydi simdi 25 yasındayım ve cok pişmanımMerhaba sevgili kadinlar. Benim derdim tam olarak konu basligimdaki gibi. Cok mutsuzum ve dertlesmeye ihtiyacim var.
Aslina bakarsaniz mutsuzlugumun belirli bir sebebi yok. Yani görünür bir sebep yok. Anlatmak istiyorum umarim uzun olmaz.
Simdi ben universite ogrencisiyim. Bolumume dereceyle girdim. Severek okudugum bir bolum olmadi hicbir zaman. Zaten ailemin "o puana yazik etmeyeceksin " gorusu sebebiyle bu bölümü tercih ettim. Bir de o zamanlar havali gelmisti o bölüm ve okul. Simdiki aklim olsa mutlu olacagim yeri secerdim. Neyse. Ben bu bolume isinamama sebebiyle okulumu koca iki bucuk yil uzattim. Bu depresyonumun en onemli sebebi sanirim. Facebooktan okula beraber basladigim okul arkadaslarimin "is yemegi " temali resimlerini goruyorum ve halime cok uzuluyorumBu surecte kendi isimle ilgili bir firmada işe basladim, yari zamanli muhendis olarak calisiyorum. Aileme yuk olmak istemedim. Burasi okulla ilgili kisim.
Bunun haricinde garip biriyim, eskiden insanlarla cok kolay iletisim kurarken artik insanlara selam veresim bile gelmiyor. Haliyle ne yeni arkadaslar edinebiliyorum ne de sosyallesebiliyorum. Tek sosyal aktivitem erkek arkadasimla haftada bir gittigimiz tiyatro oyunlari.
Eskiden dis gorunusume cok onem verirken simdi tam bir pacozum. Suslenmek hic istemiyorum, yedigim ictigim hicbir seye dikkat etmiyorum. Bunaldikca yiyorum. 48 kiloyken 55e ciktim bir senede.
Derdim ne bilmiyorum. Saglikliyim, ailem saglikli, sevgilim benim icin kosturup duruyor. Ama okulla ilgili bu durumum beni bitiriyor. Kendimi son derece basarisiz ve ezik hissediyorum. Bu konuda siz ne dusunuyorsunuz ? Mezun oldugumda 26 yasima girmis olacagim. Hayata atilmak icin cok mu gec bir yas bu ? Hayatimi mahvettim mi gercekten ? Bu ruh halinden nasil kurtulabilirim fikirlerinize ihtiyacim var. Sizin de boyle cikmazda hissettiginiz zamanlar oldu mu ? Tekrar eski mutlu gunlerinize nasil dondunuz ? Eskiden beni heyecanlandiran hicbir sey icin heyecanlanamiyorum artik ve bu durum beni cok uzuyor
Yaa ben de ara sira birakmayi dusunuyorum utanarak. Kendime guvenim yerle bir olmus durumda. Akademik anlamda hicbir seyi basaramayacakmisim gibi geliyor. Belki de bu da etken basarisizligimda...Saçmalama silkelen kendine gel ! 2 yıl gecikmeli bitsin më olacak millet yıllarca dershaneye gidiyo kazanmak için Farzet geç kazandın okulu ayrıca 26 yaş ne ko allah aşkına daha genceciksin 30 yaşında bile bitirsen bitir bitince anlarsın okulun değerini iyiki okumusmu dersin ben salak gibi mükemmel bi Ünv bıraktım neden 1 dönem uzadı diye başka bi Ünv okudum ama bıraktığım Ünv türkiyenin en iyi Ünv biriydi simdi 25 yasındayım ve cok pişmanım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?